Ravage
Digitaal 20 april 2007 ![]() ![]() |
||
|
Gehoord
en gezien : Taxidia Na de voorstellingen van twee jonge theatergroepen (Thomas met 'Human Tours' en het Poldertheater met 'Aangeboden: mijn lichaam') zou er in de foyer van het Ostadetheater gemusiceerd worden. "Er komen muziekoptredens in de foyer van twee jonge theatergroepen die graag nog iets extra's willen doen voor het publiek", zo werd mij ingefluisterd. Ik ging ervan uit dat er een jong gitaarbandje op zou treden: gitaar, bas, drum en lekker hard. Iets garage- of grunge-achtigs. Het bleek anders… Taxidia is een trio, bijna akoestisch, en in plaats van gitaar, bas en drum werd er gespeeld op accordeon, gitaar en klarinet. Het gezelschap mixte diverse stijlen op subtiele wijze door en bij elkaar, met als overeenkomst de traditionele muziek van – laat ik zeggen - de oude landen. In eerste instantie deed de muziek me denken aan Yann Tiersen, de componist die onder andere de muziek schreef voor de Franse film Amelie. Echter nauwkeuriger luisteren bracht andere lagen aan het licht: jiddische liederen, Ierse jigs (bij een van de nummers kon ik me levendig het gebruik van lepeltjes – als ritme-instrument - voorstellen), Spaanse en Baskische volksmuziek en Griekse rebetica (heel in de verte deed de stem van zangeres/accordeoniste Sadhu Bolland mij denken aan de zachte, beetje hese stem van Maria Farantouri, de vaste zangeres van Mikis Theodorakis. Maar ook aan Sandy Denny). Taxidia heeft een heel eigen benadering van haar muzikale bronnen. Om te beginnen is daar de samenstelling van de groep: een trio, bijna de kleinst denkbare vorm. De muziek wordt daardoor basaal, en ontdaan van mogelijke toeters en bellen. Er moet adequaat gemusiceerd worden om met zo'n klein gezelschap de muziek de eer te geven die haar toekomt. Dat deden ze. En op zo'n mooie manier dat er zelfs ruimte bleef voor improvisaties. Die schijnbare beperking maakt hun werkterrein juist groter. De bijzondere aanpak zit verder in de instrumenten: accordeon, gitaar, (bas)klarinet en darbuka, en twee zangstemmen. Daar doen ze alles mee. De muziek past wonderwel in een roezemoezerige omgeving, als wel in een stille atmosfeer. Ik bevond mij in de eerste situatie, en ik zou Taxidia graag een keer zien in een stille, meer intieme setting. Mooie muzikale keuzes, goede stemmen, grondige kennis van en een hart voor nomadische muziek, ingetogen spel en een innemende presentatie. Ogen dicht en je bevind je in een Grieks cafeetje, een Ierse pub, een bar in Barcelona… Ik werd meegenomen en betoverd. Annelies SmeetsTaxidia bestaat uit: Eric Hendriks (gitaar), Frans van Galen (klarinet, basklarinet en darbuka) en Sadhu Bolland (accordeon en zang). Ze spelen meestal in een kleine ambiance: cafeetje, theater, huiskamer.
|