REGELS ZIJN REGELS

Regels zijn geweldig. Ik zou geen voetbal willen spelen zonder. Iedere week twee gebroken enkels, het zou mijn plezier in sport snel bederven. In het verkeer is het ook heel handig, wanneer de één links wil rijden en de ander rechts, en geloof me in mijn vriendenkring heb ik ze in beide soorten. Dat gaat alleen maar goed omdat de één het in een ander land doet dan de ander.

Het bewijst dat regels lang niet altijd absoluut zijn. Neem nu de regel dat je met voetbal alleen de bal met je voeten mag spelen. Behalve wanneer je keeper bent of een ingooi doet. In Ierland stoorde men zich er niet aan en zie daar het werkt ook. Om verwarring te voorkomen noemen ze het Gaelic Football en de stadions zitten vol.

Regels kunnen zinvol zijn. Maar wanneer de regels ver van de praktijk staan, van de mensen die er mee moeten leven, dan is het heel een ander verhaal. Regels moeten de mensen dienen en het plezier in het leven als het even kan. Over alle nationale regels ga ik het maar even niet hebben. We hebben voor de overtreffende trap altijd Europa nog.

Zo zijn er bijvoorbeeld de Vergeten groenten. (www.vergeteneten.nl) Groenten die hier altijd verbouwd en gegeten werden, maar verdrongen zijn door allerlei exotische etenswaar. Groenten die luisteren naar mooie namen als: kardoen, Brave Hendrik, haverwortel, aardpeer, boksbaard, Katwijker peentjes, Belgische witte peen, oerkomkommertjes, schorseneer, pastinaken, aardamandelen. Doordat ze een beetje in de vergetelheid zijn geraakt, werden ze niet op de Europese groentelijst gezet. En groenten die niet op deze lijst staan kunnen niet zomaar verkocht worden via groentewinkels en supermarkten.

Het kan nog erger. Want mensen worden niet aangevallen door een vergeten groentesoort. Hooguit kun je wanneer je onder een appelboom zit, een verre neef van de golden delicious met een oud-Hollandse naam op je hoofd krijgen. In de Pyreneeën is de natuur wat agressiever, neem alleen al het ruige landschap. Sinds kort jagen gieren mensen de stuipen op het lijf. Ze vallen levende dieren aan, eten deze op en gedragen zich agressief tegenover mensen. Zo werd een groep bejaarde wandelaars dreigend benaderd in de Pyreneeën. Een Franse bejaarde was overleden aan een hersenbloeding. De overige leden van de groep raakten in 'complete paniek' door het dreigende gedrag van de aasgieren, aldus een omwonende.

Gieren, dat weet een kind, zijn aaseters en vogeldeskundigen zeggen dan ook dat aasgieren absoluut geen levende dieren aanvallen en dat dit gedrag in duizenden jaar tijd niet is veranderd. Tientallen getuigen beweren echter het tegendeel. Reden voor het gedrag van de gieren, is een nieuwe Europese richtlijn. Deze regel verbiedt de oude Noord-Spaanse traditie dood vee in de akkers achter te laten. De boeren moeten dood vee nu verbranden of op een andere manier opruimen.

Deze regel is een hele nuttige in het dichtbevolkte Nederland, je moet er niet aan denken dat alle overleden koeien en varkens hier liggen te rotten op het platteland. Het verbieden in Noord-Spanje is een ander verhaal. Het is als een Gaelic Footballer met rood van het veld sturen wegens opzettelijk hands.

Het spel wordt overal anders gespeeld en laat dat alsjeblieft zo blijven. Er verdwijnt al zoveel. Ik weet nog goed dat er twaalf shilling (120 pence) in een Engelse pond gingen en dat een kilo nog niet bestond daar. Gelukkig wegen de eilandbewoners zichzelf aan de andere kant van het kanaal nog steeds in stones, laat dat altijd zo blijven. Ze komen er met elkaar prima uit en als bezoeker kun je smalend lachen om die eigenwijze Engelsen. I wouldn´t miss it for a penny.

Harry Zevenbergen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht