www.ravagedigitaal.org

1ddRavagedigitaal 01-10-07 dPrint deze pagina

Eerdere artikelen:

23-07-11
'Dylan is gek'
09-07-11
Rietveld studenten imponeren
28-06-11
De Navo-oorlog in Libië: desastreus, illegaal en mislukt
04-06-11
Geef games niet de schuld
21-05-11
Is cultureel verweer wenselijk?
04-05-11
Stenografen van de macht
17-04-11
Waar Abraham de mosterd haalt
01-04-11
Rust en frust langs de kust
04-03-11
‘Evacuatie’ Nederlander in Libië verkiezingsstunt?
23-02-11
Dagen van dicatator Khadafi zijn geteld
22-02-11
Captain Beefheart / Don Van Vliet (1941-2010)
01-02-11
Afghanistan in gerommeld!
30-01-11
Beelden van bezetting
18-01-11
Goededag meneer Cohen
13-01-11
Britse agent was zes jaar activist
02-01-11
De oorsprong van de geitenneuker
28-12-10
Twitteren op de vulkaan
21-12-10
De wereld na WikiLeaks' Cablegate
08-12-10
Lennon komt weer tot leven
04-12-10
Elektroshock voor verwarde politici
30-11-10
Media dienen Wikileaks te wikken en wegen
23-11-10
Werkt Google voor jou of werk jij voor Google?
09-11-10
Versoepelde Tabakswet een nog groter gedrocht
28-10-10
Slagveld Uruzgan
21-10-10
Zoektocht naar échte hulp
05-10-10
Zwarte Blok slaat de plank mis
27-09-10
Een goed georganiseerde leugen
14-09-10
Geachte heer Hirsch Ballin,
02-09-10
Oorlog als er vrede dreigt
30-08-10
'Media leiden aan Ninja Turtle-syndroom'
24-08-10
Clash oude en nieuwe media
20-08-10
Wij zijn de (kwaliteits)media spuugzat!
12-08-10
Moratorium bepleit voor verarmd uranium
06-08-10
Censuur in Nederland
17-07-10
Het neoliberale drama
01-07-10
Kirgizië: Geschiedenis van identiteiten
15-06-10
Schreeuw om aandacht van een loyale ambtenaar
05-06-10
De prinsbedelaar en de kindermoordenaars
29-05-10
Beste STEMGERECHTIGDE
26-05-10
Tweeverdieners die erbij willen horen
15-05-10
Raad vertilt zich aan de hulp
24-04-10
Gastvrij Nederland anno 2010
31-03-10
Repressie neemt toe in Rusland
27-03-10
Het individu versus de staat
19-03-10
'Poetin stap op!'
05-03-10
Gooise carrièrejagers veroveren
De Pijp
23-02-10
Afghanistan: Gemilitariseerde hulp verkeerd besteed
18-02-10
Politieke onrust duurt voort in Oekraïne
11-02-10
De opkomst van een gargantueske staatskleptocratie
30-01-10
Keizer zonder kleren
27-01-10
Hoge en lage cultuur revisited
22-01-10
WRR neemt hulp op de schop
16-01-10
De laatste utopie van het Vrije Westen
06-01-10
Zestig keer zestig is een uur
31-12-09
Verschuivende Verantwoordelijkheden
25-12-09
Credo van een geboren wereldverbeteraar
12-12-09
De puzzel van West Point
05-12-09
RedRat, terug van weggeweest
14-11-09
Oorlog op het Internet
05-11-09
Media laten Balkenende te gemakkelijk wegkomen
27-10-09
Politiek moet nog wennen aan het burgerinitiatief
18-10-09
Populair Gezelschapsspel
12-10-09
De Nobele Obama
11-10-09
De oorlog van 3 biljoen
01-10-09
Charimarktlectuur: Geen boodschap aan de crisis
26-09-09
Danziger Vrijhaven: Status Aparte
20-09-09
Den Haag fouilleert maar wat
15-09-09
Motief aanslag Karst T. ongewis
12-09-09
Singer legt de armen aan het financieel infuus
09-09-09
RID richt vizier weer op Amsterdamse krakers
04-09-09
60 Jaar NAVO: van defensie- naar interventiemacht
22-08-09
Gekmakende bureaucratie
19-08-09
Een Belgische droom
16-08-09
'Shelter skelter'
09-08-09
Schiphol brandt door
07-08-09
Voedselproductie voorname oorzaak klimaatverandering
20-07-09
Het keurige protest van de participatie-elite
15-07-09
Spirituele politiek
12-07-09
Simon op weg naar weg (on his way to away)
07-07-09
Prins heeft bij de bank een goddelijke taak
03-07-09
Weerbare moslims
30-06-09
Nederland verkwanselt openbaarheid
27-06-09
Veel vrouwen bij protesten in Iran
16-06-09
Toekomst Lissabonverdrag in handen Duits hof
11-06-09
Op weg naar een gezonde economie
05-06-09
Nieuwe strijd om het IJmeer
29-05-09
Heleen Mees, strijdster tegen het rijk der machtelozen
22-05-09
Vreemdelingenbeleid Italië verontrust
19-05-09
Kleine Geschiedenis van de Moraal
09-05-09
Bananenrepubliek Leiden
03-05-09
De Culturele Evolutie
30-04-09
Nationalist mag geen dierenvriend zijn
26-04-09
'Voer actie tegen ontwikkelingshulp'
23-04-09
Red de havenloodsen
18-04-09
RVF: Aanzetten tot stadsguerrilla
13-04-09
De keizer en de astroloog
10-04-09
Proces oorlogsmisdadiger Scheungraber
04-04-09
'Wereld van Obama niet kernwapenvrij'
31-03-09
'Dierenactivist is geen terrorist'
27-03-09
Het Europees mandaat van Els de Groen
24-03-09
Verheerlijking van de oorlog
20-03-09
Slimme energiemeter schendt privacy
17-03-09
Leven achter tralies
12-03-09
Het HCZ-gebouw zit al vol
08-03-09
Hond Vla luidde drama Vrankrijk in
05-03-09
Afscheid van een stadssjamaan
03-03-09
Stop gratis 'meidenprik'
02-03-09
Het spel om de knikkers
27-02-09
Krakers met groen-zwarte vingers
24-02-09
Pleidooi voor verzoening met Aboriginal-stam
21-02-09
Bedrijven in dienst van de Israëlische bezetter
17-02-09
Pessimist tegen wil en dank
10-02-09
Raad van State kraakt wetsvoorstel kraakverbod
07-02-09
Sublieme Digitale Sensatie
30-01-09
We beveiligen ons suf en schieten er niets mee op
27-01-09
Vrankrijk: Lichtpunt bij gedwongen sluiting
24-01-09
België voedt militaire industrie Israël
20-01-09
Richtingenstrijd onder Obama voortgezet
18-01-09
Linkse kritiek op moslimfundamentalisme groeit
10-01-09
De Achterhuisdoctrine
05-01-09
Russisch gasconflict draait om meer dan dollars
04-01-09
Europa de straat op voor Palestijnse zaak


Archief 2008


Archief 2007

Archief augustus - december 2006


Archief januari - juli 2006


Migrantenorganisatie demonstreert in het centrum van Seoel
na de brand van 11 februari in een Koreaanse vreemdelingengevangenis, waarbij tien migranten omkwamen


Vakbondsleider Masum: 'Ik wil dat nieuwkomers het gemakkelijker hebben.'

Sinds twee jaar heeft Zuid-Korea een migrantenbond, uniek in zijn soort. Iedere gelegenheid wordt door de activisten van de bond aangegrepen om de problemen van hun mensen onder de aandacht te brengen. Ze organiseren manifestaties en acties. Inmiddels worden de naar schatting 400.000 migranten serieus genomen door de overheid.

door Jaap Timmerman

"Mei 1996 kwam ik naar Zuid-Korea. Om geld te verdienen in een textielfabriek. Ik mocht drie jaar blijven, maar in 1997 stortte de economie in. Een hele tijd kreeg ik geen salaris. Ik wisselde wel een paar keer van fabriek, maar het hielp niet. Telkens beloofden de fabriekseigenaars dat ze ons zouden betalen, maar dan opeens waren ze vertrokken naar het buitenland. Ik leende geld bij vrienden om te overleven. Ik bleef maar proberen om een geschikte baan te vinden om mijn vrienden terug te kunnen betalen. Daarom bleef ik langer dan de geplande drie jaar."

Aan het woord is Abm Moniruzzaman ("zeg maar Masum"), secretaris van de migrantenvakbond MTU (Migrants Trade Union). Hij is van middelbare leeftijd en komt uit Bangladesh. "Migrantenarbeiders hebben een zwaar leven in Zuid-Korea. Wij krijgen de zogenaamde '3D-banen': Difficult, Dirty en Dangerous. Het zijn de banen waarvoor geen Koreaan te vinden is. In plaats van acht uur, moet je wel elf uur per dag werken, tevreden zijn met een uurloon dat de helft lager ligt, en scheldwoorden en klappen incasseren. Dat greep me aan."

Migratie Korea

In Korea is migratie een betrekkelijk nieuw verschijnsel. Pas eind jaren '80 was het land zo rijk geworden dat het aantrekkelijk werd voor buitenlandse arbeiders om een baan te gaan zoeken. De economie draaide op volle toeren, werkgevers konden moeilijk werknemers vinden voor de slechtste banen en de groots opgezette Olympische Spelen van 1988 lieten de wereld zien dat Korea een rijk land geworden was. De overheid sloot met verschillende landen overeenkomsten om arbeiders te laten overkomen. Werkgeversorganisaties lieten mensen ronselen en in de loop van de jaren kwamen honderdduizenden gastarbeiders naar deze Aziatische tijger.

Vaak loopt de migratie uit op een teleurstelling. Het loon is lager dan de ronselaars voorgespiegeld hebben, het werk is slechter en de werkdagen zijn langer. Het arbeidscontract verbiedt de werkers van bedrijf te wisselen, zodat ze 'gevangen' zitten bij hun baas. Ook al omdat deze nogal eens hun paspoort in beslag neemt, een gedeelte van hun loon achterhoudt ('opspaart') en hen te laat uitbetaalt. Dat maakt de migranten zowat tot slaven: ze kunnen namelijk geen kant op.


Weer of geen weer: op wereldvluchtelingendag demonstreren migrantenorganisaties om de Zuid-Koreaanse regering te bewegen het VN-vreemdelingenverdrag te tekenen

Als het hen allemaal te gortig wordt, verlaten de migranten het bedrijf en zoeken een zwart baantje. Anderen besluiten na de afgesproken periode van drie of vijf jaar niet naar hun land terug te keren omdat ze hun lening voor de ronselaar nog niet afbetaald hebben of omdat ze nog te weinig geld op hebben kunnen sparen. Ook zij zijn dan illegale werkers geworden.

Op dit moment verblijven er 400.000 migranten in Zuid-Korea, op een bevolking van tegen de 50 miljoen zielen. Van hen verblijven er 200.000 illegaal in het land. Zij hebben geen verblijfs- en geen werkvergunning. Ongeveer de helft van hen komt uit China. Het zijn vaak Koreanen die al generaties geleden naar China getrokken zijn. Zij voelen zich Koreanen: ze zien er hetzelfde uit, spreken van huis uit Koreaans en kennen de Koreaanse gewoonten. Zij hebben echter de Chinese nationaliteit en zodoende zijn ze voor het grote publiek en voor de overheid 'Chinezen'. De andere helft komt uit landen als Vietnam, Bangladesh, de Filippijnen, Indonesië en nog tientallen andere landen.

Ronselen en uitzetten

De Koreaanse overheid heeft met zeventien landen overeenkomsten gesloten over het ronselen van gastarbeiders. Als deze na verloop van tijd het bedrijf ontvluchten waar ze geplaatst zijn, of langer in Korea blijven dan toegestaan is, kan de immigratiedienst hen oppakken en opsluiten in een vreemdelingengevangenis. De dienst kan eenvoudig achter hun land van herkomst komen, omdat ze indertijd legaal het land binnengekomen zijn en allerlei inlichtingen hebben moeten geven. Dankzij de gastarbeidersovereenkomsten kan Korea hen ook makkelijk uitzetten. Zodoende zitten zij slechts enkele dagen of hooguit enkele weken vast.

Dat is een groot verschil met Nederland waar migranten zonder verblijfsvergunning vele maanden tot zelfs anderhalf jaar achter de tralies gaan. Of de opgepakte migranten in Zuid-Korea beter af zijn is nog maar de vraag. Na hun vlotte uitzetting lopen ze het risico in hun vaderland hun schuldeisers tegen het lijf te lopen, waarvan ze geld geleend hebben om de grote sommen 'administratiekosten' aan hun ronselaars te betalen. Ook kunnen ze nu hun familie niets meer toestoppen. Opnieuw in Zuid-Korea gaan werken is in de praktijk onmogelijk omdat ze dan eerst nog een forse boete moeten betalen.

