Martelpraktijken en Uruzgan

Een drukke dag voor het ministerie van Defensie. Maandagochtend presenteerde men het onderzoeksrapport van de Commissie Van den Berg en de Commissie van Toezicht betreffende de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten over vermeende martelingen door Nederlandse militairen in Irak.

In november 2006, aan de vooravond van de verkiezingen, berichtte de Volkskrant over martelingen in Irak waaraan Nederlandse militairen in 2003 tijdens de SFIR1-missie zich schuldig zouden hebben gemaakt. De legerleiding zou niet hebben ingegrepen en de misdragingen hebben willen verbergen.

Dit bericht leidde binnen 'links' parlementaire kringen, waarvan de PvdA in de peilingen op fors verlies stond, tot ferme taal richting CDA en VVD, onder wiens gezag de missie mogelijk is gemaakt. Ook buitenparlementair links blies hoog van de toren, Nederland had nu zijn eigen Abu Grhaib. Al werden er ook meningen geventileerd waarmee gewaarschuwd werd voor politieke stemmingmakerij.

Dat laatste blijkt nu het geval te zijn geweest. Beide onderzoekscommissies (voor zover die volledig betrouwbaar kunnen worden geacht) komen tot de conclusie dat niet kan worden bewezen dat Nederlandse militairen zich schuldig hebben gemaakt aan martelingen tijdens ondervragingen. De commissie Van den Berg stelt tevens dat er geen aanwijzingen zijn dat er bewust informatie is achtergehouden.

Pieter Broertjens, hoofdredacteur van de Volkskrant, blijft echter als malle henkie achter de publicatie staan. "Wij hebben de methode van verhoren van onze militairen in Irak op de agenda gezet. Dat is de taak van de krant", zegt hij in een eerste reactie. De waarheid echter is dat hij het als zijn parlementaire taak zag met de martelpublicatie zijn PvdA een zetje in de rug te moeten geven.

Rond het middaguur kondigde datzelfde ministerie van Defensie een extra ingelaste persconferentie aan over de actuele situatie in Uruzgan. Trekken we ons eindelijk terug uit dat wespennest, was mijn eerste gedachte. Kwam van een koude kermis thuis, toen men in een live-uitzending op radio en tv mededeelde dat er in Uruzgan opnieuw een Nederlandse soldaat om het leven is gekomen. Daar worden extra tv-uitzendingen voor ingelast, wat een hypocrisie.

Waarom? Omdat het evident is dat er doden en gewonden vallen zodra je actief onderdeel uitmaakt van een oorlog. Elke soldaat die zich naar Afghanistan of Irak laat vliegen, weet dat. Sterker, op het moment dat je zo stom bent om een betaalde baan aan te nemen bij Defensie, weet je dat je het risico loopt in het strijdgewoel om het leven te komen. Niet leuk, maar absoluut geen reden voor zoveel overdreven aandacht van pers en politiek.

Krokodillentranen. Omdat we niets te zoeken hebben in Afghanistan, noch in Irak. Dit zijn illegale oorlogen, in gang gezet door de Amerikaanse militaire wapenindustrie met als doel winst te maken. En daar slaagt men genoegzaam in. Nederland had nooit deel mogen nemen aan deze bloederige geweldsconflicten. Mensenrechtenschendingen los je niet op met militair geweld, je bevordert ze slechts.

Laat dit de les zijn van de luttele in het strijdgewoel omgekomen soldaten (luttel naar verhouding met het aantal slachtoffers onder de Irakezen en Afghanen): we trekken de manschappen terug uit Afghanistan en Irak, stappen uit de NAVO en heffen het leger op. Met de miljarden en mensenlevens die we daarmee besparen, zijn miljoenen mensen een stuk gelukkiger te maken dan ze nu zijn. Dát is pas een vredesmissie.

Alex van Veen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht