1ddRavagedigitaal
27 juni 2009d![]() ![]() |
|
|
GewetenDe kortste nacht zit er weer op. Astronomisch gezien dan. Ik vrees dat er voor mij nog veel korte nachten in het verschiet liggen. Sinds een jaar heb ik afscheid genomen van de zegeningen van een verlengde puberteit: het vermogen ongestraft nachten door te halen of midden in de nacht op te kunnen staan voor een glas water zonder echt wakker te worden. Mijn afstuderen nadert en ik heb er geen klap zin in. Zal ik nu dan toch aan de bak moeten? Niet dat ik lui ben of zo, ik heb gewoon een hekel aan sleur en door mensen gecreëerde verplichtingen. We leven in een agrarische cultuur van zwoegen, afzien en monotonie. Ach, lieve primitivistische genoegens, was er maar een waddeneiland gereserveerd voor mensen zoals ik. Kampvuurtje, hutje in de duinen, en werken als je er zin in hebt. Er klinkt een denkbeeldige kreet: 'Ga toch kraken!' Tja, als het zo makkelijk was. Ik ken de afgunst van de werkende klasse jegens krakers maar al te goed. Voor de loonslaaf met uitzicht op nog 45 jaar dwangarbeid is het onverteerbaar dat zijn gevangenis helemaal geen gevangenis is, maar een hersenschim. Nu kan ook het krakende bestaan zeker schimmig zijn. Gelardeerd met liberale hoeveelheden (leuk anglicisme!) drank en drugs blijkt de grens tussen absolute vrijheid en vlucht soms dunner dan de nevel in de morgen die over de velden het gekraakte domein binnentrekt. In de verte klinkt om zes uur in de morgen na een heftige trip een fanfareorkest. En net als het fanfareorkest dringen ook de overige burgerlijke wetmatigheden zich op. En je beseft; absolute vrijheid is slechts weggelegd voor landlopers en puissant rijken. Daarom zijn zij ook elkaars gezworen vijanden, ze eisen immers dezelfde ruimte op. Wie leven er in Nederland op percelen van vele hectaren, op de rand van 's-lands mooiste natuurgebieden? Krakers en miljonairs. Noem het de middelpuntvliedende kracht van welvaart, noem het zoals je wil, maar de boodschap lijkt duidelijk; wie niet weggestopt wil worden in een doos voor twee zal risico's moeten nemen. Toen ik net kraakte at ik uit de vuilnisbak van de traiteur. Struisvogelbiefstuk, tapenade en gemarineerde inktvis in plaats van cornflakes als ontbijt. Net als dozen overrijpe mango's en meters paling overigens. Je kunt je niet voorstellen hoezeer ik schrok toen ik voor het eerst een mango afrekende bij de kassa. Ziehier de tragiek van mijn bestaan; door mijn eigen eerzucht verdreven uit het paradijs, hunkerend naar eenvoudige luxe. Een uitzicht dat reikt tot de horizon en écht goed eten. Maar wat is het salaris van een beginnende leraar? Waar kun je zorgeloos kraken met drie kinderen? Ik
vervloek het feit dat ik een materialist met een geweten ben, anders Kortom, ik deed wat iedereen doet die bij de geboorte wat zuurstof te weinig heeft gekregen en zodoende moreel functioneert op het niveau van een vierjarige. Oh wrede wereld, de grootste luxe is je te kunnen beklagen over een overschot aan geweten, amen! Ilja
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
hghg
|