1ddRavagedigitaal 2 februari 2009dPrint deze pagina | |
|
Het terugblikken is begonnen. Was deze editie van het festival een goede? Her en der valt te horen en lezen dat editie 2009 geen sterke editie was. Weinig of geen verrassende ontdekkingen dit jaar, heet het dan. Toch was er veel fraais te beleven. Wat ontbrak was spanning en controverse. Eind vorig jaar waren er felle debatten tussen publiek en filmmakers op het IDFA documentaire filmfestival. De debatten in Rotterdam waren gezapig, en de talkshows in de vooravond waren geen must. Waar bleven de interessante gasten? Misschien lag het ook aan het publiek. Tekenend was dat na de vertoning van 35 Rhums de discussie met filmmaker Claire Denis gehinderd werd door een enorme uittocht van het publiek. Dergelijke desinteresse is ondenkbaar op andere filmfestivals.
Natuurlijk zaten er veel matige films tussen. Een slechte film blijft een slechte film, of die nou uit Litouwen of China komt, maakt dan niets uit. Was er dan geen kwaliteitscontrole? Teveel films bleken helaas probeersels. Het programma moet compacter en strakker worden. Het is bovendien tegenwoordig moeilijk om nog met ontdekkingen te komen. Er zijn intussen zoveel filmfestivals die belangrijke films wegkapen. De vraag is of Rotterdam nog toonaangevend is. Ooit was het na Cannes, Berlijn en Venetië het belangrijkste filmfestival van de wereld. Dat is allang niet meer het geval. Misschien moet de gedachte van belangrijkheid maar eens losgelaten worden. Onze Nederlandse Esther Rots koos met haar regiedebuut Kan door huid heen wél voor het filmfestival van Berlijn, maar niet voor Rotterdam. De film was overigens via een achterdeur alsnog in Rotterdam te zien. Met 341.00 bezoekers viel een lichte achteruitgang te bespeuren ten opzichte van de 355.000 van vorig jaar. Desondanks leek het festival uit zijn voegen te barsten. Er werd een poging gedaan om het programma overzichtelijker te maken met drie hoofdcategorieën. Of dat hielp?
Met 300 lange films en 400 korte was het aanbod oeverloos groot. Het was al een hele klus om de 14 titels uit de Tiger Awards competitie voor jong talent te zien. Was er een journalist of bezoeker die ze allemaal gezien heeft? Hier en daar gaan geluiden op om die Tiger competitie af te schaffen, terwijl juist dit jaar er weer eens wat sterke films tussen zaten. Er waren genoeg interessante films te zien, die goed genoeg zijn voor uitbreng in Nederland, maar die toch aan ons voorbij zullen gaan. Zoals Parque via van de Mexicaanse regisseur Enrique Rivero Huerta. Een schitterende rolprent over een eenzame, oude conciërge van een majestueus huis die tot een wanhoopsdaad gedreven wordt. Louise-Michel van Gustave Cervere en Benoît Deléphine is een messcherpe en geweldige zwarte komedie over ontslagen textielarbeiders die wraak nemen op hun ex-baas. En natuurlijk de meesterlijke films La mujer sin cabeza van Lucrecia Martel en Four Nights with Anna van Jerzy Skolimowski. Ze zullen helaas niet commercieel genoeg zijn voor distributeurs.
Het retrospectief rond Jerzy Skolimowski was zeker de moeite waard, dat trouwens schromelijk genegeerd werd door de Nederlandse filmpers. Zijn films werden meestal in de krochten van het festival gedraaid, in de slechtste zalen waar vaak sprake was van technische problemen, met soms slechte kopieën. Betere kopieën waren trouwens niet voorhanden. De regisseur was een paar dagen op het festival, maar bleef helaas tamelijk onzichtbaar voor het publiek. Een geplande uitvoerige nabespreking met hem over zijn film Four Nights with Anna werd afgelast omdat hij plotseling moest terugkeren naar Polen voor filmopnamen. Dat was gerechtvaardigd, kunst gaat altijd voor. Hopelijk is hij op een volgend festival met een nieuwe film aanwezig, om dat gemiste publieksoptreden goed te maken.
1.
Four Nights
with Anna;
June 05, 2024 at 09:02:29am AnoniemGeen bericht May 31, 2017 at 11:14:58pm AnoniemGeen bericht
hghg
|