Rehabiliteer agressie

Onmacht is de gemene deler van elk extremisme, de uitingen zijn echter verschillend. De rechts-radicaal zoekt compensatie voor zijn onmacht door zijn machtsstreven te richten op zwakkeren, de links-radicaal doet dat door zich te richten op sterkeren en zichzelf. En de totale som van alle persoonlijke onmacht vertegenwoordigt de macht van de staat en het bedrijfsleven.

Daarom heeft de staat meer dan aan iets anders een bloedhekel aan eigenrichting. Daarom zouden wij niet rechtvaardigheid als eis in onze strijd voor vrijheid op moeten nemen. Want de uitvoerder van rechtvaardigheid is in deze altijd de staat, aangezien we onze eigenrichting niet hoeven te eisen, doch slechts uit te voeren.

Links laat zich te veel meeslepen in de pacificatie van het individu, die slechts de macht van de staat ten goede komt. Hoe minder een mens in staat is tot agressie, des te slechter kan hij zich zelf verweren en des te harder heeft hij de zorgen van vadertje staat nodig.

Als een wolf in schaapskleren heeft het pacifisme ons beroofd van onze positieve nijging tot zelfbehoud. Het is meestal zo, dat in landen met een laag moordcijfer, het zelfmoordcijfer omgekeerd evenredig hoog is. In hoeverre zijn de dramatisch gestegen zelfmoordcijfers onder jongeren een uiting van de onmacht over het eigen leven?

Agressie moet worden gerehabiliteerd, willen wij als individu en als beweging een toekomst hebben buiten de klauwen van de staat. Het romantiseren van de Spaanse Burgeroorlog komt voornamelijk voort uit dit verlangen: het leven, en het verdedigen daarvan, in eigen hand te nemen. Dat dit romantiseren grotendeels onterecht is, komt vanwege de naïviteit die enorme hoeveelheden onnodige slachtoffers tot gevolg had. Staan voor de goede zaak alleen is niet voldoende, je moet ook weten te bukken als er op je geschoten wordt!

En het is een onduidelijke en gevaarlijke weg, die ons voert van het huidige rechten- en handhavingssysteem, naar een meer grassroots georganiseerde bestrijding van ongewenste uitwassen. Zo ben ik geen voorstander van gevangenissen, maar heb ik ook mijn twijfels over het effect van iemand 'drie dagen suflullen' zo als bepaalde hippies plachten te doen met verkrachters.

Iemands bezittingen vernietigen teneinde iemand uit te bannen, zoals men bij de travellers in Engeland en meer recent in Den Bosch en Assen deed, lijkt mij simpel en effectief. Het is ook frappant dat juist deze mensen, zijnde beide een soort paria's van de moderne samenleving, zo weinig last hebben van het soort rechtsstaat-psychose waarin burgerlijk opgevoede mensen lijken te verkeren en die zich uit door dan wel voor zware straffen, dan wel voor een volstrekte afwezigheid daarvan te pleiten.

En wie denkt dat gebrek aan inmenging zal leidden tot geweld tegen bepaalde bevolkingsgroepen, heeft het volgens mij mis. Men zal zich waarschijnlijk wel gaan hergroeperen, maar dat lijkt mij gezonder dan een soort homogene massa waarin de staat fungeert als stabilisator. Vrijheid om te gaan en te staan lijkt mij een groter goed dan de mogelijkheid een nazi als buurman te hebben met de garantie van de staat dat als hij mij iets doet, ze hem op zullen pakken. Laat 'm lekker bij zijn vriendjes wonen zou ik zeggen, is hij minder gefrustreerd, voel ik mij veiliger.

Ilja

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht