Print
deze pagina 
Het International Film Festival Rotterdam, dat dit jaar 355.000 bezoekers trok, zit er op. Achtduizend Volkskrantlezers bekeken zondag nog in 65 routes een selectie van het programma. Voor de overige festivalbezoekers zal het een vreemde gewaarwording zijn om wakker worden uit hun festivaldroom, terug te keren naar de dagelijkse sleur.
In het grote aanbod waren tamelijk veel films gewoontjes te noemen, met enkele meesterwerken en een handvol juweeltjes. Circa 45 films zijn aangekocht voor distributie. Het is afwachten waar en wanneer ze vertoond gaan worden, sommige films zullen alleen op dvd verschijnen. Gelukkig zijn op de valreep nog enkele uitschieters van het festival aangekocht.
La
graine et le mulet
Het meesterlijke La graine et le mulet van de Franse regisseur met Noord-Afrikaanse wortels Abdellatif Kechiche is godzijdank aangekocht voor distributie. Dit intense drama over een migrantenfamilie in een Zuid-Franse havenplaats is zowel nuchter als poëtisch. In een rustig tempo wordt het leven getoond van een oude havenarbeider en familievader afkomstig uit Noord-Afrika, die worstelt met het alledaagse racisme en zijn kibbelende familie. Bijna lijdzaam ondergaat hij dit alles.
Toch lukt het hem om zijn droom van een eigen restaurant op een oude boot te verwezenlijken. Na de opening van het restaurant vangt de strijd aan tussen de familie van zijn ex-vrouw en die van zijn huidige vriendin. De climax van het verhaal, waarin een buikdans en de diefstal van zijn geliefde brommer plaatsgrijpen, zorgen voor een grote aanslag op de traanklieren. Ik heb zelden een dergelijke emotionele en rake climax van een film meegemaakt. De film is absoluut een meesterwerk en een hoogtepunt van het festival.
Estômago
- A Gastronomic Story
Ook Estômago - A Gastronomic Story van Marcos Jorge werd gelukkig aangekocht. Het is een zeer zwarte komedie over gastronomie, macht en seks. Hoofdpersonage is een kok die betiteld kan worden als de ultieme opportunist. In een wervelende en labyrintische fabel wordt getoond hoe seks en eten in elkaar verstrengeld kunnen raken. De andere films uit het uiterst sterke aanbod van Braziliaanse films zullen hier niet uitgebracht worden. Misschien worden er een paar vertoond tijdens het Latin American Film Festival in mei te Utrecht.
Dat er onvoorspelbare dingen kunnen gebeuren in de marge van het festival is altijd leuk. Zo was er een mini-retrospectief van het werk van de Franse acteur-regisseur Jacques Nolot. Zijn trilogie bestaande uit L’arrière pays, La chatte à deux têtes en Avant que j’oublie werd achter elkaar vertoond, in aanwezigheid van de regisseur. Nolot begeleidde de vertoningen met een inleiding en een nagesprek met het publiek. Het vrijmoedige commentaar van de regisseur en zijn indrukwekkend persoonlijke films zorgden voor een onvergetelijke dag.
Avant
que j'oublie
Alle drie de films hebben een sterk autobiografische inslag. Het eerste deel van de trilogie gaat over een bewogen terugkeer naar Nolot's geboortedorp, het tweede deel betreft een hilarische en treffende schets van eenzame zielen die in een pornobioscoop aan hun trekken proberen te komen. Het derde deel is een sublieme meditatie over ouder worden, doodgaan en de worsteling met zijn homoseksualiteit. Alleen Avant que j'oublie wordt uitgebracht, waarschijnlijk alleen op dvd (Cinemien).
Het is spannend uitzien naar het festival van 2009. Wie zal de nieuwe directeur worden? En zal het programma eindelijk wat overzichtelijker gemaakt worden. Want niemand weet meer wat programmasecties als Sturm and Drang, Time and Tide en Rotterdämmerung inhouden. Toch heeft er al iets bijna revolutionairs plaatsgevonden. De brave festivalkrant bevatte een rubriek, de dwarskijker, waarin gastjournalisten hun woordje mochten doen, en zelfs kritische noten over het festival mochten kraken.
Tijdens het festival was er trouwens sprake van een verheugende mijlpaal: de zogenaamde club van 365 vierde hun feestje. Deze mensen hebben gedurende de 37 edities van het festival 365 dagen, een jaar van hun leven, op het festival doorgebracht. Het is een hele prestatie om het zo lang vol te houden, een flink aantal toeschouwers van het eerste uur zijn overleden of niet meer in staat om het festival te bezoeken. Een van deze volhouders was uiterst verbolgen over het feit dat de festivalleiding niets van zich liet horen tijdens deze bijeenkomst.
Ook enigszins verbaasd waren gasten van het festival, waaronder de journalisten, die uitgenodigd werden voor een dagelijkse borrel door het festival, maar wel zelf hun drankjes moesten betalen. Dat is zoiets als uitgenodigd worden door je tante of oma, maar zelf taart en koffie meenemen. Misschien zijn dit banale klachten, maar ze tonen aan dat wat warmte en gevoel voor menselijke verhoudingen evenzeer horen bij een filmfestival.
Ondanks alles kijken we vol verwachting uit naar de editie van 2009 van het Rotterdamse filmfestival.
Ulrik van Tongeren
Belangrijkste prijzen van het festival: VPRO Tiger Awards: Wonderful
Town van Aditya Assarat (Thailand), Flower in the Pocket van Llew
Seng Tat (Maleisië) en Go
With Peace Jamal van Omar Shargawl (Denemarken).
KPN Publieksprijs: Persopolis van Marjane Satrapi / Vincent
Paronnaud (Frankrijk).
Overige
prijzen te zien op de website.
De 38ste editie van het festival zal van 21 januari tot en met 1 februari 2009 plaatsvinden.
Lees ook deel
1, 2
en 3
van Ulrik's ervaringen op het IFFR
- - - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Wat vind jij van deze film?