Ravage Digitaal 9 juni 2006 Print deze pagina
 

www.ravagedigitaal.org

'Ben bezig aan mijn derde lente!'

Er gaat geen dag voorbij of Ron Kreike creëert een kunstwerkje. Tekeningen, aquarellen, muziekwerkjes, keramiek, linoleum, websites. Hij exposeert sinds kort. "Ik ben veelzijdiger dan Karel Appel, kan ook beter tekenen dan hem. Of ik een genie ben, moet nog blijken."

tekst  Alex van Veen

Wat een leven
wat een bestaan
waaraan aandacht te geven
en
waaraan voorbij te gaan?

Van tijd tot tijd kruisen onze paden elkaar. Zo ook op een gure midweekse winterdag op de Amstel ter hoogte van de Magere Brug. Ron Kreike (50) bedankt mij voor al die jaren dat hij Ravage heeft mogen lezen, en het was gemeend. Brok in mijn keel. Ik ken Ron al wat langer en weet door welke diepe dalen hij is gegaan, langdurige periodes die werden gekenmerkt door psychische problemen.

Inmiddels gaat het hem weer aardig af, hetgeen mij deugd doet. Na het vluchtig weerzien attendeert hij me op een naderende dak- en thuislozendag, waar hij zijn werk zal exposeren. Zolang ik Ron ken, houdt hij zich bezig met het maken van sfeervolle tekeningen, schilderwerkjes en de laatste jaren met gevoelig keramiek. Intussen heeft hij het creëren van muziek en het schrijven van gedichten en verhaaltjes aan zijn culturele bagage toegevoegd.

 
De aquarel die dienst deed als affiche (2004)

"Dit is mijn hoogtepunt", zegt Ron, vol trots staande achter zijn kraampje op de bijeenkomst van dak- en thuislozen van begin april in de Amsterdamse Mozes en Aäronkerk. Zijn expositie trekt het nodige bekijks. Niet zonder reden, want op de officiële uitnodiging prijkt een kleurrijke prent van Kreike, terwijl de diashow wordt ingeluid met een inleiding over het leven en werk van de man. Het kan niet op.

Nadat een medewerkster van RTL-Nieuws haar camera heeft opgesteld voor een opname van Kreike's expositie, schrijdt de kunstenaar op behoedzame wijze naderbij en attendeert haar op zijn mooiste werk. Even later loopt Frenk der Nederlanden van Het Parool hem tegen het lijf, waarna er een paginavullend portret van Kreike in de krant verschijnt. Hoe hij het doet weet ik niet, maar op de een of andere manier slaagt de man er in z'n werk voor het voetlicht te halen.


Feest

Zes weken later bevind ik mij in zijn appartement aan de Nieuwe Oosterburgerstraat. Een verscholen relaxte uithoek, net even buiten het centrum van de stad. Nee, dakloos is hij niet, al voelt hij zich meestal wel een vreemdeling in de stad. "Een thuisloze tussen al het lawaai", zoals hij het omschrijft. Ron praat met zachte stem, en maakt een opmerkelijk vriendelijke indruk. In niets herken ik de man die achtervolgd wordt met krakersverhalen over zijn agressieve buien uit het verleden.

De knusse huurwoning oogt enigszins als een veredeld krakershol, met dit verschil dat de muren en vensterbanken versierd zijn met lieftallige Kreike-creaties en de boekenplanken vooral ordners bevatten volgestouwd met lectuur, persoonlijke herinneringen en geschriften. "Ik bewaar veel", verontschuldigt hij zichzelf ongevraagd. Complimentjes over zijn werk worden consequent beantwoord met "dank je wel."

Door het achterraam van de woning kijken we uit op de monumentale zijgevel van de uit 1897 daterende Van Gendthallen op het voormalige Storkterrein, waar ooit treinwagons en locomotieven werden gebouwd. Wat een genot, zo'n uitzicht, merk ik op. "Ach, stomme dooie muur. Het had beter een strand kunnen zijn", antwoordt hij abrupt. Kreike ten voeten uit, verlangend naar het moois dat ongetwijfeld komen gaat. Daar is hij van overtuigd. "Mijn tijd komt nog wel."

 
Linosnedes

Ik zet me neder met een kladblok en een pen, maar weet niet goed waar te beginnen met het maken van m'n aantekeningen. Want Ron is een nijverig en veelzijdig ventje. Terwijl hij volop praat over zijn bloedziekte, is hij bezig met zijn computer en selecteert hij en passant wat tekenwerk voor mij. Dan staat hij weer op uit zijn managerstoel om naar de voorkamer te lopen, waarna hij terstond z'n handen vol heeft met oude dagboekschriftjes en bladen die ooit zijn tekeningen hebben gepubliceerd.

"Ik heb een fixatie op papier, bladen vooral. Ik stuur mijn werk, in bijzonder de tekeningen, toe aan sympathieke bladen zoals Buiten de Orde en voorheen Ravage. Help dit soort bladen, wil mijn tekeningen erin!" Ron is behept met de ellende in de wereld. Met name de toepassing van kernenergie doet hem pijn. "Het afval blijft voor tienduizenden jaren een groot gevaar opleveren, waar zijn we mee bezig! Ik geloof in duurzame energie. Laatst las ik dat ze elektra kunnen halen uit koeienstront. Als dat kan, waarom dan niet uit mensenstront? Daar ga ik ook over schrijven."


A met hoefijzer

Het lumineuze idee staat op zijn nog nader uit te werken lijstje met onderwerpen genoteerd, tezamen met dertig andere. Heel wat van deze ideetjes lanceert hij reeds via zijn commentaar op het internet. "Ik bezoek veelvuldig de digitale fora, dat vind ik leuk", zegt hij bedeesd. "Ik reageer op actuele thema's, en maak hiervan gebruik om mijn tekenwerk te presenteren door de links van mijn websites achter te laten. Denk hierbij aan AT5, kraakforum, JS, Rode Hoed, de Vrije. Dát vind ik nou een leuke kleine site, die van de Vrije."

Ron houdt van de kleine dingen in het leven ("small is beautiful"). Alles in zijn woning is van beperkte omvang, zelfs zijn computer. "Heb ik in 1998 aangeschaft, 4,5 gigabite voor slechts 100 euro." Inmiddels maakt hij er muziek mee, op 48 sporen en maakt gebruik van samples die hij van cd-roms haalt. "Meestal maak ik muziek voor het slapen gaan, als ik wat gedronken heb. Mijn werkjes geef ik Nederlandse naampjes mee als Stug en Broem."

Hij stelt zelf z'n cd's samen, die hij bij het Actief Computer Centrum nagenoeg gratis inbrandt, want geld voor een cd-brander heeft hij niet. Gedurende het gesprek laat hij me voorbeelden van zijn muzikale werk horen, dat prettig en opzwepend in de oren klinkt. Een soort moderne discobeat, knap werk.

Naast een eigen website waarop diverse nummers zijn te beluisteren, heeft Ron sinds kort een radioshow, en wel op de illustere krakerszender Patapoe, 'de muziekzender voor gestoorden', zoals het in de volksmond ook wel wordt genoemd. Zijn programma is elke woensdag te beluisteren van 18 tot 19 uur. Tijdens een van z'n uitzendingen die ik via internet beluisterde, herkende ik ogenblikkelijk de muziek die hij thuis voor mij draaide. Hitpotentie?

Naast het draaien van zijn muziek praat Ron ook steeds vaker in de uitzending van Patapoe, want hij vraagt zich in alle oprechtheid af hoe bijzonder hij is. Al moet hij daarvoor eerst wel zijn microfoonangst zien te overwinnen. "Ik praat bijvoorbeeld over de vergankelijkheid van tekst. Ook zing ik steeds vaker, zo van 'tralalalala'. Zo zijn Bruce Springsteen en Boudewijn de Groot ook begonnen, moet je maar denken." (glimlacht)

 
Fantasie (1996)

Begin 2000 werd Ron ernstig ziek. De martelgang duurde wel drie jaar. Hij blijkt een zeldzame bloedziekte te hebben, een afwijking die hij al sinds zijn geboorte heeft. "Ze noemen het Trombocytose, ook wel de ziekte van Von Willebrand genoemd. Ben snel moe en voel me zwakjes. Toch voel ik mij dankzij de medicijnen al veel beter, ik word er rustig van. Ben bezig aan mijn derde lente!"

's Ochtends bekijkt hij op z'n computertje de nieuwsprogramma's van de voorafgaande tv-avond. 's Middags gaat hij meestal de stad in en bezoekt dan wat inlooplekken en galerietjes. "Je moet toch wat, de hele dag alleen in huis zitten is niet ideaal." Veel van zijn tekenwerk heeft hij inmiddels gedigitaliseerd en op een van zijn websites geplaatst waardoor het vrij toegankelijk is voor een groter publiek.


Moskee ....................Oogst

Zijn oudste tekening dateert van 1982. Ron's werkmiddelen zijn olie- en waterverf, een tekenpen, een stift en linoleum. Aquarellen zijn bij hem veruit favoriet. Veel van de prentjes heeft hij nagetekend van foto's en illustraties, zoals de moskee die oorspronkelijk van Italiaanse makelij is. Hij tekent, zingt, schrijft, maakt muziek en boetseert. "Ik ben veelzijdiger dan Karel Appel, kan ook beter tekenen dan hem. Of ik een genie ben, moet nog blijken." En hij schrijft gedichten:  

Ik voel me vaak
Ongewenst aanwezig
Terwijl met ideeën in de maak
En in gedachten zo bezig

Hij toont me keramiekjes van voornamelijk viervoetertjes. "Vind ik leuk." Hij is het boetseren begonnen met een fluitketeltje, Vervolgens maakte hij huisjes en kerkjes, en naderhand viervoetertjes. "Het walvisje en het vliegend schoteltje zijn ook leuk. Heb ze gemaakt op het dagactiviteitencentrum, voor mensen met een psychische achtergrond."

Onlangs presenteerde hij enkele van zijn tekenwerkjes tijdens de atelierdagen van het Diep Water Collectief aan de Rozengracht. "Ga later beroemd worden, het is slechts een kwestie van tijd. Ik ben een laatbloeier, in de lijn van Da Vinci."



Websites van Ron Kreike:
zijn digitale galerie, zijn muziek en zijn verhaaltjes.
Verder is hij elke woensdag van 18.00 tot 19.00 uur te beluisteren op radio Patapoe

 

 

Naar boven