![]() |
1ddRavagedigitaal
4 oktober 2009d![]() ![]() |
|
Na de verdeling van een karrenvracht Gouden Kalveren op het NFF stapt de filmwereld van de roze wolk weer in de dagelijkse realiteit. Met 151.000 bezoekers werd een record geboekt, gevoegd bij de 1.9 miljoen bezoekers van de website van het NFF en het online filmfestival, zijn dat indrukwekkende cijfers.
De producenten van De Storm, het epos over de watersnoodramp in Zeeland in 1953, zullen zeer tevreden zijn met de maar liefst 135.000 bezoekers die de film al in de eerste week trok. Ondanks de enorme impact van het historische onderwerp is het een magere en teleurstellende film geworden over een jonge, ongehuwde vrouw die haar baby kwijtraakt. Een gemiste kans. De interessante films komen toch uit de artistieke hoek. Eigenzinnige filmmakers als Alex van Warmerdam (De laatste dagen van Emma Blank), Esther Rots (Kan door huid heen), Urszula Antoniak (Nothing Personal) en Dick Tuinder (Winterland) hebben zeer bijzondere films gemaakt. Van Warmerdam kennen we al als uniek talent en buitenbeentje van de Nederlandse cinema. Dick Tuinder en Urszula Antoniak maakten veel indruk met hun debuutfilms.
De première van Winterland op het festival zorgde voor enthousiasme en discussie. Want waar gaat deze film in hemelsnaam over? Een film over een film in een film, een prikkelend spel tussen realiteit en fantasie. Of Winterland daadwerkelijk publiek gaat trekken, is de grote vraag. Soms trekken dit soort artistieke producties 2.000 tot 3.000 bezoekers, dat is echt veel te weinig. Daar gingen nogal wat debatten over onder de professionals: hoe kunnen we de artistieke film beter verkopen? En wanneer kunnen we als Nederlandse cinema weer eens een rol spelen op de grote buitenlandse filmfestivals? Daarvoor werd het label Dutch Angle in het leven geroepen, om veelbelovende jonge regisseurs en hun werk te promoten. Het woord urgentie viel wel vaker. Nederlandse speelfilms missen urgentie, we zijn te gezapig. Werkelijk bevredigende oplossingen hoe de betere film verkocht kan worden, kwamen tijdens de debatten ook niet boven water. Ieder jaar valt er wel een dergelijk verhaal te noteren, hetgeen een moedeloos gevoel oplevert.
Filmmakers die werkelijk gedreven zijn, doen hun ding wel en zeuren niet over filmfondsen en omroepen die hun plannen zouden dwarsbomen. Zo had beeldend kunstenaar Dick Tuinder een plan voor een speelfilm waar hij jaren aan heeft gewerkt. Het resultaat is er wel naar. Het slotakkoord van het NFF was verrassend en hoopvol. Nothing Personal van de Pools-Nederlandse regisseuse Urszula Antoniak won vier Gouden Kalveren, waaronder die voor beste regie en beste lange speelfilm. Dat is opmerkelijk voor een kleine persoonlijk getinte film. Nothing Personal is een fraaie debuutfilm gedraaid in een wonderschoon Ierland, en handelt over een merkwaardige liefdesrelatie tussen een jonge Nederlandse vrouw en een oudere Ier. Deze film won een maand geleden trouwens al een pak prijzen op het filmfestival van Locarno. Hoofdrolspeelster Lotte Verbeek won helaas geen Gouden Kalf voor haar aangrijpende vertolking. Die prijs ging naar Rifka Lodeizen voor haar evenzeer indrukwekkende hoofdrol in Kan door huid heen. Het is een bloody shame dat deze prachtige film pas op 17 december in première gaat. Dat heeft te maken met het doekentekort van de Nederlandse filmtheaters. Ulrik van Tongeren
.
hghg
|