Natuurlijk zijn er ook vluchtelingen in Zuid-Korea. Pas sinds 1994 is het mogelijk asiel aan te vragen. In totaal hebben dat tot nu toe slechts 850 mensen gedaan. Van hen hebben er 70 (8 procent) asiel gekregen, 17 procent is afgewezen en ruim de helft is nog in procedure. De grootste groepen asielzoekers komen uit China (29 procent) en Birma (17 procent).

Het is niet bepaald aantrekkelijk in Korea asiel aan te vragen. De immigratieambtenaren zeggen dan al snel (in meer dan de helft van de gevallen) dat je 'terug moet naar je eigen land' of dat 'je als vluchteling in Korea weinig kans maakt'. De ambtenaren hebben niet veel ervaring, de procedure kan zich vele jaren voortslepen (in de helft van de gevallen meer dan twee jaar) en de uitkomst is uiterst onzeker. Als je pas asiel aanvraagt als je opgepakt bent omdat je geen geldige verblijfsvergunning meer hebt, moet je de hele procedure in de vreemdelingengevangenis doorbrengen. Dat is geen lolletje omdat de voorzieningen en de behandeling daar ronduit slecht zijn.

Uit onderzoek van Amnesty International blijkt ruim de helft van de gevangenen nooit te mogen luchten. De bewakers behandelen hen vaak slecht. Twintig procent zegt geslagen te zijn en veertig procent uitgescholden. De gevangenen zijn vaak gedwongen vieze kleren te dragen en moeten het met smerige lakens stellen.

Fatale brand

Op 11 februari van dit jaar kwamen negen migranten om bij een brand in een vreemdelingengevangenis in Yeosu, een stad in het uiterste zuiden van Zuid-Korea. Hierbij raakten achttien gevangenen gewond, waarvan drie zwaar. Eén van hen overleed aan zijn verwondingen zodat het dodental op tien kwam. Negen van hen kwamen uit China, één uit Oezbekistan.

Toen de brand uitbrak hebben de gevangenen om hulp geroepen, maar de bewaker die hun afdeling via camera's in de gaten moest houden, zat een verdieping lager en kwam pas na enige tijd kijken. Er was geen sprinklerinstallatie aanwezig (zoals wettelijk voorgeschreven is) en ook geen centrale deur-ontgrendeling.


Platform van migrantengroepen protesteert voor het immigratiekantoor annex vreemdelingengevangenis in Yeosu
waar de fatale brand plaats vond

De bewaker kon eerst de sleutels van de verschillende cellen niet vinden en toen hij eindelijk de goede te pakken sleutels had, kon hij de deuren niet meer open krijgen door de hitte. De mensen stierven door de giftige gassen die vrijkwamen bij het verbranden van bijvoorbeeld de matrassen.

Op 1 april vond er een protestmanifestatie op het stationsplein in Seoel plaats, waarmee zeven weken van rouw, actievoeren, onderzoekswerk, het schrijven van persberichten en demonstreren werden afgerond. Hierbij waren zo'n 120 demonstranten aanwezig, van wie de helft tot de migrantenbond behoorde en de rest tot linkse jongerenorganisaties en migrantensteungroepen.

Strijdliederen weerklonken, gebalde rechtervuisten gingen de lucht in tijdens het scanderen van leuzen. Er waren borden te zien met teksten als 'De Zuid-Koreaanse regering doodt migranten' en 'Zet de minister af'. Een van de migranten had van zijn bord een tralievenster gemaakt waar hij zich zelf achter bevond. Na twee minuten stilte voor de slachtoffers van de fatale brand en een gebed, betoogden sprekers dat de regering mensenrechten schendt en dat er een einde moet komen aan vreemdelingendetentie.

Migrantenacties

In 1995 schreven dertien Nepalese arbeiders geschiedenis met een protestactie op de trappen van de Myongdong kathedraal in het centrum van Seoel. De regering had besloten het 'illegalenprobleem' krachtig aan te gaan pakken en liet de immigratiedienst gewelddadige razzia's uitvoeren. Onder het motto 'Stop Crackdown' vestigden de ongedocumenteerde Nepalezen hier de aandacht op.

De immigratieambtenaren durfden hen niet te arresteren omdat de woning van de aartsbisschop zich vlak achter de kathedraal bevindt. De migranten zaten dus als het ware bij de aartsbisschop op de stoep en die zou het oppakken van de geweldloos demonstrerende migranten niet getolereerd hebben. In de tijd van de dictatuur (tot 1988) was de kathedraal de enige vrijplaats in Seoel.

