thuiskomen
wanneer ik open de deur
loopt
fluf de poes in dribbelpas
op
en neer
zelfs
al zet ik in een enkele minuut
de
vuilnis buiten neer
zij
begroet mij telkens weer
met
een grootse dankbaarheid
streelt
zijlinks met kop en lijf
langs
mijn benen heen en weer
maak
ik in de keuken het avondeten
schreit
fluf gelijk een hongerige baby
om
blikvlees en meer
eenmaal
aan tafel geschoven
het
bord op de krant
ligt
poeslief er faliekant aan mijn zij
haar
pootje brutaal op de schotelrand
een
even later nemen wij plaats op
de
oude doch comfortabele bank
fluf
tevree luid spinnend op schoot
en
streel haar de vacht eindeloos tijdloos
zo
ook ik innig dankbaar haar
gezelschap
geniet
|