Ravage
Digitaal 20 december 2006 ![]() ![]() |
|
|
Snow
Cake
De Brits-Canadese coproductie Snow Cake zal de discussie over de vraag hoe acteurs geestelijk gehandicapte personages moeten spelen, wederom op de agenda zetten. Sigourney Weaver en Alan Rickman spelen de hoofdrollen in deze film over autisme. Het blijft voor een acteur lastig om een balans te vinden tussen aan de ene kant een realistische vertolking, en aan de andere kant niet te vervallen in pijnlijk maniërisme. Wanneer acteurs met dergelijke rollen op de proppen komen, worden ze voorspelbaar genoeg overladen met prijzen. Dat heeft zeker een hypocriete lading. Kenners van autisme hebben zich grenzeloos geërgerd aan de film Rain Man (1988) waarin Dustin Hoffman een autistische man met geniale trekjes speelt. Hun kritiek is dat dit personage een staalkaart van alle belangrijke autistische storingen is, en dit Oscar winnende optreden van Hoffman hierdoor erg ver van de dagelijkse realiteit van het autisme afstaat. De door de Hollywood-ster Sigourney Weaver gespeelde autistische vrouw Linda in Snow Cake is typisch een rol waar een vaardige acteur zich fanatiek in vast kan bijten. De Britse regisseur Marc Evans heeft de actrice redelijk in toom weten te houden, hoewel ze toch soms pijnlijk dicht tegen het cliché van autisme aanschurkt. Haar optreden is vooral een technische prestatie geworden, terwijl de actrice in het algemeen juist gevoelsmatig weet te overtuigen. Linda is een autistische moeder die een redelijk lopend bestaan heeft weten op te bouwen in de besneeuwde outback van Canada. Haar obsessief geregelde bestaan wordt verstoord door Alex, een enigszins arrogante Brit, wiens missie het is om aan Linda mee te delen dat haar dochter door een ongeluk is omgekomen. De film tekent hoe de beide personages op een moeizame manier tot een soort vriendschap komen. Dat Alex ook nog zijn demonen een beetje onder controle weet te krijgen, is mooi meegenomen. Alan Rickman als Alex is de werkelijke blikvanger van Snow Cake. Hoe deze grandioze karakter-acteur met droge humor van zijn personage een mens van vlees en bloed weet te maken, is een genot om te zien. Regisseur Evans en scenarioschrijfster Angela Pell hebben de sentimentaliteit waar een dergelijk verhaal in kan verzanden bewonderswaardig onder controle gehouden.
Beiden hebben uitvoerig onderzoek gedaan om de clichés over autisme te omzeilen, met de bedoeling om niet zozeer de conditie van autisme te portretteren, maar vooral om een overtuigende karakterstudie van een autistische vrouw op te bouwen. Hiervoor werd zelfs een autistische Britse vrouw, genaamd Ros, ingeschakeld om Weaver te coachen in haar veeleisende rol. Opvallend detail is dat Ros zichzelf leerde om antwoord op vragen te geven, hetgeen hoogst ongebruikelijk is voor een autistisch persoon. Snow Cake is uiteraard niet een diepgravende visie op een complexe psychische stoornis geworden; wellicht dat een documentaire hiervoor het aangewezen medium is. Het is al heel wat dat de filmmakers met een intrigerende mix van humor en drama een serieuze belichting van een aangrijpende problematiek mogelijk hebben weten te maken. Ulrik van Tongeren Snow Cake (A-film) vanaf 21 december in de bioscopen. - - - - - - - - - - - -
hghg
|