1ddRavagedigitaal 18-01-08dPrint deze pagina | |
|
Acteurs die films regisseren worden wel eens als ijdel betiteld, vooral als ze daarnaast ook nog de hoofdrol spelen. Toch kunnen dergelijke regiepogingen verrassende producties opleveren. Het regiedebuut van Ben Affleck Gone Baby Gone is dat zeker. Affleck heeft de hoofdrol aan zijn broer Casey gegeven, en dat is zeker geen loos nepotisme. Casey Affleck is een rijzende ster aan het Hollywood firmament, zijn overtuigende hoofdrol als detective Patrick Kenzie in Gone Baby Gone is het sprekende bewijs hiervan. Spelend in Boston, de geboortestad van de broers Affleck, wordt een andere stad getoond. Niet het welbekende statige, deftige Boston, maar de morsige achterstandswijken worden in hun beklemmende glorie belicht. De broers Affleck groeiden hier in de buurt op. Waarschijnlijk heeft dat mede bijgedragen aan de overtuigend rauwe authenticiteit van de rolprent. De bijrollen en de figuranten worden door amateurs gespeeld, kleurrijke figuren die zelden te zien zijn in een Hollywoodfilm. In de achterstandswijken van Zuid-Boston en Dorchester loeren cocaïne, kidnapping, moord, pedofilie en alcoholisme rond elke straathoek. In deze setting draait het om de ontvoering van het vierjarige meisje Amanda. Haar moeder, briljant en genuanceerd vertolkt door Amy Ryan, is een junkie die zich met prostitutie, drugshandel en andere duistere zaken bezig houdt. De ouders van de moeder huren twee detectives in, Kenzie (Casey Affleck) en zijn vrouwelijke partner (Michelle Monaghan), om de politie te ondersteunen. Deze detectives belanden in een mijnenveld van morele dilemma's tijdens hun wanhopige zoektocht naar het meisje. Charismatische acteurs als Morgan Freeman en Ed Harris spelen politiemannen met dubieuze kanten, hun aanwezigheid geeft de film een duidelijke meerwaarde. Het dochtertje terug brengen naar haar onverantwoordelijke moeder blijkt het grootste dilemma te zijn. De essentie van het verhaal is dat goede mensen slechte dingen doen, en iedereen vuile handen maakt. Gone Baby Gone is gebaseerd op het gelijknamige boek van Dennis Lehane, wiens Mystic River door Clint Eastwood in 2003 verfilmd werd. Het werk van Lehane zit vol gestapeld met tergend sociaal realisme, wat met Mystic River tot een sober en somber drama heeft geleid. Gone Baby Gone heeft een meer barokke uitstraling en complexere lading. Vooral een splijtende sleutelscène in het hoofdkwartier van een stel gewelddadige pedofielen, doet meer aan een horrorfilm dan aan een detective denken. Verdwenen kinderen vormen een welkom onderwerp voor de media. De exploitatie van dat leed wordt scherp neergezet in de film. De pijn van kinderen die opgroeien in een weinig beschermende en harde omgeving geeft de film een zinderende kracht. Het is ondanks de conventies van het detectiveverhaal een meeslepende afdaling in een duistere onderwereld geworden. Het einde van het verhaal en de morele implicaties die gesuggereerd worden doen werkelijk pijn. Er zijn weinig Amerikaanse films die dat bewerkstelligen. Acteurs die zelf regisseren weten doorgaans wel het beste uit hun collega-acteurs te halen, maar filmisch gezien hebben ze minder te bieden. Affleck heeft zeer zeker al een visuele stijl in de vingers. De complexiteit en gelaagdheid van de personages is uiterst verrassend te noemen. Dit opvallende debuut maakt met recht nieuwsgierig naar zijn toekomstige projecten. Ulrik van Tongeren
|