 |
1Ravagedigitaal
5 november 2009d Print
deze pagina  |
||
|
Er wordt de laatste weken in de media volop gespeculeerd over het mogelijke vertrek van premier Balkende naar Brussel. Maar zou dit voor de media niet het uitgelezen moment zijn nog een aantal andere vragen te stellen?
Waar Balkenende minder over te klagen heeft is de journalistiek, die klakkeloos registreert wat hij – al dan niet – te melden heeft. De media beperken zich tot de vraag of hij kandidaat is voor een functie in Brussel, wie hem in dat geval zal opvolgen of dat er vervroegde verkiezingen dienen te worden gehouden. De situatie waarin Balkenende, het kabinet, de coalitie en het land na zijn zevenjarig premierschap zijn beland en het feit dat de grimmigheid in al die jaren alleen maar is toegenomen, blijven buiten beschouwing. De media verzaken verbanden te leggen die zich juist in deze situatie voordoen. Na eerdere ontkenningen gaf Balkenende recent toe dat een verzoek aan hem 'president' te worden van de Europese raad van regeringsleiders denkbaar is. Maar toen hij een CDA-bijeenkomst toesprak zweeg hij er weer wijselijk over. Er niet over praten is het minst schadelijk voor zijn eventuele kandidatuur. En dus geeft hij er de voorkeur aan te zwijgen als het graf. Een beter bewijs voor zijn werkelijke ambitie kan Balkenende nauwelijks leveren. Hij staat te popelen. SpeculatiesWekenlang al vermoeien Nederlandse media hun lezers, luisteraars en kijkers met allerlei speculaties over de kansen van Balkenende in de Europese carrousel die bij het verdelen van aansprekende banen in Brussel hoort. Maar zou dit voor de media niet het uitgelezen moment zijn nog een aantal andere vragen te stellen? Wat, bijvoorbeeld, heeft het nu al zeven jaar durende premierschap van Balkenende voor het grimmig geworden land betekent? Is hij de man geweest die Nederland de afgelopen jaren zekerheid en stabiliteit heeft gebracht? Hij weet altijd fijntjes op te merken wat anderen moeten doen, maar wat deed hij zelf? Balkenende sleepte het premierschap in de wacht door zich als enige vertegenwoordiger van een grote partij muisstil te houden over de omstreden opvattingen van de aspirant-politicus Pim Fortuyn. Na de verkiezingen en na de moord op Fortuyn haalde Balkenende binnen de kortste keren diens politieke nazaten in zijn eerste kabinet. Er is in de naoorlogse periode geen coalitie geweest die zoveel onzekerheid en instabiliteit teweeg heeft gebracht. Na nog geen acht maanden sneuvelde het op de dag waarop prins Claus na zijn overlijden werd bijgezet in de Nieuwe Kerk in Delft. Het patroon van ontkenning van verantwoordelijkheid voor politieke wanorde tekende zich van het eerste ogenblik al af bij Balkenende. En in al die jaren daarna is het eigenlijk nooit meer anders geweest. Altijd ontbrak op aangelegen momenten de regie van de minister-president. Maar Balkenende had steeds het geluk dat de media kort van memorie zijn en zich hijgend van het ene incident naar het andere bewogen, zich intussen verslikkend in allerlei speculaties. Balkenende kon uitsluitend minister-president worden en blijven door de machtspolitieke verhoudingen in Nederland, niet om zijn visie of politieke doortastendheid. Maar telkens als hem zijn gebrekkige regie werd aangewreven, reageerde hij verontwaardigd. En altijd als er iets fout ging waarbij zijn interventies gewenst waren, wees hij naar anderen. Problemen met het koninklijk huis, die door vorige premiers met grote zorgvuldigheid en veel inzet werden opgelost, liepen en lopen bij Balkenende steevast uit de hand. Tot schade van het bestel waarvoor hij in de eerste plaats verantwoordelijk is. De perikelen rond de Mozambikaanse villa van de kroonprins spreken ook nu weer boekdelen. Nauwelijks verdiensten Tegenover de rij met miskleunen staan nauwelijks verdiensten, tenzij er wordt gekeken naar Balkenende's electorale prestaties. Doordat zijn CDA sinds 2002 elke keer weer net de grootste partij werd, kon niemand om hem heen. Terwijl zijn eerste kabinet demissionair was, besloot Balkenende politieke steun te verlenen aan de inval in Irak. Jarenlang hield hij een onderzoek naar de toedracht van die Nederlandse steun tegen. Hij wenste zich niet te verantwoorden en verschool zich telkens weer achter dezelfde drogredenen. Toen hij het onderzoek niet langer kon tegenhouden, stelde hij pijlsnel een eigen commissie in. Nu het resultaat van dat onderzoek langer op zich laat wachten dan aanvankelijk was voorzien, stelt dat Balkenende wellicht in staat zich nog net op tijd uit de voeten te maken. Zouden ze dit in de lidstaten van de Europese Unie allemaal weten? Vast niet. BBC World noemde hem vorige week nog de minister-president van Denemarken. Zijn collega's zullen hem wel kennen, maar verder zijn de internationale wapenfeiten van Balkenende allerminst indrukwekkend. Voor de functie waar hij in stilte naar hengelt is dat overigens niet van belang. Daarvoor wordt iemand gezocht die wel met de grote jongens en meisjes mag meepraten, maar dan toch vooral in grote bescheidenheid. Van hem wordt in elk geval niet verwacht dat hij in Europa zekerheid en stabiliteit zal brengen, zoals hij dat evenmin in Nederland heeft kunnen doen. Daaraan danken we in belangrijke mate het grimmige klimaat waarover Balkenende zich beklaagt, alsof hij daarvoor zelf geen enkele verantwoordelijkheid draagt. En de media rekenen hem door de bank genomen nergens op af.
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
|
|
