Ravage Digitaal 8 februari 2007 Print deze pagina | |
|
Na Blood Diamond alweer een spannende productie die zich afpeelt in een gewelddadig Afrika, het zoveelste donkere hoofdstuk in de geschiedenis van dit continent. The Last King of Scotland handelt over de beruchte dictator Idi Amin. Drie jaar geleden stierf de man in comfortabele omstandigheden in Saudi-Arabië, nadat hij in 1979 in Uganda afgezet werd. Hij heeft een geschatte 500.000 doden op zijn geweten. Iedereen is het erover eens dat Forest Whitaker in de rol van Amin excelleert, en dat zijn majestueuze vertolking de film domineert. De Schotse regisseur Kevin Macdonald heeft The Last King of Scotland gebaseerd op het gelijknamige boek van Giles Foden. Hij heeft eveneens de briljante documentaire Idi Amin Dada van Barbet Schroeder (1974) nauwkeurig bestudeerd. Het is niet een film die diep graaft in de geschiedenis van Afrika en Uganda. De Britten veegden in 1888 allerlei etnische groepen bij elkaar, en creëerden het protectoraat Uganda, ter exploitatie van de rijkdommen. In 1962 kreeg Uganda van de Britten onafhankelijkheid, in 1971 speelden ze ook nog een rol in het aan de macht brengen van Idi Amin. De voorganger van Amin, Milton Obote, was ook al geen lieverdje die eveneens honderdduizenden slachtoffers op zijn geweten heeft. Dergelijke informatie is niet aanwezig in de film. Wél wordt in indringend detail getoond hoe Amin van populair leider tot meedogenloos massamoordenaar transformeerde. We worden anno 1971 het verhaal binnengeleid door een fictief personage. De jonge Schotse arts Garrigan (James McAvoy) wordt bij toeval de lijfarts van Amin. Net als zoveel andere in Afrika spelende films wordt het werelddeel beleefd door de ogen van een westerling. Garrigan is een ras-opportunist en avonturier die zich makkelijk laat inpalmen door de op het eerste gezicht charismatische Amin. Het duurt tergend langzaam voordat deze dwaze Schotse arts wakker wordt. In de tussentijd laaft hij zich aan de talrijke vrouwen die de dictator voor hem heeft uitgezocht. Totdat hij uiteraard het bed deelt met de verkeerde vrouw. Deze opsomming klinkt banaal en simpel, het is ontegenzeggelijk de essentie van het verhaal van The last King of Scotland. Maar de filmmakers hebben hier toch een behoorlijk spannende vertelling van gemaakt, zonder werkelijk de diepte in te gaan. In een koortsachtige, energieke filmstijl wordt bovendien een fraai en kleurrijk tijdsbeeld gegeven van Uganda begin jaren '70. Het heeft geholpen dat men bestaande locaties heeft gebruikt, en het feit dat de regisseur een documentaire achtergrond heeft zal ertoe bijgedragen hebben dat het geheel behoorlijk authentiek overkomt. Allerlei bloederigs blijft de kijker ook niet bespaard, met een intens gruwelijke martelscène als een soort climax. Het kan niet anders dat Forest Whitaker als Idi Amin de handeling beheerst en domineert, terwijl MacAvoy als Garrigan toch de meeste tijd in beeld is. Ergens is het een pervers genoegen om geboeid te raken door een personificatie van 'het kwaad'. Hoe Whitaker het gedaan heeft, dat meesterlijk in de huid kruipen van de oud-dictator, zal altijd wel een raadsel blijven. Na meerdere films over Rwanda - The Constant Gardener, Blood Diamond en deze film over Idi Amin - kan men zich afvragen welke verbeelde verschrikkingen uit Afrika ons nog te wachten staan. Ulrik van TongerenThe Last King of Scotland (Fox), nu in de bioscopen.
|