www.ravagedigitaal.org |
1ddRavagedigitaal
17-06-07 d![]() ![]() |
|
Milieuactivisten van GroenFront! baarden zaterdag opzien door op maar liefst zes plaatsen de Betuwelijn te blokkeren. Hierdoor viel de feestelijke opening goeddeels in het water. Een van de actievoerders, die met collega's bij het Zuidhollandse Giessenburg de spoorbaan stremde, doet verslag. foto's Thomas Schlijper "Kort nadat we ons doel bereikt hebben, de lockon goed en wel is geplaatst, komt de smeris al aangelopen. Ze beginnen direct onze loslopende mensen te arresteren, zoals de veiligheidsmensen in oranje hesjes, die de actievoerders die met hun armen in de stalen lockons zitten vastgehaakt, moeten begeleiden en die zorgen voor de veiligheid op het spoor. Een klein uurtje later begint een van de agenten, diegene die grappig denkt te zijn en jawel tien jaar bij de ME heeft gewerkt en het allemaal wel weet, aan mijn lockon te sjorren, te draaien en zijn vingers tussen de stalen buis en mijn arm te steken. Ik geef herhaalde malen aan dat ik erin vast zit en dat het zeer pijnlijk is wat hij doet. Daar vroeg ik zelf om, wordt mij medegedeeld. Ik heb van tevoren verband om mijn arm gewikkeld ter bescherming. Hier had hij een stukje van te pakken gekregen en dacht dat ik hier mijzelf mee vastgebonden had in de lockon… Hij begint keihard te trekken aan het verband, wat zorgt dat het zeer strak gaat zitten. Zodra ik begin te schreeuwen dat het pijn doet, springt een van de arrestanten uit de politieauto en schreeuwt de agent toe dat het niet zijn taak is en dat hij geduldig moet wachten op de Bratra (ME'ers die onder andere gespecialiseerd zijn in het loszagen van lockons). Zijn bemoeienis helpt, want de agent houdt ermee op. Na deze ontbering begint het in de lucht te rommelen en de eerste regendruppels vallen al op ons hoofd. Gelukkig is een van onze vrienden zo slim geweest een grondzeil mee te nemen. Dit kunnen we dus geheel over ons heen trekken. Hadden we dit zeil niet, dan waren wij door en door nat geweest. Buien komen en gaan, alsmede pers en de beveiliging. De spoorwegpolitie komt nog even informeren of wij soms de gaten in de rails hebben geboord en of we de elektrokabels hebben doorgeknipt. Bedankt voor de criminalisering. Deze bewering is later ook door de spoorwegpolitie aan de media verteld. Om zes uur zitten we er lichamelijk flink doorheen. De gehele middag in een vreemde lichaamshouding te hebben gezeten, gecombineerd met de regen, beginnen nu toch echt zijn tol te eisen. Tenslotte zitten hier al weer 5,5 uur. Wij besluiten om onszelf los te koppelen uit de lockon en vervolgens weg te rennen. We zijn ongeveer 600 meter ver gekomen, als een stille ons in tegengestelde richting tegemoet komt. Deze man schreeuwt dat we op onze buik moeten gaan liggen en onze handen in de nek of "geweld zal worden gebruikt!". De man is zeer agressief en wij zijn de fotojournalist dankbaar die komt toegesneld. De stille is aanmerkelijk minder blij en wil dat de fotograaf zijn foto's wist, waar terecht geen gevolg aan wordt gegeven, Kort hierop komen een man en een vrouw aangelopen die in de buurt wonen. Zij hebben bier bij zich dat ze aan ons willen overhandigen. Zij laten blijken het hartstikke tof te vinden wat wij hebben gedaan, tenslotte hebben zij twaalf jaar geleden door de aanleg van de Betuwelijn en zullen nog steeds lijden door het 'IJzeren Betuwegordijn', zoals de spoorlijn in de volksmond wordt genoemd. De agenten geven geen toestemming voor de overhandiging van het bier; formeel staan wij immers onder arrest. Dik een kwartier later komt de hulpofficier van justitie aan, met twee van zijn knechtjes. Deze geeft ons te kennen dat wij ons als de sodemieter van het spoor moeten verwijderen, anders volgt alsnog arrestatie. Huh, we zijn dus vrij? Wij vragen hem hoe we dat dan moeten doen, er loopt immers een sloot en een snelweg langs de spoorlijn. Dan moesten we maar door de sloot en wel meteen. De buurtbewoners zijn het hier helemaal niet mee eens en vertellen dat ze het belachelijk vinden. Maar de geur van vrijheid ruikt beter dan die van het staatshotel. Zodra we eenmaal aan de overkant van de sloot zijn, worden we uitgenodigd voor een warme douche, schone kleding, een avondmaaltijd en sigaretten! Uiteindelijk zijn we door deze lieve buurtbewoners ook nog 7 kilometer verderop afgezet op het station. Een leuk avontuur en het bewijs dat er nog zeer goede mensen op deze wereld bestaan. Het zure is alleen dat op het moment van schrijven er nog tien kameraden vast zitten (werden in de loop van zondag vrijgelaten –red.), maar het 'feestelijke' feestje van de staat is toch mooi in het water gevallen." Meer foto's van deze blokkade op deze site en voor de laatste info raadpleeg deze site.
|