www.ravagedigitaal.org

Pinksterlanddagen: Bier zuipen in het bos

Voor de 73-ste keer werd het afgelopen pinksterweekend de Pinksterlanddagen georganiseerd in het Friese Appelscha. Dik vierhonderd anarchisten, krakers, activisten etc. trokken naar het hoge noorden voor twee dagen lang workshops, discussie en muziek. Al werd het alcohol- en drugsvrije karakter van het festival niet door iedereen gerespecteerd.

door  Peter Barton   

Tentje na tentje schiet uit de grond op het terrein "Tot Vrijheidsbezinning" in Appelscha. Het is vrijdagavond 2 juni en enkele honderden geïnteresseerden arriveren voor de Pinksterlanddagen, die de volgende ochtend zullen aanvangen. Wie als buitenstaander voor het eerst komt, zal het ogenblikkelijk opvallen dat de doorsnee bezoeker van het festival niet noodzakelijkerwijs een in het zwart geklede jongere is.

De Pinksterlanddagen is duidelijk een familie-aangelegenheid, met bezoekersleeftijden tussen de paar maanden en de tachtig jaar – en alles wat daartussen zit. Er is dan ook met al deze leeftijdsgroepen rekening gehouden; naast de politieke- en activistische workshops is er een boekenmarkt en zijn er kinderactiviteiten, waaronder workshops 'zelf spelletjes maken' en 'video-verslag doen', maar ook 'poppenkastvoorstellingen' en 'verhaalvertellingen'.

Ook de wat meer activistische performances, meer bedoeld voor de wat oudere bezoekers, trekken automatisch de aandacht van kinderen. Zoals bijvoorbeeld de aanwezigheid van de Clowns Army die de laatste tijd verschillende acties in het land hebben opgevrolijkt door de 'vijand' (bijv. politie, personeel) in het openbaar voor schut te zetten. Drie clowns struinen met zonnebril rond op het terrein. Wie ze vraagt wat ze hier komen doen, krijgt gegarandeerd nietszeggende antwoorden als "wij zijn hier niet" of "wij zijn hier voor uw veiligheid."

Veiligheid die bijvoorbeeld verkregen wordt door nietsvermoedende mensen aan te houden, of juist veilig te stellen door een 'veilige zone' om hen heen te creëren met wat linten. Tot grote hilariteit van de aanwezige kinderen, hetgeen nu juist het doel is van de Clowns Army. Wie meer over ze wil weten, wordt subtiel doorverwezen naar een standje aan het begin van de boekenmarkt ("Wij hebben gehoord dat daar folders liggen over de Clowns Army"), want zelf kunnen ze er niets over vertellen, "dat is zeer geheim."

Maar de meeste mensen komen toch voor de workshops. Zoals over het zelf verfbommen maken, alwaar beginners haarfijn wordt uitgelegd hoe je hiervoor te werk moet gaan. Om te voorkomen dat het terrein verandert in een verfboel, worden de kaarsvetten omhulsels na de bereiding tot bommetje voor de gelegenheid gevuld met water, en niet met verf. Maar het idee is duidelijk: na het lichtelijk vullen van het ballonnetje wordt deze in het kaarsvet gedompeld tot er een aardige korst omheen zit, waarna het water uit het ballonnetje gelaten wordt en de verfbom afkoelt in koud water, het ballonnetje uit de verfbom wordt getrokken, verf erin en dichtmaken maar.

Een workshop die beide dagen doorlopend gevolgd wordt, is die van het 'bomen klimmen', die actievoerders van GroenFront! achterin het bos geven. Haarfijn wordt uitgelegd hoe met behulp van wat klimgereedschap en touwen betrekkelijk veilig een boom kan worden beklommen. Oefening baart kunst; waar de beginners even moeten wennen aan het bomen klimmen, sjezen doorgewinterde milieuactivisten de bomen in en uit.

m

Iets heel anders dat zich elke avond in de bossen afspeelt, is het drankfestijn. Op het terrein van de Pinksterlanddagen mag geen alcohol of drugs worden gebruikt. En dus vloeit het bier rijkelijk bij het kampvuur in het bos, buiten het terrein. Wat dat betreft houden anarchisten hun imago van 'bierpunks' hoog: blijkbaar kan een weekendje zonder alcohol niet gerespecteerd worden.

Al geven de betrokkenen zelf er natuurlijk een heel andere draai aan. "Op deze manier hou je het festival alcoholvrij", aldus René. "Als er zomaar op dit terrein gedronken mag worden, zou het voor ouders moeilijker zijn om hun kinderen mee te nemen. Door alcohol op het terrein te verbieden, dwing je de bezoekers om ’s avonds bij het kampvuur buiten het terrein te drinken, en niet overdag al, op het terrein."

Want overdag heb je immers je hoofd nodig. Bijvoorbeeld bij de discussie over Indymedia, de actiesite op het internet waarop bezoekers zelf hun berichten kunnen achterlaten. Enkele redactieleden, die onze fotograaf resoluut de tent uit zetten en niet met hun naam genoemd willen worden ("We krijgen erg veel bedreigingen binnen, en blijven daarom liever gezichtsloos, en ook foto’s zonder gezicht hebben we liever niet"), waren aanwezig om de kritiek aan te horen vanuit het publiek, om zodoende de site beter te maken.

De meest gehoorde klacht betrof het verwijderbeleid, onder de bezoekers 'censuur' genoemd. Zo wilde Viola wel eens horen waarom haar artikel over de moord op Louis Sévèke al na een paar uur verwijderd werd. "Op verzoek van de familie Sévèke", was het antwoord. Ook werd uitgelegd dat er een automatische filter bestaat op een aantal woorden, zoals bijvoorbeeld Wilders en Hirsi-Ali. Komen dergelijke woorden in een artikel voor, dan wordt het automatisch direct al verwijderd.

Ook bij Indymedia werken maar mensen, werd toegegeven tijdens deze discussie. Toen een recente posting op Indymedia, een anonieme dreigbrief waarin mensen werden opgeroepen 'directe actie' te ondernemen tegen twee auteurs met een kraakverleden ter discussie kwam, was toch vooral de vraag waarom dit aanvankelijk verwijderde bericht na een paar uur weer terug op de site stond. "Dat was fout, dat hadden we niet moeten doen", gaf nu één van de redactieleden toe.

Het weekend werd zoals elk jaar afgesloten met een 'bonte avond': een open podium voor hen die nog wat te zeggen of te tonen hebben. Traditiegetrouw is dit vooral het moment waarop de jeugdige aanwezigheid haar kunsten toont. Zo waren er kinderen die een dansje lieten zien of een dierengedicht voorlazen.

De organisatie van het festival blikt tevreden terug. Ruim 400 bezoekers kwamen op het festival af, een lichte stijging ten opzichte van vorig jaar. "Het zijn niet de duizenden van de jaren dertig, maar we mogen absoluut niet klagen", zegt J.B. Arend. Klagen doen evenmin de bezoekers van het festival. Zoals de 18-jarige Thaïsa, die er dit jaar voor het eerst was. "Ik heb het afgelopen weekend veel nieuwe mensen ontmoet en leren kennen. Ja, het festival was wat ik ervan gehoopt had. Volgend jaar ga ik weer."

Website Pinksterlanddagen

Naar boven