www.ravagedigitaal.org |
1ddRavagedigitaal
28-08-07 d![]() ![]() |
|
De afgelopen maanden werden radicale dierenrechtenactivisten door pers en politiek afgeschilderd als een agressieve bende. De term 'dierenterrorist' wordt daarbij steeds vaker gebezigd. Laurens, één van de deelnemers aan de 'mars tegen dierenleed' van begin augustus in Amsterdam, uit hierover z'n onvrede. door Laurens de Groot Het aftellen is nu echt begonnen. Nog vijf weken dan gaat mijn reis naar Australië eindelijk beginnen. En da’s maar beter ook denk ik. Even een plek in de luwte want in Nederland krijg ik het erg benauwd. De afgelopen weken hebben kranten en andere media namelijk overdreven bol gestaan van negatieve berichtgeving over dierenactivisme of liever gezegd over 'ecoterroristen'. Met als hoogtepunt de demonstratie in Amsterdam op 9 augustus en de Animal Rights Gathering in Appelscha. Stigmatisering Allereerst de demonstratie. Ik was er ook bij, als demonstrant welteverstaan. De hele optocht heb ik van dichtbij al protesterend meegemaakt Het was een grandioze, vreedzame demo. Althans, dat dacht ik. Nu ik heb ik op een dooie zondag journalistiek gestudeerd en ik heb altijd geleerd dat nieuws valt of staat met wederhoor en het zo objectief brengen van feiten. Helaas, goede journalistiek sterft schijnbaar door tijdsnood in een rap tempo uit. Want het enige dat over deze betoging naar buiten werd gebracht was de bestorming van de beurs van Amsterdam door overenthousiaste dierenactivisten. Een acute AEX-beeldenstorm, zo leek het. Wat echt gebeurde, lijkt vervolgens niemand meer te deren. TV-beelden zijn leidend, nuancering is bijzaak. Mij interesseert het echter wel. Een paar demonstranten – let wel: een paar van de ruim driehonderd - liep na afloop van de vier uur durende demonstratie het beursgebouw van Amsterdam in. De politie, die hier niet meer op had gerekend, spoedde zich richting de ingang en plukte enkele ongehoorzame demonstranten uit de aandelentempel en gooide ze subiet op straat. Niemand protesteerde en het geheel deed eerder ludiek dan agressief aan. De rebellerende demonstranten waren al met al nog geen tien seconden binnen, er is geen geweld gebruikt door de politie en er zijn nul aanhoudingen verricht. Niet slecht voor een terroristische beweging. WC-rol undercoverMaar dan de krant Metro. Die hadden journalist Douwe de Haan undercover - nou ja undercover, je tent neerzetten op een camping heet tegenwoordig al undercover. Goed, die pseudojournalist liep dus undercover met zijn wc-rol onder zijn van spanning zwetende oksels luistervinkend over de camping in Appelscha om vervolgens zijn redactie te verbijsteren met de fantastische kop 'Dierenactivisten steeds bedreigender'. [pdf bestand] Nou weet ik dat Metro niet de meest hoogdravende krant van Nederland is, maar bij een krant met een redelijke oplage mag je toch nog wel een redelijk artikel verwachten. Blijkbaar niet. Het artikel citeerde welgeteld twee activisten, waarvan er één zei mogelijk geweld te willen gebruiken. Daarna sprak het artikel alleen nog maar over de uitgebreide identiteitscontrole van de politie bij de ingang van de camping. Niks feiten, nul achtergronden, maar wel een kop met shockeffect. Met een publiek dat zijn argumenten baseert op dit soort kranten en Hart van Nederland ben je vervolgens als dierenrechtenadvocaat (da's inderdaad een veel mooier woord) gebrandmerkt voor het leven en mag je van geluk spreken als je vege lijf niet ingesmeerd met pek en veren op het lokale dorpsplein aan een schandpaal wordt genageld. Van ketter tot heldAch, gelukkig hebben wij – de dierenrechtenadvocaten, -activisten of –terroristen, kies maar een term – één voordeel. De geschiedenis is op onze hand. Grote sociale veranderingen gaan nou eenmaal niet gepaard met een overenthousiast publiek. Mensen willen nou eenmaal niet graag veranderen, je morrelt aan hun poorten van macht. Blanke mensen wilden de slavernij niet afschaffen. Mannen wilden vrouwen geen rechten geven. Kinderarbeid was te winstgevend. En de eerste mensen die er wat van zeiden waren nikkerlovers, mannenhaters of ander soort gespuis. Toen verketterd als uitschot van de maatschappij, nu helden. Tegenwoordig is het makkelijker om mensen die uitbuiting en onnodige leed van andere levende wezens niet langer pikken als terroristen te bestempelen. Vrijheidstrijders of terroristen? Over vijftig jaar blikken we samen terug. Eén ding baart me nog wel zorgen. Als de dierenadvocaten – mensen die compassie boven uitbuiting en leed stellen – al terroristen worden genoemd, wat moeten de mensen die voorstanders zijn van het afslachten van miljoenen gezonde dieren, het inspuiten van chemische middelen in hondjes, het laten stikken van miljarden vissen in drijfnetten, het dragen van geëlektrocuteerde nertsen dan in hemelsnaam wel niet zijn?
|