www.ravagedigitaal.org |
1ddRavagedigitaal
22-11-07 d![]() ![]() |
|
Michael Moore haalt in Sicko fel uit naar alles en iedereen die de Amerikaanse gezondheidszorg tot een hel maken. Dat levert een bonte parade van schuldigen op: politici, inclusief meerdere presidenten en natuurlijk de verzekeraars. door Ulrik van Tongeren Zie hoe het rijkste land van de wereld niet in staat is om de bevolking een fatsoenlijke zorg bij ziekte en ongeval te bieden. Dan maakt het in de praktijk niet uit of men wel of niet verzekerd is, want verzekeraars doen alles om de ziektekosten van mensen die verzekerd zijn, niet te vergoeden. Machtige belangengroepen hebben, in samenwerking met de politieke klasse, dit systeem gecreëerd voor hun eigenbelang. En ze zijn niet van plan dit te veranderen. Deze stelling poneert filmmaker Michael Moore met behulp van zijn scherpe, met humor doorspekte retoriek. Meteen bij het begin van Sicko wordt de kijker in het diepe gegooid. Allereerst worden enkele lotgevallen van mensen zonder verzekering getoond. Daar vallen ongeveer 40 miljoen Amerikanen onder. Om daarna over te schakelen naar een denderende aaneenschakeling van getuigenissen van mensen die benadeeld zijn door verzekeringsmaatschappijen. Over deze groep van 250 miljoen Amerikanen die wél verzekerd zijn handelt Sicko. HemelschreiendDe film levert hemelschreiende getuigenissen op, zoals de onverzekerde man die na een zaagongeluk moet kiezen welke vinger behouden moeten blijven. Of de man die sterft omdat zijn verzekering niet de experimentele behandeling vergoedt. Opvallend dat Moore zélf niet in die eerste veertig minuten in beeld komt, het beste en meest briljante gedeelte van Sicko. Een film van hem is hoe dan ook een aparte ervaring. Het is merkwaardig dat zijn werkwijze door critici voorspelbaar genoemd wordt, terwijl je als toeschouwer soms niet weet waar je naar kijkt. Aan de ene kant is de woede, het sarcasme en de scherpe humor voorspelbaar. Aan de andere kant valt niet te voorspellen hoe de informatie gedoseerd wordt, en vooral ook welke feiten Moore weglaat in zijn bewijsvoering. Er kan eindeloos gediscussieerd worden over de vraag wat een filmproductie van Michael Moore inhoudt. Sicko is hierop geen uitzondering. Is het een documentaire, een polemiek, een essay of politieke propaganda? Sicko is nog meer dan zijn eerdere films een vaardige assemblage van dit alles. Moore gebruikt stukjes speelfilm, fragmenten uit nieuwsprogramma's, populaire muziekjes en natuurlijk zijn zalvende commentaarstem om zijn betoog kleur en spankracht te verlenen. Zo wordt een oneindige lijst van ziektes die niet vergoed worden door een verzekeraar in beeld gebracht, als de titels van een Star Wars-film, begeleid door de karakteristieke muziek. Na het wervelende en emotioneel geladen begin van de film brengt Moore bezoekjes aan landen waar de gezondheidszorg beter geregeld is, landen waar iedereen die ziek is ook daadwerkelijk de benodigde zorg krijgt. Achtereenvolgens worden Canada, Engeland, Frankrijk en als klap op de vuurpijl Cuba bezocht. Overigens zit er een prachtige liefdesverklaring aan Parijs en Frankrijk in de film verwerkt. CubaIn een film van Moore zal niet snel een ja-maar argument aangetroffen worden, dat zou alleen maar de vaart uit zijn uiteenzetting halen. Daarom wordt het hem aangewreven dat er geen enkel negatief feit over de gezondheidszorg in de bezochte Europese landen boven water komt. Het reisje per boot naar Cuba met een stel doodzieke hulpverleners van de aanslagen van 11 september 2001, die in eigen land geen fatsoenlijke zorg kunnen krijgen, is volgens hetzelfde recept gemaakt. Na een mislukte poging om de kwaliteit van de gezondheidszorg in de Amerikaanse gevangenis Guantánamo Bay te testen, waar de vermeende terroristen uitstekende zorg schijnen te krijgen, gaat het gezelschap naar het straatarme Cuba. Dat Moore niet vermeldt dat Cuba een dictatuur is, en niet alles daar rozengeur en maneschijn is, past niet in zijn discours. Het kan hem zeker aangewreven worden dat hij selectief is in het gebruik van de feiten, maar dat ontkracht zijn argumentatie over de lamentabele staat van de gezondheidszorg in Amerika niet. Sicko is in vergelijking met eerder films van Moore als Fahrenheit 9/11 en Bowling for Columbine eerder ingetogen, maar is evenzeer een woedende aanklacht tegen schurend onrecht. Voorafgaand aan de première van Sicko in Nederland werd de film vertoond aan allerlei belanghebbenden van de gezondheidszorg. Dergelijke Amerikaanse toestanden zullen nooit gebeuren in Nederland, was de algemene mening van deze experts. Na invoering van het nieuwe ziektekostenstelsel blijkt dat steeds meer groepen uitgesloten worden van medische zorg, zoals illegalen en mensen die de premie niet kunnen opbrengen. Laat Sicko een waarschuwing zijn voor de sluipende uitkleding en ontmanteling van ons hoog gewaardeerde zorgstelsel.
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - - |