Print
deze pagina 
AMSTERDAM, 19 SEPTEMBER 2008 – Wim Maljaars (47) is twee weken geleden overleden in een separeercel in Sociaal Psychiatrisch Diensten Centrum Zuidoost. Volgens de schouwarts is de man een natuurlijke dood gestorven, maar de lijkschouwer heeft op verzoek van de nabestaanden verstikking door een stuk brood geconstateerd.
Personeel van het Sociaal Psychiatrisch Diensten Centrum (SPDC) Zuidoost, onderdeel van AMC de Meren, trof de man op 2 september levenloos aan in één van de vier separeercellen van de kliniek. De schouwarts constateerde dat de man een natuurlijke dood was gestorven. Het voorval werd niet aangemeld bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg.
De zorgverantwoordelijken spreken van "een tragische samenloop van omstandigheden" en laten daarmee feitelijk blijken dat zij het overlijden van Malhaars zien als een onoverkoombaar risico van het vak. "Zoiets kan gebeuren, men kan niet alles in de gaten houden", heeft men tegen de nabestaanden gezegd van de man die aan psychose leed.
De familie heeft daarop de lijkschouwer opdracht gegeven sectie uit te voeren op het lichaam. Die constateerde een stuk brood in de keel van de man. "Stikken is geen milde dood", meldt Jolijn Santegoeds van de actiegroep Tekeer tegen de Isoleer. "Wim zal die nacht in paniek zijn geweest. Dit heeft niemand als zodanig opgemerkt. Hij werd overgelaten aan zichzelf."
Een vriend van de overleden man heeft tegenover de Volkskrant verklaard dat de man de laatste week voor zijn dood voortdurend in de separeercel verbleef. Dat is opmerkelijk, want in de meeste Nederlandse klinieken worden patiënten juist zo min mogelijk opgesloten in een isoleercel, omdat het effect van separeren schadelijk kan zijn.
Twee weken voor de dood van de man heeft de kliniek nog een kritisch rapport ontvangen van de Inspectie voor de Gezondheidszorg over de kwaliteit van de zorg in de instelling. De inspectie heeft dit voorjaar plaatsgevonden. "Het is geen toeval dat de officiële autopsie over de doodsoorzaak van Wim zo lang op zich laat wachten", aldus Santegoeds.
Het rapport is kritisch over de algemene gang van zaken in het SPCD Zuidoost. De inspectie constateert dat de opnamedruk hoog is, dat verpleegkundigen in voortdurende staat van overbelasting werken en dat kamers, zalen en separeercellen verwaarloosd zijn. Beleid om het aantal opsluitingen in een isoleercel te verminderen, ontbreekt vooralsnog bij de kliniek, zo concludeert de Inspectie in een rapport van 21 augustus.
Het aantal psychiatrische patiënten dat jaarlijks in een separeercel wordt opgesloten, is veel groter dan bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg bekend is. In 2003 werd ruim 18.000 keer een patiënt opgesloten in een kale cel. De gemiddelde verblijfsduur in de separeer is elf dagen, met uitschieters naar een jaar.
In Nederland verblijven gemiddeld zo'n 10.000 patiënten bij de GGZ. Zij ondergingen gezamenlijk 18.560 separaties, werden 3.560 keer afgezonderd, kregen 2.290 keer gedwongen medicatie en werden 760 keer vastgebonden. Die cijfers zijn beduidend hoger dan de paar duizend meldingen die bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg binnenkomen.
Nederland is een van de weinige landen waar patiënten eenzaam worden opgesloten. Elders wordt separatie nauwelijks toegepast of is opsluiting zelfs verboden. Uit onderzoek blijkt dat het effect van de maatregel vaak contraproductief is.
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Reageer
op dit bericht