Welcome is de meest ironische filmtitel sinds jaren. De rolprent handelt over asielzoekers die helemaal niet welkom zijn. De Franse regisseur Philippe Lioret heeft een realistisch en verontrustend sociaal drama gemaakt over het lot van deze verschoppelingen.

In de rolprent handelt het om asielzoekers die vanuit Calais het Kanaal naar Groot-Brittannië proberen over te steken. Meestal proberen ze het door zich te verstoppen in vrachtwagens. Daarbij moeten ze plastic zakken over hun hoofd trekken om de detectieapparatuur van de douane te omzeilen.

Bilal (Firat Ayverdi), een piepjonge Koerdische vluchteling,  wil echter het Kanaal overzwemmen om zodoende Engeland te bereiken waar zijn geliefde Mîna (Derya Ayverdi) op hem wacht. Hoewel dit een schier onmogelijke opgave lijkt, bereidt Bilal zich serieus voor in het zwembad van Calais.

Daar ontmoet hij Simon (Vincent Lindon), een badmeester van middelbare leeftijd die zich over hem ontfermt. De relatie tussen Bilal en de gedesillusioneerde voormalig zwemkampioen vormt het kloppende warme hart van Welcome. De badmeester zet zich niet uitsluitend in uit naastenliefde, hij wil indruk maken op zijn echtgenote Marion (Audrey Dana).

Welcome heeft voor heel wat controverse gezorgd in Frankrijk. Er zou volgens tegenstanders een te sympathiek beeld geschetst worden van asielzoekers en de mensen die ze steunen. Volgens de film lopen vrijwilligers die asielzoekers de helpende hand bieden in de vorm van onderdak het risico veroordeeld te worden tot vijf jaar gevangenisstraf. Dit is in Frankrijk een politiek zwaar beladen onderwerp.

Ook de vergelijking van het lot van de asielzoekers in Frankrijk met het lot van de joden in de Tweede Wereldoorlog hakt er in. Belangrijke doelstelling van de regisseur was om de Fransen een spiegel voor te houden over de misstanden die plaatsvinden in Calais. Hij laat zien hoe de veelal jonge mannen uit verre streken, op zoek naar een beter leven, door de Franse overheid slecht behandeld en vernederd worden.

Regisseur Lioret brengt het verhaal simpel en sober in beeld. De gang van zaken in het opvangcentrum wordt realistisch, bijna documentair, vormgegeven. De atmosfeer van het verhaal is treffend omdat men de handeling in Calais, op de locaties waar zich het dagelijkse drama met de jonge immigranten afspeelt, gebruikt heeft voor de film.

Er is zeker sprake van enige schematische voorstelling van zaken in de vertelling: de Franse overheid is kil en harteloos, de asielzoekers zijn nobel en wanhopig. De jonge held Bilal is uiterst knuffelbaar zonder vervelende kanten, wie zou deze jongeman niet verder helpen in zijn queeste naar het beloofde Engeland?

Maar de regisseur omzeilt toch met enige vaardigheid de klippen van gemakzuchtig en voorspelbaar immigrantendrama. Dat komt vooral door de sterke casting van de film. Vincent Lindon is fenomenaal in zijn rol van de man die tegen wil en dank goed wil doen. De groeiende vriendschap tussen de oudere man en de jonge asielzoeker wordt geloofwaardig en hartverwarmend geacteerd.

Ulrik van Tongeren

Welcome (Cinéart), vanaf 30 juli in de bioscopen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Wat vind jij van deze film?

.

Naar boven

hghg