 |
1Ravagedigitaal
26 september 2009dd Print
deze pagina  |
||
|
Een oase van creativiteit, ongedwongenheid, rommeligheid, rust en vrij van de gevestigde orde. Danziger Vrijhaven is een van de spaarzame rafelgemeenschappen die Amsterdam nog rijk is. En inderdaad, ook hier dreigt het kapitaal verwoestend huis te houden.
"Let niet teveel op de rommel", zegt Gerard, die ons met een brede glimlach op de mond welkom heet nadat we ons hebben voorgesteld en hebben uitgelegd wat het doel is van onze komst. "Ik weet niet of we hier zitten te wachten op publiciteit en nieuwsgierige journalisten, maar jullie website is wel oké." [foto's zijn vergrootbaar]
De argwaan voor journalisten bij Gerard en andere bewoners van Danziger Vrijhaven is geboren na een artikel in Z Magazine, daklozenkrant van Amsterdam, waarin de schrijver nét even teveel aandacht had besteed aan een veldje met hennepplanten, hetgeen tot een inval van de politie leidde. "Kijk, dat soort publiciteit kan ons gestolen worden", zegt Gerard met een knipoog.
"In de loop der jaren hebben diverse bezoekers van dit terrein hun bips tussen de deuren weten te wringen en zich een plekje eigen gemaakt", vertelt Gerard. Hij spreekt van een vrijhaven die via "een vorm van symbiose" in vijf jaar tijd is uitgegroeid tot wat het nu is. Daklozen, reizende kunstenaars, ambachtslieden, acrobaten tot aan havelozen: allen konden aan de Danzigerbocht terecht. De hal staat tijdens ons bezoek in het teken van tjilpende vogels, waar een van de bewoners verzot op is. Een jonge vrouw, die een omgebouwde Citroën als camper gebruikt, heeft het prima naar haar zin in deze vrijhaven. "Wil je wat verbouwen, dan helpt men hier al gauw een handje mee", zegt ze. Het is met name de organische samenlevingsvorm en de rommeligheid die haar hier zo bevalt. Een rond podium is wat er rest van Circus Nomadome, dat het afgelopen voorjaar dienst deed als bruisend centrum voor huisfeestjes. "Hein vond het tijd worden om maar weer eens op te stappen met zijn tent", verklaart Gerard de ontstane leegte middenin de voormalige fabriekshal. Hij toont ons verderop de locatie waar acrobaten normaliter in de touwen jongleren. "Meestal vrouwen", voegt hij eraan toe.
In een van de hoeken van de fabriekshal heeft een voormalige bewoner van het in 2007 ontruimde kamp Hedonia de tijd stil laten staan. De bewoner van de tipi op het terrein treedt ons tegemoet. Hij woont hier samen met zijn vriendin en twee kinderen. "Autonoom leven, vrij van de gevestigde orde, dat is wat ik wil in dit leven", zegt hij. Dat de vrijhaven in toenemende mate een trekpleister is geworden voor "parasieten", irriteert hem. Gerard is een van de bewoners die zijn best doet de sfeer binnen de woonenclave optimaal te houden. Soms heeft hij daar een zware dobber aan, moet hij toegeven. Er wonen momenteel rond de 25 personen, wiens toekomst ongewis is. Havenbedrijf Amsterdam, eigenaar van het terrein met opstallen, wil na een gedoogsituatie van vijf jaar dat de krakers op 1 oktober hun onderkomen vrijwillig verlaten hebben. In het kader van de herontwikkeling van Stadhaven Minerva, zoals ambtenaren op de tekentafel de Houthaven aan het IJ hebben omgedoopt, dient op de locatie van Danzigerbocht 73 een 'multifunctioneel bedrijfsgebouw ten behoeve van stedelijke en creatieve bedrijvigheid' te verrijzen. Hiertoe is een ontwerpwedstrijd in het leven geroepen.
Vooruitlopend op de uitslag dient het terrein schoongeveegd te zijn, zo vindt het Havenbedrijf. Op 1 oktober (15 uur) moeten de krakers zich bij de voorzieningenrechter komen verdedigen. Eiser dient onder meer aan dat er de afgelopen maanden meerdere illegale feesten in de loods hebben plaatsgevonden. Uit goodwill hebben de krakers voor een jaar een alternatieve locatie aangeboden gekregen. Tijdens ons bezoek krijgen we niet de indruk dat er ook maar iemand is die zich zorgen maakt over het kortgeding en de dreigende uitzetting. Gerard zegt helemaal niets te begrijpen van het gerecht en de plannen van het Havenbedrijf. "Ze hebben ons ruim vijf jaar gedoogd, en dan bieden ze ons voor slechts een jaar een kale plek aan! Zo spring je niet met een leefgemeenschap om", zegt hij verbouwereerd. Een advocaat heeft hij niet geregeld, "die lui denken niet zoals wij denken."
Gerard kan zich nauwelijks voorstellen dat de idyllische vrijhaven aan sloophamers en grijpmachines ten onder zal gaan. "Ze willen hier creatieve bedrijvigheid realiseren. Laat de projectontwikkelaars en investeerders eerst eens een kijkje komen nemen, zich verdiepen in hetgeen hier in de loop der jaren aan waardevols door ons is gerealiseerd. Dat bereik je echt niet op de tekentafel."
|
|
