M.A.
als we lopen over het erf
druk je zacht je neus
tegen de rug van mijn hand
inmiddels
voelt dit typisch jouw gebaar
mij geheel vertrouwd
een
blik opzij
zie je ontspannen naast mij
hoor je ijzers ritmisch op het asfalt
de
rimpels boven je lieve ogen geven
je een vermoeide aanblik
ik
aai streel raak je aan
ervan uitgaand dat de dagelijkse wandeling een
weldaad voor je stramme lijf zal zijn
|