Alweer een komedie over jonge mannen die niet volwassen willen worden. Toch is The Hangover een verrassend sterke komedie over dit uitgemolken onderwerp. Dat komt door de donkere toon en door de onbekende acteurs die het geheel een frisse en onvoorspelbare lading geven.

Het is ook mooi meegenomen dat de rolprent grotendeels in Las Vegas speelt. Op de een of andere manier blijft dat altijd een eindeloos fascinerende locatie, de ranzige kitsch van de luxueuze speelholen, en dat eeuwige gokken vormen een ideale achtergrond voor zowel somber drama als uitzinnige komedie.

Las Vegas wil zeggen: alle remmen los, en nog een laatste keer genieten, voordat de harde realiteit toeslaat. Het is een oord waar de brave burgerman tamelijk ongestoord aan de gang kan gaan met gokken, hoeren, drank en drugs.

The Hangover gaat over vier jonge mannen die nog even Vegas met volle teugen willen proeven voordat een van hen in het huwelijk treedt. De film handelt over de puinhoop na het beoogde onvergetelijke vrijgezellenfeest. De nachtelijke orgie wordt niet getoond, die insteek maakt het allemaal een tikje interessanter.

Doug (Justin Bartha) is de saaie bruidegom die nog een laatste keer met zijn drie vrienden uit de band wil springen. Bradley Cooper speelt de bazige van het stel, terwijl Ed Helms excelleert als de tandarts die fungeert als deurmat voor zijn bazige vriendin. De begenadigde stand-up komiek Zach Galifianakis als de corpulente en bebaarde broer van de bruidegom, is een angstaanjagende kind-man, die de pijnlijke onderbroekenlol voor zijn rekening neemt.

De laatste drie acteurs maken de film. Ze geven het uitzinnige scenario een solide ondergrond, hetgeen er voor zorgt dat de krankzinnige handeling geloofwaardig en inleefbaar blijft. De ochtend na het vrijgezellenfeest laat een tot puinhoop omgetoverde hotelsuite zien, waar een kip rondloopt, een tijger in de badkamer zit en een baby in een kast gevonden wordt.

De drie, met zwaar geheugenverlies en een tomeloze kater, moeten de gedenkwaardige nacht waarin verschrikkelijke dingen gebeurd zijn, proberen te reconstrueren. En ook nog hun maatje Doug zien te vinden, die spoorloos verdwenen is.

Ondanks de lachwekkende situaties en buitenissige personages die voorbij komen, is er een donkere onderstroom door de filmmakers bedacht. De ontnuchterende chaos waarin de personages ronddolen en houvast proberen te vinden, bezorgt de toeschouwer rillingen. Het voorgevoel dat het allemaal niet goed gaat komen, zorgt voor een onverwachte suspense.

The Hangover is niet zomaar een komedie over een stel losbandige jonge mannen, dat zou saai zijn. Regisseur Todd Philips (Old School) en scenarioschrijvers Jon Lucas en Scott Moore wilden juist de ongemakkelijke en pijnlijke kanten van mannenvriendschap tonen. En vooral de morsige realiteit van Las Vegas buiten de gokpaleizen.

De ontnuchterende en donkere kant van de vertelling maakt de film mysterieus en onvoorspelbaar. De grappen zijn tamelijk ingehouden, minder grof dan te doen gebruikelijk in hedendaagse Hollywood komedies. De pijnlijke realiteit van dit uit de hand gelopen vrijgezellenfeest is al wrang genoeg.

Ulrik van Tongeren

The Hangover (Warner), vanaf 11 juni in de bioscopen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Wat vind jij van deze film?

.

Naar boven

hghg