In de Franse film Le Hérisson besluit de elfjarige Paloma op haar verjaardag zelfmoord te plegen. Dit sombere welhaast morbide uitgangspunt heeft een fraaie en verrassend lichtvoetige rolprent opgeleverd.

In de 165 dagen die haar nog resten wil de opstandige Paloma haar zinloze leven vastleggen met een videocamera. Het leven van haar bourgeois ouders verafschuwt ze, waardoor zij zich opsluit in haar fantasiewereld. Af en toe verzamelt ze met haar videocamera bewijzen om haar zwartgallige wereldbeeld te staven.

Haar wereldbeeld kantelt enigszins wanneer ze twee andere bewoners ontmoet in het appartementencomplex. Meneer Ozu, een rijke en elegante Japanse man en Renée Michel, een slonzige vrouw die als conciërge in het gebouw werkt. De film laat zien hoe het contact tussen de drie personages de sociale barrières doet wegsmelten, en hoe essentieel menselijk contact is om te leven en te overleven.

Paloma is een eenzaam kind die haar omgeving scherp observeert en met haar videocamera en tekeningen de absurditeit van het bestaan probeert vast te leggen. Een vroegwijs kind die probeert greep te krijgen op de wereld van volwassenen is natuurlijk een klassiek gegeven. Knap is hoe de makers het verhaal lichtvoetig hebben vormgegeven, zonder in morbide somberheid te vervallen. Want het is nogal wat, een kind die een eind aan haar leven wil maken.

De film zit vol visuele vondsten en metaforen; de volwassenen zijn als goudvissen in een vissenkom, vastgeroest in het najagen van status en welvaart. De conciërge is als een egel, met een stekelige buitenkant waarbinnen een warmbloedig mens moet schuilgaan. Er zitten zelfs enkele animaties in de film waarmee de innerlijke leefwereld van Paloma wordt geïllustreerd. Ondanks de grote woordenstroom van het verhaal, valt vooral de visuele inventiviteit van de vertelling op.

Ook de acteerprestaties maken Le Hérisson tot iets bijzonders. Garance Le Guillermic speelt haar rol van Paloma fris en overtuigend, het opstandige meisje vertedert. Josiane Balasko had de lastige opgave om van het in eerste instantie onsympathieke personage van de conciërge een vrouw van vlees en bloed te maken. Ze slaagt er wonderwel in om de tegenstrijdigheden van het personage geloofwaardig neer te zetten. Togo Igawa is hartverwarmend in zijn rol van de hoffelijke meneer Ozu.

Muriel Barbery schreef de bestseller Elegant als een egel, waarop de film, geregisseerd en geschreven door Mona Achache, is gebaseerd. Het is een typisch Franse productie, gedragen door een intellectuele onderstroom met talloze verwijzingen naar literatuur, filosofie en film. Goedbeschouwd is Le Hérisson nogal een schematisch verhaal, maar door de verrassend sterke visuele stijl is het een meeslepende vertelling geworden.

Mona Achache is een regisseuse om in de gaten te houden, ze heeft een lastige vertaling van een literair werk op een betoverende wijze verbeeld.

Ulrik van Tongeren

Le Hérisson (Cineárt),
vanaf 5 november in de bioscopen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Wat vind jij van deze film?

.

Naar boven

hghg