koning
der dieren
ik beklim de berg
door het dichte groene woud
er is geen pad
op gevoel zoek ik mijn richting
door struiken
langs takken
voorbij bomen
ik
tast in het duister
op zoek naar jou
mijn licht
mijn wonder
ik
had je gevonden eens
maar afgenomen hebben ze je van mij
twee oudjes die zijn hun leven
allang voorbij
ik
hoor je roep
je warme galmen
gelijk rustgevend muziek
het opent mijn hart
wij zijn elkaars verwanten
vinden
doe ik je
ik heb een eeuwigheid de tijd
om je weer te sluiten
in mijn armen
maak je geen zorgen
|