De opmerking van koningin Beatrix in haar kersttoespraak dat vooroordelen als waarheid worden aangenomen, roept de vraag op of wij niet allemaal (de koningin incluis) bevooroordeeld zijn wat waarheid betreft. Volgens mij wel, wat echter niet inhoudt dat 'Dé Waarheid' niet bestaat, dus niet te realiseren is. Integendeel!

door Wouter ter Heide

Voor het bewijs daarvan moet niet (zoals gebruikelijk) gedacht worden aan religie of ideologie en de daarbij horende onverkwikkelijke machtsstrijd, maar aan 'de kunst om in de waarheid te leven', hoe raadselachtig dit ook klinkt. Deze vreedzame (levens-)kunst moeten wij ons - als mensheid -  eigen kunnen maken, door ons te realiseren dat (a) niemand de waarheid in pacht heeft en (b) deze vóór noch achter ons ligt, omdat wij er sinds mensenheugenis continu middenin zitten, gelijk een vis in het water.

Dat wij (in tegenstelling tot de vissen) de kunst om in de waarheid te leven nog steeds niet machtig zijn, is niet te wijten aan ons gebrek aan denkkracht of creatief vermogen, maar aan het onvermogen van ons partijpolitieke bestel. Daarin wordt de waarheid stelselmatig verknipt ten bate van korte termijn belangen, waardoor zij niet ten volle geleefd maar enkel (onder het mom van democratie) hard bevochten kan worden. De uitzichtloze partijpolitieke strijd om de macht, waarvan de zwakken en minderheden immer de rekening gepresenteerd krijgen, moge hiervoor als bewijs dienen.

Kortom, om 'De Waarheid' en daarmee 'Het Algemeen Belang' in het politieke vizier te krijgen, wordt het tijd dat wij - als mensheid - koers zetten naar een wereld zonder politieke partijen. Hoe vrijgevochten of anarchistisch deze gedachte ook is, zij is het overdenken waard. Het is namelijk de enige mogelijkheid om op humane (want geweldloos!) wijze voorgoed verlost te worden van een partijpolitiek bestel dat angst genereert, omdat het draait om de strijd om de macht, waarvan de waarheid (die nergens schuldig aan is) het eerste slachtoffer is.

Deze kan namelijk niet bevochten maar enkel geleefd worden. Elke dag weer. De realisatie daarvan vergt een mutatiesprong in ons politieke denken, waardoor dit op een hoger of mondiaal plan verzeild raakt. Een politiek denkniveau dat geen enkele bedreiging vormt voor welke levens- en/of wereldbeschouwing dan ook, omdat het gestoeld is op de gedachte van onze aarde als één groot levend giga-organisme is, dat navenant bestuurd dient te worden.

Zelforganisatie

Wat dat betreft wordt het tijd voor een bezinning op de wijze waarop ons eigen lichaam wordt bestuurd. Zoals bekend vertegenwoordigt elk orgaan daarin een unieke, onvervangbare functie. De levenskracht van ons hele lichaam hangt echter niet alleen af van de gezondheid van elk orgaan afzonderlijk, maar ook van de harmonieuze samenwerking tussen alle organen. Een samenwerking die als puur democratisch bestempeld moet worden, omdat zij een levensnoodzakelijkheid is en geen concessie die wordt afgedwongen.

Ook kan niet van tolerantie gesproken worden. Tenslotte hoeven de longen het hart niet te verdragen. Het enige wat hen gevraagd wordt is 'goede longen' te zijn, zoveel mogelijk 'long' te zijn, en naar de mate waarin zij daarin slagen zullen zij het hart helpen een goed hart te zijn, waardoor onze hersenen (als overkoepelend beleidsorgaan) in staat zijn alle levensprocessen effectief op elkaar af te stemmen, ten bate van de levenskracht en de gezondheid van het gehele lichaam.

Deze vorm van vrijwillige organische samenwerking is als 'democratie in optima forma' te betitelen. Je zou het ook zelforganisatie kunnen noemen. Een intelligente orde zonder baas. In ons lichaam is immers ook geen baas of leider te bekennen, maar werken alle organen - van links naar rechts en van boven naar onder - op vrijwillige basis samen in het belang van het algemeen!

Praktisch gesproken kun je dan ook stellen dat de politieke mutatiesprong staat voor de overgang van het partijpolitieke bestel (PB) naar een organisch bestel (OB). Een consensus bestel, waarin de partijpolitieke strijd om de macht heeft afgedaan, waardoor het algemeen belang (hoe ongrijpbaar dat ook in wezen is) daadwerkelijk behartigt kan worden.

Duurzaam wereldbeleid

Als eerste in de wereld zou politiek Den Haag (waarbij ik in het bijzonder denk aan de D66-fractie) zich sterk kunnen maken voor de afschaffing van het PB ten gunste van het OB, als aanzet voor de totstandkoming van een Mondiaal Organische Bestel (MOB). Een wereldomvattend consensus bestel dat als een Maagdenburgse halve bol past op de gedachte van de wereld als één groot levend giga-organisme.

Voor de praktische invulling van het MOB, leent de Verenigde Naties zich bij uitstek. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst grondig gereorganiseerd moeten worden. Gelukkig biedt artikel 109 van het Handvest daartoe alle mogelijkheid. Wat die reorganisatie betreft moet met name worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht!) Veiligheidsraad. Zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - zal daarbij overgeheveld moeten worden naar de Algemene Vergadering.

Daardoor zal dit orgaan zich eindelijk kunnen ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege, waarin de VS de scepter zwaait, tot een daadkrachtig mondiaal daadcollege met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend multicultureel wereldforum, dat op basis van de wereldwijd onderschreven Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en onze ongeëvenaarde know how op elk terrein een duurzaam wereldbeleid van de grond weet te tillen, waarmee de wereldproblemen op rechtvaardige en effectieve wijze het hoofd geboden kunnen worden.

Een mondiaal consensus-beleid wat zonder bloedvergieten tot stand is gekomen, waardoor het kan rekenen op 'het vertrouwen' van de wereldbevolking, wat op zijn beurt weer onontbeerlijk is voor de mondiale uitvoering daarvan. Vanzelfsprekend zal door die politieke mutatiesprong het partijpolitieke gedachtegoed - met dank voor de bewezen diensten - wereldwijd op een zijspoor belanden en bijgeschreven worden in de analen van de wereldgeschiedenis, want horende bij de voorbije (oorlogs-)tijd.

Het uiteindelijk resultaat van het Mondiaal Organische Bestel komt dan ook neer op 'leven in de waarheid', wat zich laat vertalen als 'vrede'. Een wereld die zijn draai heeft gevonden onder de vlag van de tot wasdom gekomen Verenigde Naties. Een afgeslankte vitale volkerenorganisatie die borg staat voor een mondiale samenleving waarin iedereen in zijn/haar waarde gelaten wordt, dus zonder angst kan leven en vrij kan ademen. Het ultieme politieke doel waar niet alleen ons geslacht, maar met name ons nageslacht (toch onze eerste! zorg) de vruchten van plukken zal.  

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht