fries
paard
in de rouw ben ik
om jou fries paard
hevige pijn
niet meer met jou te zijn
met je te wandelen te
spelen
je te aanschouwen
was zo groots
zo fijn
zon
pijn
een zware steen
drukt mijn hart
nu ik niet meer voel
jouw warme vacht tegen
mijn handen
niet meer voel
jouw zachte neusvleugels
tegen mijn lippen
wreed
verstoord ons samenzijn
hyenas toonden hun stinkende
rotte tanden
hun schril honend gelach
was het laatste wij hoorden
ik
reik je mijn hand
bittere tranen lopen over
mijn van verdriet vertrokken gelaat
ik heb je lief
jij lieve lief paard
|