In 1998 raakte Masum actief in de fabrieken waar hij als migrant werkzaam was. Met een stel arbeiders werden de machines stilgezet en werd er gestaakt. "Gewoon, om ons geld te krijgen", vertelt Masum. "We dachten niet aan steun van buitenaf." In 2001 kwam hij in contact met een groep die acties organiseerde voor gastarbeiders.

Masum: "In het begin wisten we niet wat onze rechten waren. Wij wisten niets van de Koreaanse wetten. Gelukkig kregen we steun van kerkelijke groepen. We eisten een gewone verblijfsvergunning, afschaffing van de contracten waarmee je aan één bepaald bedrijf vast kwam te zitten, en het stopzetten van de gewelddadige razzia's van de immigratiedienst."

Legalisering illegalen

November 2003 organiseerde een honderdtal migranten opnieuw een zitactie, die uiteindelijk meer dan een jaar duurde. Tijdens deze langdurige actie groeiden de contacten tussen de migranten-activisten en studentengroepen, kerkelijke migranten-hulpgroepen, culturele migrantenorganisaties, vakbondsgroepen, mensenrechtengroepen en progressieve advocatenorganisaties.

"Tot dan toe toonde de Koreaanse regering geen enkel respect voor migranten", zegt Masum. "Ze dacht ons zo weg te kunnen vegen. Overal in de wereld mogen gastarbeiders zich na een aantal jaren vestigen in het land waar ze werken en hun familie over laten komen, maar niet in Zuid-Korea. We kregen geen Koreaanse les, geen inleiding in de Koreaanse cultuur en wetten. Helemaal niks. Dat gebrek aan respect maakte me zo kwaad, dat ik besloot te vechten. Ik wil dat nieuwkomers het gemakkelijker hebben."


Moment stilte voor de slachtoffers van de brand

De acties wierpen hun vruchten af. Er kwam meer publieke belangstelling voor de problemen waarmee de migranten te kampen hebben. In 2003 besloot de regering tot legalisering van 80 procent van de illegaal verblijvende migranten. Ook kondigde zij een betere wettelijke regeling aan. De conservatieve werkgevers bestreden de nieuwe wet heftig, waarna de regering de verbeteringen afzwakte. De immigratiedienst arresteerde verschillende actieleiders, wat heel wat nieuwe acties opriep. De razzia's vinden weliswaar nog steeds plaats, maar het onderwerp staat nu op de agenda van de progressieve groepen in Korea.

Tijdens de langdurige zitactie realiseerde Masum zich dat steun van kerkelijke groepen niet voldoende is. Fabriekseigenaars zijn ook lid van de kerk. "Je krijgt op gegeven moment toch een signaal dat je niet verder moet gaan. Zodoende begonnen we na te denken over een eigen migrantenvakbond."

Vakbond

Die kwam er in het voorjaar van 2005. Iedere gelegenheid grepen de activisten van de migrantenbond aan om de problemen van hun mensen onder de aandacht te brengen. Ze organiseerden talloze manifestaties en acties. "In het begin kregen we nauwelijks steun van de bonden en de vakcentrale. Arbeiders verweten ons dat we het loon drukten door een laag loon te accepteren of ons te laten gebruiken als stakingsbrekers. Tijdens de grote zitdemonstratie op de trappen van de kathedraal, hadden we heel wat gesprekken met actieve vakbondsmensen. Zo legden we onze eerste contacten."

De migrantenbond wil niets liever dan samen optrekken met Koreaanse arbeiders die vechten voor een behoorlijk arbeidscontract en een redelijk inkomen. In tal van acties zijn ze dan ook van de partij en dat roept sympathie op. De KCTU (Korean Confederation of Trade Unions, de radicale Koreaanse vakcentrale) heeft ondertussen besloten meer aandacht te schenken aan de positie van migranten. In de loop van dit jaar komen er trainingsprogramma’s voor vakbondsactivisten. "Maar we gaan ook wat van de cultuur uit onze landen laten zien en samen voetballen. We moeten elkaar goed leren kennen", aldus Masum.

Ondertussen is de migrantenbond een voorlopig lid van de KCTU. De onderhandelingen over het volwaardige lidmaatschap zijn volop gaande en de contacten met de leiding van de KCTU worden steeds intensiever. Migrant Workers Television zendt tweemaal per maand een migrantenjournaal uit in verschillende talen. Deze staan ook op hun website. In Zuid-Korea hebben heel veel organisaties een snelle internetverbinding, zodat migranten het journaal in hun eigen taal kunnen bekijken wanneer het hun uitkomt.

Behalve de militante vakbond van migranten zélf zijn er in Zuid-Korea tientallen organisaties in het land die migranten juridische steun bieden, met hen naar het ziekenhuis gaan, Koreaanse les geven en computers met internetverbinding klaar hebben staan om e-mails te versturen en informatie in de eigen taal op te zoeken. De verschillende lokale groepen hebben zich gebundeld in een paar landelijke platforms.


Een delegatie van de migrantenbond bezoekt de rouwende nabestaanden

Een daarvan is het Joint Committee for Migrant Workers in Korea (JCMK) met zo'n veertig organisaties. Een ander is het Network for Migrants Rights met ruim vijftien onafhankelijke groepen. Hyun-Mo Choi, directeur van dit netwerk: "Het grootste probleem is dat de meeste mensen in Korea geen belangstelling hebben voor de moeilijkheden van migranten. De media besteden weinig aandacht aan dit onderwerp. En de meestal kerkelijke groepen die migranten ondersteunen, houden zich liever niet met politieke kwesties bezig. Ze bekritiseren de regering wel eens. Maar alleen zo nu en dan. En dan ook nog voorzichtigjes."

Radicaal netwerk

Een gunstige uitzondering vormt het JCMK. Dit netwerk van kerkelijke groepen neemt geen blad voor de mond en hamert voortdurend op de migrantenrechten. Het bestaat sinds 1995 en heeft ondertussen intensieve contacten met de regering opgebouwd. Dit weerhoudt hen niet campagnes op te zetten en telkens opnieuw migrantenacties te ondersteunen.

Choi: "Mijn eigen netwerk bestaat pas sinds 2003. Sommige van onze groepen hebben een kerkelijke achtergrond, maar de meeste bestaan uit linkse activisten." Naast concrete hulp aan migranten onderzoekt zijn netwerk de problemen die de regeringspolitiek veroorzaakt, schrijft er rapporten over, informeert journalisten en organiseert demonstraties. "Soms gaat er wel heel veel tijd in campagnes zitten. Zo was ik de laatste weken voortdurend bezig met de nasleep van de Yeosu-brand. Terwijl mijn andere werk in Seoel doorging. Ik ben heel wat keren heen en weer gereisd."


Leden van de migrantenbond brengen bezoeken aan de vreemdelingengevangenissen

Als ik Masum van de migrantenbond later nog eens tref op één van de vele demonstraties tijdens mijn korte bezoek aan Zuid-Korea, vraag ik hem hoe hij de toekomst ziet. "Schitterend", zegt hij tot mijn verbazing. Weliswaar hollen hij en zijn medeactivisten van de bond dag-in-dag-uit van het ene incident naar het andere, van de ene actie naar het volgende overleg of persconferentie, maar Masum ziet de organisatie onder zijn vingers groeien.

"Nog geen zeven jaar geleden startte de migrantenwerkgroep met vier personen. Niemand wist iets van onze problemen. Nu kennen zoveel mensen onze organisatie, zoveel groepen ondersteunen ons. We zijn de eerste migrantenvakbond in de wereld die bezig is met het verkrijgen van een officiële erkenning van de overheid."

Maar er blijft nog een hoop te doen. Masum: "We moeten dringend migranten benaderen die in de landbouw werken en visserij. Op dit moment hebben we daar niet genoeg geld en tijd voor. Maar hopelijk lukt het volgend jaar, of het jaar daarna. Misschien word ik ook wel opgepakt door de immigratiedienst en uitgezet. Maar anderen zullen mijn plaats overnemen."


Bronnen:

- Migrant workers are also human beings - Republic of Korea (South Korea);
Amnesty International; augustus 2006; AI Index: ASA 25/007/2006. Een zeer informatief rapport!

- Open Letter to the Minister of Justice, South Korea;
Amnesty International; maart 2007. Met details over de brand in Yeosu;

- Drag The Illegal Foreign Workers Out Into The Sun - South Korea deports, migrant workers fight for justice;
Matt van Volkenburg; in Z-Magazine van 18 december 2003 

- Migrant Workers and the Politics of Resentment - South Korea creates two-tiered system for labor migrants, activists end yearlong sit-in; Jamie Doucette; in Z-Magazine van 1 december 2004

- Migrant Workers Television



- - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht