![]() |
1ddRavagedigitaal
4 november 2009d![]() ![]() |
|
Haar wereldbeeld kantelt enigszins wanneer ze twee andere bewoners ontmoet in het appartementencomplex. Meneer Ozu, een rijke en elegante Japanse man en Renée Michel, een slonzige vrouw die als conciërge in het gebouw werkt. De film laat zien hoe het contact tussen de drie personages de sociale barrières doet wegsmelten, en hoe essentieel menselijk contact is om te leven en te overleven.
Paloma is een eenzaam kind die haar omgeving scherp observeert en met haar videocamera en tekeningen de absurditeit van het bestaan probeert vast te leggen. Een vroegwijs kind die probeert greep te krijgen op de wereld van volwassenen is natuurlijk een klassiek gegeven. Knap is hoe de makers het verhaal lichtvoetig hebben vormgegeven, zonder in morbide somberheid te vervallen. Want het is nogal wat, een kind die een eind aan haar leven wil maken. De film zit vol visuele vondsten en metaforen; de volwassenen zijn als goudvissen in een vissenkom, vastgeroest in het najagen van status en welvaart. De conciërge is als een egel, met een stekelige buitenkant waarbinnen een warmbloedig mens moet schuilgaan. Er zitten zelfs enkele animaties in de film waarmee de innerlijke leefwereld van Paloma wordt geïllustreerd. Ondanks de grote woordenstroom van het verhaal, valt vooral de visuele inventiviteit van de vertelling op. Ook de acteerprestaties maken Le Hérisson tot iets bijzonders. Garance Le Guillermic speelt haar rol van Paloma fris en overtuigend, het opstandige meisje vertedert. Josiane Balasko had de lastige opgave om van het in eerste instantie onsympathieke personage van de conciërge een vrouw van vlees en bloed te maken. Ze slaagt er wonderwel in om de tegenstrijdigheden van het personage geloofwaardig neer te zetten. Togo Igawa is hartverwarmend in zijn rol van de hoffelijke meneer Ozu.
Mona Achache is een regisseuse om in de gaten te houden, ze heeft een lastige vertaling van een literair werk op een betoverende wijze verbeeld. Ulrik van Tongeren
.
hghg
|