1Ravagedigitaal 8 december 2009ddPrint deze pagina | |||
|
De jonge vrouw Anne (Lotte Verbeek) laat alles achter en gaat op reis. De reden is waarschijnlijk een stuk gelopen liefdesrelatie. Dat wordt gesuggereerd met het afdoen van haar trouwring en het op straat zetten van haar spullen. Haar reisdoel is westelijk Ierland waar ze rond gaat zwerven met een tentje. Ze houdt zich in leven met etensresten uit het vuilnis. Ergens op een schiereiland staat een huisje waar de eenzame Martin (Stephen Rea) woont. Met hem maakt ze de afspraak dat ze klusjes in de tuin zal doen in ruil voor eten, maar ze staat erop dat er geen persoonlijke informatie wordt uitgewisseld. Twee eenzame zielen die rond hangen in een idyllisch stukje Ierland, dat moet toch leiden tot enige romantische vonken. Het begin van Nothing Personal roept herinneringen op aan Sans toit ni loi (1985) van Agnès Varda. Ook hier is een jonge vrouw te zien die alle ballast wegwerpt en gaat zwerven. De heldin van Varda gaat letterlijk ten onder aan de ontberingen en eenzaamheid. Anne, de heldin van Antoniak, laat daarentegen gaandeweg haar antisociale gedrag los, omdat ze de hunkering naar menselijk contact en liefde niet kan loslaten. Hoofdmoot van het verhaal is dan ook hoe twee eenzame mensen langzaam en geleidelijk naar elkaar toe groeien. Wat de film bijzonder maakt, is dat er zo min mogelijk informatie wordt prijs gegeven en wordt uitgelegd, hetgeen werkelijk bijzonder is voor een Nederlandse film. De dialogen zijn spaarzaam en raak. Het schitterende Ierse landschap, fraai gefilmd door cameraman Daniël Bouquet, wordt gebruikt om het drama extra gewicht te geven. De onderkoelde humor geeft het verhaal lucht, en het charisma van Stephen Rea bezorgt de kijker de nodige warmte. Lotte Verbeek is in haar rol als Anne een openbaring. Ze speelt de jonge dwarse vrouw met een mengeling van warmte en afstandelijkheid. Antoniak laat zich met dit opvallende speelfilmdebuut kennen als een eigenzinnige en vaardige regisseuse. Ze heeft ervoor gewaakt om niet te vervallen in de voetangels van het romantische drama. De film heeft een intrigerende norse nuchterheid. Hierdoor is het een ongewoon en raadselachtig liefdesdrama geworden. Door de karrenvracht aan prijzen op het filmfestival van Locarno en het Nederlands Filmfestival zou de indruk kunnen ontstaan dat het hier om een behaagzieke publieksfilm zou gaan. Niets is minder waar, juist het weerbarstige en eigenzinnige karakter van Nothing Personal maakt het tot een ongewone en spannende filmervaring. Ulrik van Tongeren
Nothing
Personal
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
.
|
|