www.ravagedigitaal.org

1ddRavagedigitaal 31-05-07 dPrint deze pagina

Eerdere artikelen:

23-07-11
'Dylan is gek'
09-07-11
Rietveld studenten imponeren
28-06-11
De Navo-oorlog in Libië: desastreus, illegaal en mislukt
04-06-11
Geef games niet de schuld
21-05-11
Is cultureel verweer wenselijk?
04-05-11
Stenografen van de macht
17-04-11
Waar Abraham de mosterd haalt
01-04-11
Rust en frust langs de kust
04-03-11
‘Evacuatie’ Nederlander in Libië verkiezingsstunt?
23-02-11
Dagen van dicatator Khadafi zijn geteld
22-02-11
Captain Beefheart / Don Van Vliet (1941-2010)
01-02-11
Afghanistan in gerommeld!
30-01-11
Beelden van bezetting
18-01-11
Goededag meneer Cohen
13-01-11
Britse agent was zes jaar activist
02-01-11
De oorsprong van de geitenneuker
28-12-10
Twitteren op de vulkaan
21-12-10
De wereld na WikiLeaks' Cablegate
08-12-10
Lennon komt weer tot leven
04-12-10
Elektroshock voor verwarde politici
30-11-10
Media dienen Wikileaks te wikken en wegen
23-11-10
Werkt Google voor jou of werk jij voor Google?
09-11-10
Versoepelde Tabakswet een nog groter gedrocht
28-10-10
Slagveld Uruzgan
21-10-10
Zoektocht naar échte hulp
05-10-10
Zwarte Blok slaat de plank mis
27-09-10
Een goed georganiseerde leugen
14-09-10
Geachte heer Hirsch Ballin,
02-09-10
Oorlog als er vrede dreigt
30-08-10
'Media leiden aan Ninja Turtle-syndroom'
24-08-10
Clash oude en nieuwe media
20-08-10
Wij zijn de (kwaliteits)media spuugzat!
12-08-10
Moratorium bepleit voor verarmd uranium
06-08-10
Censuur in Nederland
17-07-10
Het neoliberale drama
01-07-10
Kirgizië: Geschiedenis van identiteiten
15-06-10
Schreeuw om aandacht van een loyale ambtenaar
05-06-10
De prinsbedelaar en de kindermoordenaars
29-05-10
Beste STEMGERECHTIGDE
26-05-10
Tweeverdieners die erbij willen horen
15-05-10
Raad vertilt zich aan de hulp
24-04-10
Gastvrij Nederland anno 2010
31-03-10
Repressie neemt toe in Rusland
27-03-10
Het individu versus de staat
19-03-10
'Poetin stap op!'
05-03-10
Gooise carrièrejagers veroveren
De Pijp
23-02-10
Afghanistan: Gemilitariseerde hulp verkeerd besteed
18-02-10
Politieke onrust duurt voort in Oekraïne
11-02-10
De opkomst van een gargantueske staatskleptocratie
30-01-10
Keizer zonder kleren
27-01-10
Hoge en lage cultuur revisited
22-01-10
WRR neemt hulp op de schop
16-01-10
De laatste utopie van het Vrije Westen
06-01-10
Zestig keer zestig is een uur
31-12-09
Verschuivende Verantwoordelijkheden
25-12-09
Credo van een geboren wereldverbeteraar
12-12-09
De puzzel van West Point
05-12-09
RedRat, terug van weggeweest
14-11-09
Oorlog op het Internet
05-11-09
Media laten Balkenende te gemakkelijk wegkomen
27-10-09
Politiek moet nog wennen aan het burgerinitiatief
18-10-09
Populair Gezelschapsspel
12-10-09
De Nobele Obama
11-10-09
De oorlog van 3 biljoen
01-10-09
Charimarktlectuur: Geen boodschap aan de crisis
26-09-09
Danziger Vrijhaven: Status Aparte
20-09-09
Den Haag fouilleert maar wat
15-09-09
Motief aanslag Karst T. ongewis
12-09-09
Singer legt de armen aan het financieel infuus
09-09-09
RID richt vizier weer op Amsterdamse krakers
04-09-09
60 Jaar NAVO: van defensie- naar interventiemacht
22-08-09
Gekmakende bureaucratie
19-08-09
Een Belgische droom
16-08-09
'Shelter skelter'
09-08-09
Schiphol brandt door
07-08-09
Voedselproductie voorname oorzaak klimaatverandering
20-07-09
Het keurige protest van de participatie-elite
15-07-09
Spirituele politiek
12-07-09
Simon op weg naar weg (on his way to away)
07-07-09
Prins heeft bij de bank een goddelijke taak
03-07-09
Weerbare moslims
30-06-09
Nederland verkwanselt openbaarheid
27-06-09
Veel vrouwen bij protesten in Iran
16-06-09
Toekomst Lissabonverdrag in handen Duits hof
11-06-09
Op weg naar een gezonde economie
05-06-09
Nieuwe strijd om het IJmeer
29-05-09
Heleen Mees, strijdster tegen het rijk der machtelozen
22-05-09
Vreemdelingenbeleid Italië verontrust
19-05-09
Kleine Geschiedenis van de Moraal
09-05-09
Bananenrepubliek Leiden
03-05-09
De Culturele Evolutie
30-04-09
Nationalist mag geen dierenvriend zijn
26-04-09
'Voer actie tegen ontwikkelingshulp'
23-04-09
Red de havenloodsen
18-04-09
RVF: Aanzetten tot stadsguerrilla
13-04-09
De keizer en de astroloog
10-04-09
Proces oorlogsmisdadiger Scheungraber
04-04-09
'Wereld van Obama niet kernwapenvrij'
31-03-09
'Dierenactivist is geen terrorist'
27-03-09
Het Europees mandaat van Els de Groen
24-03-09
Verheerlijking van de oorlog
20-03-09
Slimme energiemeter schendt privacy
17-03-09
Leven achter tralies
12-03-09
Het HCZ-gebouw zit al vol
08-03-09
Hond Vla luidde drama Vrankrijk in
05-03-09
Afscheid van een stadssjamaan
03-03-09
Stop gratis 'meidenprik'
02-03-09
Het spel om de knikkers
27-02-09
Krakers met groen-zwarte vingers
24-02-09
Pleidooi voor verzoening met Aboriginal-stam
21-02-09
Bedrijven in dienst van de Israëlische bezetter
17-02-09
Pessimist tegen wil en dank
10-02-09
Raad van State kraakt wetsvoorstel kraakverbod
07-02-09
Sublieme Digitale Sensatie
30-01-09
We beveiligen ons suf en schieten er niets mee op
27-01-09
Vrankrijk: Lichtpunt bij gedwongen sluiting
24-01-09
België voedt militaire industrie Israël
20-01-09
Richtingenstrijd onder Obama voortgezet
18-01-09
Linkse kritiek op moslimfundamentalisme groeit
10-01-09
De Achterhuisdoctrine
05-01-09
Russisch gasconflict draait om meer dan dollars
04-01-09
Europa de straat op voor Palestijnse zaak


Archief 2008


Archief 2007

Archief augustus - december 2006


Archief januari - juli 2006

 

Honderden linkse organisaties in Duitsland en omstreken komen binnenkort op de been voor diverse protesten tijdens de top van de leiders van de G8-landen in het Duitse Heiligendamm. Betekent dit de wedergeboorte van de antiglobaliseringsbeweging, die een jaar of tien geleden voor het eerst van zich deed spreken maar sinds de bloedige rellen in Genua 2001 in het slop is geraakt?

door David Vervoort

Al snel na de opkomst van de antiglobaliseringbeweging, en met name na de spectaculaire protesten in Seattle tijdens de top van de Wereldhandelsorganisatie in 1999, ontstond er binnen links een discussie over de vorm van de protesten, maar ook over de inhoudelijke kant ervan.

Veel interessante vragen kwamen bij deze discussie naar voren: Is protesteren tegen economische globalisering bij grote topconferenties wel zinvol? Hoe verhoudt protest tegen globalisering zich tot verzet tegen kapitalisme? Is de antiglobaliseringsbeweging niet grotendeels reformistisch, of zelfs conservatief van karakter? En is er eigenlijk wel sprake van een beweging?

In Duitsland woedde de afgelopen maanden een fel debat over wel of niet meedoen aan de protesten in Heiligendamm, waarbij onder meer bovenstaande vragen aan de orde kwamen. Om wat nader in te gaan op de kritiek op de mobilisatie in Heiligendamm, is het zinvol stil te staan bij de betekenis van de term 'globalisering' in economische zin, en hoe deze zich verhoudt tot kapitalisme.

Marx

Globalisering is geen nieuw economisch systeem, en ook geen wezenlijke verandering in de werking van het kapitalisme of een 'internationale vorm' ervan. Het internationale karakter van het kapitalisme werd al door Karl Marx vastgesteld in het Communistisch Manifest:

'De behoefte aan een steeds uitgebreidere afzet van haar producten jaagt de bourgeoisie over de hele aardbol. Overal moet zij zich innestelen, overal haar huis bouwen, overal verbintenissen aanknopen. De bourgeoisie heeft door haar exploitatie van de wereldmarkt de productie en consumptie van alle landen kosmopolitisch gemaakt. Zij heeft tot groot verdriet van de reactionairen aan de industrie de nationale bodem onder de voeten weggetrokken. De eeuwenoude nationale industrieën zijn vernietigd en worden nog dagelijks vernietigd.'

Afgezien van het internationale karakter van het kapitalisme bleven economieën tot ver in de vorige eeuw grotendeels nationaal gericht, en gereguleerd door nationale overheden. Met de komst van de globalisering veranderde dit sterk. Globalisering is de fase die het kapitalisme is ingegaan na de zogenoemde 'crisis van het fordisme', waar de westerse economieën in de jaren '70 in terechtkwamen. Fordisme was de succesvolle formule van massaproductie- en consumptie na de Tweede Wereldoorlog, in combinatie met nationaal beschermde markten en Keynesiaans economisch beleid.

De crisis uitte zich in inflatie, stagnatie van de economische groei, een scherpe daling van de winsten en groeiende werkloosheid. Het moeizame klassencompromis, dat bestond uit het instandhouden van een sociaal zekerheidstelsel in combinatie met relatief hoge lonen en werknemersrechten, vormde in toenemende mate een rem op de groei van het kapitaal.

Globalisering kan gezien worden als het antwoord, of de strategie van het kapitalisme op deze crisis. Economisch gezien kwam dit antwoord neer op een radicale liberalisering van de belangrijkste economische sectoren, verdergaande rationalisering van de productie en modernisering van de bedrijfsorganisatie, toenemende flexibilisering van het arbeidsproces en het loslaten van de regulering van internationale geld- en kapitaalstromen.



Transnationale ondernemingen namen in macht, omvang en aantal enorm toe, en er is een opkomst van een 'internationale managersklasse'. De nationale staat onderging een functieverandering: tot in de jaren '70 waren economieën voor een groot deel puur nationaal gericht, en was de staat nog een belangrijke speler in die economie, als eigenaar en reguleerder. Na de jaren '70 reduceren nationale staten hun rol als zelfstandige economische spelers en worden ze in toenemende mate de beschermer van het 'eigen' bedrijfsleven op de internationale concurrentiemarkt. De Duitse politicoloog Hirsch noemt dit de 'nationale concurrentiestaat'.

Tijdelijke coalitie

Ondanks de globalisering is het beslist niet zo dat overal ter wereld de economieën volledig internationaal van karakter zijn geworden. Tot op de dag van vandaag blijft in veel landen de economie voornamelijk gericht op het gebied binnen de eigen grenzen of de eigen regio, en varieert de internationale gerichtheid van de economie van land tot land. Afgezien van deze relativeringen is de onthechting van de economie van de nationale staten een overal voorkomend en onomkeerbaar proces.

Nu is het de vraag waartegen geprotesteerd wordt in Heiligendamm: is men puur tegen de globalisering en tegen de 'uitwassen' die deze fase met zich meebrengt, zoals de gegroeide macht van multinationals, de opkomst van het 'flitskapitaal' of de verminderde invloed van nationale overheden op de economie? Of bestaat het protest uit een verwerping van de kapitalistisch ordening als zodanig?

Hier is geen eenvoudig antwoord op te geven, om de simpele reden dat het protest zeer divers van karakter is. Dit is altijd al zo geweest met de antiglobaliseringsbeweging: deze bestaat uit een mix van groepen die een uitgebreide kritiek op het kapitalistische systeem naar voren brengen. Groepen die voornamelijk kritiek hebben op het feit dat het kapitalisme 'doorgeschoten' zou zijn en dus hervormd moet worden, tot groepen die zich voornamelijk op één issue werpen - bijvoorbeeld de schuldenlast van de derde wereld, of de militaire agenda van de G8 landen - en bij wie een meer algemene kritiek op globalisering of kapitalisme nauwelijks een rol speelt.

Om deze reden is kritiek op de antiglobaliseringsbeweging zo moeilijk: het gaat in feite niet om een beweging, maar om een tijdelijke coalitie van een groot aantal uiteenlopende organisaties en individuen. De beweging is een brede coalitie waarbij onder andere grote NGO's, ATTAC, 'anti-imperialistische' groepen, christelijke organisaties, antimilitaristische groepen, de Linkspartei, antifa-groepen, vakbonden en communistische organisaties hun plaats opeisen.

De beweging an sich heeft geen ideologie of politieke strategie, hoewel de critici van de antiglobaliseringsbeweging, of andersglobalisering zoals de beweging ook wel wordt aangeduid, dit er wel graag in willen zien. Deze diversiteit wordt vaak gevierd als het sterke punt van de beweging. De redacties van enkele linkse bladen in Duitsland schrijven optimistisch: 'Verheugend is de breedte van de beweging, die haar stem tegen de politiek van de G8-staten verheft. (...) Indien deze verschillende politieke en sociale milieus met elkaar in wisselwerking treden, kan uit deze veelheid een politieke tegenmacht voortkomen.'

Het is een prachtig idee: een bonte verzameling protestgroepen en NGO's, die één vuist gaat maakt tegen het onrecht in de wereld. Maar zal het ooit mogelijk zijn één vuist te maken? De grote diversiteit is immers tevens de zwakte van de antiglobaliseringsbeweging. Het gebrek aan een enigszins eensluidende kritiek levert een protestbeweging op die een vergaarbak is van analyses, alternatieven en agenda's die elkaar vaak bijten. Diversiteit wordt dan verdeeldheid, en het is de vraag of je dan nog wel van een 'beweging' kunt spreken.

Dissent

Dit wordt onder meer duidelijk bij bestudering van de teksten van het Dissent netwerk, een verzameling groepen die de uitgangspunten van Peoples Global Action hebben overgenomen - onder meer een verwerping van kapitalisme, patriarchaat, racisme en religieus fundamentalisme.

In een van haar uitgangsteksten levert het netwerk forse kritiek op de meer gematigde protestgroepen die tegen de G8 te hoop lopen - vakbonden, partijen en grote NGO's. Een hervormingsagenda is een illusie volgens Dissent, en men legt uit niets te zien in pleidooien voor vermindering van de schuldenlast van arme landen, "meer transparantie" binnen de G8 of het streven naar een 'sociaal kapitalisme'. Dergelijke organisaties leven in een droomwereld, meldt de website van Dissent.

Die 'droomwereld' heeft zich in Duitsland verzameld in het 'G8 NGO platform'. Hieraan zijn organisaties verbonden als BUND (doelstelling: "ecologische en sociale grenzen aan de globalisering stellen"; "een convenant voor ethisch verantwoord ondernemen moet de verantwoordelijkheid van bedrijven tegenover het milieu en de samenleving verzekeren") de "Erlassjahr-campagne" ("1000 ballonnen oplaten tegen de schuldenlast"), de organisatie 'Global Marshall Plan', die de uitvoering eist van de millennium-doelstellingen van de VN, en organisaties als de Evangelischer Entwicklungsdienst, die tijdens de G8 hun eigen protestvormen zullen presenteren, zoals acht minuten lang door heel het land de kerkklokken laten beieren en het vormen van een gebedsketen.

Er is een wezenlijk verschil tussen organisaties en coalities die de uitgangspunten van de kapitalistische ordening afwijzen, en groepen die hervormingen of aanpassingen voorstaan. Deze laatste groepen vinden in feite direct aansluiting bij politici als Angela Merkel, die ook pleiten voor meer aandacht voor "de sociale dimensies van globalisering" en "een rechtvaardiger globalisering die "iedereen kansen moet bieden".

Kapitalisme is echter geen systeem dat 'gereguleerd' kan worden als maar de juiste sociale maatregelen genomen worden, maar is inherent aan uitbuiting, het voortdurend creëren en bevestigen van hiërarchische verhoudingen en milieuvernietiging. Het is een ordening die gebaseerd is op loonarbeid, privé-eigendom en de concentratie van economische beslissingsbevoegdheid bij kleine elites, zoals raden van bestuur, en is dus in wezen a-democratisch en te beschouwen als een vorm van economische dictatuur. Bijsturen of reguleren hiervan, hoe goed de bedoelingen van mensen die hiernaar streven misschien ook zijn, is een illusie die inderdaad thuishoort in een droomwereld.

De kritiek op het meer 'hervormingsgezinde' deel van de antiglobaliseringsbeweging, en de benoeming van een wezenlijk verschil in analyse tussen de hervormers en anti-kapitalisten is bepaald niet nieuw. Toch blijft de 'beweging' zich graag als eenheid manifesteren bij grote spektakelbijeenkomsten als de G8. De verleiding is dan erg groot om de verschillen opzij te zetten met het doel zo veel mogelijk 'massa' te creëren om eensgezind de G8, of welke andere verzameling hotemetoten dan ook, als de vijand tegemoet te treden.

Deze strategie genereert misschien een hoop media-aandacht, en leidt weer tot een massa-demonstratie zoals op 2 juni in Rostock, waarbij (uit de oproep:) "de grootte, kracht en veelzijdigheid van ons bont en breed protest niet te overzien zal zijn". Maar door het zich geforceerd presenteren als een grote beweging die zich kenmerkt door "eenheid in verscheidenheid" wordt een wezenlijk analytisch verschil ontkend, en moet men zich beroepen op gezochte of vertekende argumenten tegen de G8, zoals de volgende.

'G8 niet democratisch'

Veel organisaties die te hoop lopen tegen de G8 zien als belangrijkste aanleiding voor hun protest het gegeven dat de G8-conferentie niet democratisch gekozen is, en dus niet 'legitiem' zou zijn. Zo beweert de organisatie ATTAC dat de G8 in strijd zou zijn met het "volkenrecht" en met de "normen en waarden van democratische landen". Welke landen dan wél de juiste normen en waarden hebben die de G8 niet heeft, wordt er niet bij verteld, maar dat zullen dan in ieder geval niet de landen zijn die bij de G8 horen.

Maar is het wel zo zinvol om de G8 er van te beschuldigen "niet democratisch" te zijn? De leiders van de G8 zijn wel degelijk - in een weliswaar gebrekkig democratisch systeem - door de bevolking van hun landen gekozen, en dus is de G8 niet meer of minder democratisch dan een nationale regering van bijvoorbeeld Frankrijk.

Bovendien, als de G8 niet democratisch zou zijn, zijn de protesten tegen de G8 dan wel democratisch? Allerlei NGO's bieden zich, ook in Heiligendamm, aan als gesprekspartners van regeringen, maar wie heeft die NGO's eigenlijk gekozen? En door welk democratisch proces zijn Bono en Bob Geldof verkozen tot onderhandelaar over de kwestie van de internationale schuldenlasten?

'G8 als illegale wereldregering'

De G8 wordt door veel organisaties gezien als een uitermate machtige instantie, of (zoals in de oproep voor de demonstratie van 2 juni te lezen valt) "een zelfbenoemde informele wereldregering". ATTAC beweert dat de G8 dermate machtig is, dat het "alle andere mondiale organisaties controleren of blokkeren kan", en dat de regeringsleiders in Heiligendamm gaan beslissen "over het lot van de wereld".

Het is echter maar de vraag hoe belangrijk de G8-top zelf is. Het is niet zo dat op deze top wereldschokkende besluiten zullen worden genomen; meer gaat het om een informeel samenzijn van de huidige regerings-representanten van de acht rijkste landen, dat toch voornamelijk een symbolisch karakter heeft en eigenlijk zelf onderdeel is van 'het spektakel'.

De leiders kunnen overeenstemming bereiken over bepaalde algemene beleidslijnen - maar dit is niet verplichtend (zie de holle beloftes over het kwijtschelden van schulden bij de Gleneagles-top in 2005), en concreet beleid moet eerst nog door de nationale parlementen heen. Zo is er geen sprake van dat de G8 kan besluiten ergens een oorlog te beginnen.

'G8 staat voor kapitalistische globalisering'

In veel oproepen voor acties en demonstraties wordt de G8 gezien als een soort motor van de globalisering, en worden de acht landen die erin vertegenwoordigd zijn verantwoordelijk gehouden voor alle ellende die het kapitalisme met zich meebrengt. En van die acht landen wordt de VS dan vaak als de allerergste beschouwd - vandaar dat de anti-G8 demonstratie van het Nederlands Sociaal Forum bij het Amerikaans consulaat plaatsvond.

Het is begrijpelijk en tot op zekere hoogte ook wel juist om de regeringsleiders die in Heiligendamm bijeenkomen verantwoordelijk te houden voor bepaalde verschijnselen in het kapitalisme, zoals de privatisering van openbare nutsbedrijven of de 'hervormingen' van sociale zekerheidstelsels, maar de G8 of de G8-landen kunnen niet vereenzelvigd worden met 'het kapitalisme'.

De G8 is uiteraard geen sinister genootschap van acht personen, maar een dynamisch maatschappelijk systeem dat de economische en sociale relaties tussen mensen bepaalt, en dat gedragen wordt door vrijwel alle nationale staten, het bedrijfsleven (en niet alleen de multinationals), vakbonden en maatschappelijke organisaties - waarvan er trouwens veel meeprotesteren tegen de G8.

'Wij zijn met massa's'

In veel oproepen voor de G8-protesten wordt benadrukt hoe massaal en veelzijdig het protest in Heiligendamm zal zijn, in tegenstelling tot 'de kleine elite' van regeringsleiders, die zich onder strenge bewaking van leger en politie moet verschansen in een conferentieoord. Buiten staan de 'goeden', die de massa's aan hun kant hebben, en daarbinnen zitten de kwaden, de 'managers van het systeem'. Dat is vaak het beeld dat wordt neergezet.

Kapitalisme is echter geen simpele kwestie van overheersing van een kleine groep rijken over een grote groep armen - of de 'kwaden' versus de 'goeden'. De 'managers' die confereren in Duitsland hebben helaas miljoenen kiesgerechtigden achter zich staan, die niet bijeenkomen in Heiligendamm.

Het is jammer dat er zo veel belang wordt gehecht aan de omvang van het protest, met name de "internationale massademonstratie" van 2 juni, die zo groot zal zijn dat de massa's "niet te overzien" zijn. Maar maakt het veel uit of er 100.000 mensen protesteren, of 200.000? Belangrijker is dat voor de deelnemers en buitenstaanders, en hopelijk ook voor de G8-bobo's, de eisen van de demonstratie duidelijk zijn en dat deze duidelijk overkomen.

Het moet overigens gezegd worden dat veel linkse organisaties die mobiliseren voor Heiligendamm bovenstaande bedenkingen uitgebreid in hun analyses hebben opgenomen. Coalities als de 'Interventionistische Linke' en Dissent, een organisatie als BUKO (die een uitstekende kritiek heeft op de rol van NGO's bij de G8) maar ook bladen als Phase 2, Arranca en AK hebben omvangrijke verhandelingen gepubliceerd met betrekking tot de G8, waarin de neerslag van de kritiek die de antiglobaliseringsbeweging de laatste jaren heeft gehad duidelijk te merken is.

Toch blijven vrijwel alle linkse organisaties die mobiliseren voor Heiligendamm vasthouden aan het motto "onze veelzijdigheid is onze macht", waardoor op 2 juni vakbonds-bobo's, NGO-afgevaardigden en radicaal-linksen gezamenlijk zullen marcheren onder de vage leus 'een andere wereld is mogelijk'. Radicaal-links zou er beter aan doen dergelijke massa-demonstraties te laten voor wat ze zijn, en niet deel te nemen aan manifestaties waarin een 'andere' globalisering wordt verlangd, en waarbij het woord 'kapitalisme' niet eens wordt genoemd.

Nazi's

Vanuit de hoek van de Antideutschen klinkt de kritiek dat de mobilisatie van links voor de G8 zich inhoudelijk nauwelijks onderscheidt van die van nazi-groeperingen. Wie de analyses over kapitalisme van bijvoorbeeld de Junge Nationaldemokrate - een nazigroepering die ook een demonstratie tegen de G8 organiseert - en linkse groeperingen als FelS naast elkaar legt, merkt al snel dat de bewering van de Antideutschen onzinnig is.

Nazi's verzetten zich tegen kapitalisme omdat dit een bedreiging vormt voor volk en vaderland - kapitalisme is internationaal, en heeft lak aan nationale grenzen en volken. Globalisering betekent uiteindelijk de oplossing van volken, grenzen en naties, dat hebben de nazi's goed begrepen. Linksen daarentegen juichen dit juist toe, en zijn tegen kapitalisme omdat dit systeem wereldwijd mensen uitbuit, ongeacht bij welk volk ze horen - vandaar de roep om internationale solidariteit. Alle linkse groeperingen die mobiliseren voor de G8 zetten zich bovendien uitdrukkelijk af tegen racisme, vluchtelingenkampen en deportatiebeleid, en om aan alle twijfel een eind te maken is een 'Gemeinsame Erklärung gegen Nazis' aangenomen.


Genua 2001

Het is wel zaak dat de antiglobaliseringsbeweging vasthoudt aan een volledige kapitalisme-kritiek, inclusief uitgangspunten als internationalisme, open grenzen en de verwerping van het kapitalisme als sociaal-economisch systeem. Als de kritiek op het kapitalisme zich vooral richt op het bestrijden van multinationals, het bekritiseren van de wereldwijde geldhandel of anti-Amerikanisme schiet de analyse niet alleen tekort, maar wordt ook het onderscheid met extreem-rechtse kritiek op globalisering onduidelijk.

Wat dit laatste betreft is het onverteerbaar dat iemand als Oskar Lafontaine van de Linkspartei meeloopt in de 'massademonstratie' van 2 juni in Rostock. Hij beklaagde zich twee jaar geleden nog over 'Fremdarbeiter' die de banen van Duitse 'gezinsvaders en moeders' inpikken en spreekt graag in termen van 'volken' en 'naties', waarmee hij de deur naar rechts-populisme wijd heeft opengezet.

Geen geschiedenis

Tot slot moet er ook weer niet teveel waarde gehecht worden aan het komende spektakel in Heiligendamm - zowel aan het spektakel van de G8-leiders, als dat van de tegenstanders. Ook al gaat het ambitieuze voornemen van onder meer het Dissent-netwerk lukken om de G8 conferentie effectief te blokkeren, dan nog zal het kapitalisme in Heiligendamm geen 'geschiedenis worden', zoals sommige actie-oproepen optimistisch stellen.

Wel kan de topconferentie door activisten gebruikt worden, zoals Dissent schrijft, om "contacten en netwerken met politieke vrienden uit de hele wereld aan te knopen". Of de sfeer daarvoor in Heiligendamm optimaal zal zijn, valt te betwijfelen. Met tientallen huiszoekingen nog voordat de top is begonnen, en de inzet van 16.000 agenten en 1.100 militairen, lijkt net als in Genua repressie weer het hoofdthema van de G8-top te gaan worden.



Dit artikel is afkomstig van de website Eurodusnie

 


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Reageer op dit bericht