Ravage #16
23 december r 2004

● Ravage   ● Archief    ● Overzicht 2004    ● Overzicht #16

Adbusting in de steigers

Het argument waarmee de directeur van Megamedium de steigerreclame in Nederland wist te introduceren, bleek ook gedurende een debat in het Louis Hartlooper Complex een van zijn stokpaardjes. ,,Ik noem het liever restauratiesponsoring. Als de politiek het goed vindt dan is het toch goed?''

OP 14 DECEMBER vond onder de titel 'Ik koop dus ik besta' het tweede debat plaats in de reeks Hedendaags Hedonisme, georganiseerd door debatcentrum Tumult in samenwerking met de Volkskrant. De zaal is gevuld met Utrechtse studenten, kritische consumenten, de onvermijdelijke activisten en doorgewinterde debatgangers met hun morsige, grauwe jassen, rokersgezichten en katoenen boekentassen.

Cedric Boterman van Megamedium en exploitant van steigerreclame, in vakjargon ook wel 'megawrap' of 'swank' genoemd, kan er niet zoveel mee dat Remko van Broekhoven van De Wereld Is Niet Te Koop, een andersglobalistische actiegroep die graag steigerreclame mag busten, vraagtekens plaatst bij het democraisch gehalte van de politiek.

Boterman beweert dat er regels zijn voor steigerreclame, maar vergeet te vermelden dat die regels ad hoc gemaakt worden, per keer verschillen en dat de meeste gemeentes, afgezien van Amsterdam, nog lang niet toe zijn aan een daadwerkelijk steigerreclamebeleid.

IN ELK GEVAL in Rotterdam heeft de Welstandscommissie er nauwelijks iets over te zeggen. Daar doen Boterman en zijn concurrenten zaken met de Dienst Gemeentelijke Belastingen. Een overheidsorgaan dat niet direct bekend staat om haar kennis over en affiniteit met de publieke ruimte. Wel weet de Belastingdienst precies hoe je precariorechten berekent, want daar gaat het uiteindelijk om.

In feite heeft Boterman met z'n bedrijf Megamedium de gemeentes opgezadeld met een enorme berg werk. Want in welke vorm komt zo'n leuk inkomstenpotje het beste door de gemeenteraad? In Amsterdam is het gelukt. De rest laat ongetwijfeld niet lang op zich wachten.

Ondertussen breekt Boterman zijn hoofd over de zaken die in het debat aangesneden worden door filosofen, pessimisten en mensen die niet tevreden zijn met het verloop van de avond. ,,Ik dacht dat we het hier over meer dan alleen reclame zouden hebben. Het verbaast me dat jullie geen alternatieven kunnen benoemen'', roept er een naar Claassen, filosoof aan de Universiteit van Utrecht, en Van Broekhoven, die de andersglobalistische kant van de zaak belichten.

,,Wat is de ethiek van consumptie?'', vraagt een ander. Iemand die antwoordt dat de som van alle individuele consumptie nog geen algemeen nut maakt, oogst applaus. Het is maar goed dat de publieke ruimte van iedereen is. In elk geval van diegenen die haar zelf wensen te definiëren.

ER WORDT niet alleen maar gepraat over de groeiende invloed en irritaties van steigerreclame. Op 17 november hebben actievoerders een 'megawrap' aan de Amsterdamse Raadhuisstraat bedekt met een schildering van honderd vierkante meter. Onder het motto 'Liever kunst op straat dan commercieel geblaat' werd hiermee een statement gemaakt tegen de oprukkende commercialisering.

De binnenstad van Amsterdam was het afgelopen jaar luilekkerland voor reclamebureau's en vastgoedontwikkelaars. Stadsdeel Centrum had namelijk op proef toestemming gegeven om de steigerdoeken commercieel uit te buiten. Bedrijven betalen enorme bedragen aan reclamebureaus, die vervolgens weer geld doorsluizen naar vastgoedeigenaren en de gemeente om de 'tijdelijke' commerciële boodschap aan de gevel te kunnen hangen.

Deze business is dermate lucratief dat stadsdeel Centrum Amsterdam onlangs besloot de proef met steigerreclames als ,,geslaagd'' te bestempelen, en ermee door te gaan. Ondertussen is er al diverse malen sprake geweest van bouwsteigers voor panden die helemaal niet gerenoveerd werden (of op zijn best een schilderbeurt kregen van anderhalve week), maar waarop wel maandenlang verschillende 'megawraps' hingen.

Het is absurd dat het stadsdeel tegelijkertijd de lokale middenstand verbiedt vlaggen en dergelijke uit te hangen, want dat zou ten koste gaan van het aanzien van de binnenstad... En dan hebben we het nog niet eens over de wildgroei aan andere reclame-uitingen gehad. Het schijnt dat Nederlanders gemiddeld zo'n 3000 commerciële boodschappen per dag voorgeschoteld krijgen. Hoeveel keer zou zo'n steigerreclame meetellen? (Agnes en Alex)

Meer info over steigerreclames: www.anderewereld.nl
en www.megamedium.nl

Naar boven