Ravage
#15
26 november
2004
●
Ravage ●
Archief
● Overzicht
2004 ● Overzicht
#15
Tijd voor nuance
,,Wat is er in Nederland aan de hand?'', vraagt een Iraakse asielzoekster zich af. ,,Is er een oorlog tegen moslims gaande?'' Als we de kranten en tv nieuwsbulletins moeten geloven heeft het contact tussen allochtonen en autochtonen een grote deuk opgelopen sinds de moord op Theo van Gogh.
Jan Kees Helms
Aanslagen en vernielingen op islamitische scholen en kerken worden breed uitgemeten en geanalyseerd. Invallen in huizen van radicale moslims worden uitgebreid verslagen door landelijke en regionale media. De roep om een strenge reactie op fundamentalistische islamitische uitingen is groot.
Als je het allemaal zo leest, ziet en hoort is er een complete cultuuromslag gaande in Nederland, wordt de tweedeling in Nederland scherp neergezet en moeten onaangepaste migranten het land uitgezet worden. Het offer om privacy en vrijheid in te leveren voor veiligheid verzorgd door de politie en veiligheidsdiensten wordt op dit moment als klein beschouwd.
Suikerfeest
Een kwetsbare groep, die toch al negatief in het nieuws staat, zijn de asielzoekers. Hoe beleven zij de afgelopen weken en merken zij dat er een andere sfeer heerst in het land? Tijdens de viering van het Suikerfeest in het asielzoekerscentrum van Amersfoort vertelde een Palestijns meisje me dat zij momenteel niet anders wordt aangekeken dan gewoonlijk.
Natuurlijk heeft zij te maken met discriminatie en zijn sommige mensen op straat bang dat zij hun zakken rolt. Een landgenoot van haar vertelt dat hij geen respect heeft voor de moordenaar, maar ook niet voor Theo van Gogh. Discriminatie op grond van geloof of mening ziet hij als een tekortkoming en wordt door hem als niet menselijk gedrag beschouwd.
,,Wanneer je discrimineert verplaats je jezelf niet in anderen en doe je zowel jezelf als de ander tekort.'' Ook deze Palestijn heeft niet gemerkt dat mensen anders tegen hem zijn gaan aankijken. Hij doet gewoon zijn werk in het centrum van Amersfoort en de mensen blijven normaal met hem omgaan.
Afghanistan
Amin, een Afghaanse jongeman, sluit zich bij deze mening aan. Een oudere vrouw op de markt had bezorgd aan hem gevraagd of hij nog wel over straat durfde te gaan sinds de moord. Hij heeft haar daarop verbaasd aangekeken en gezegd dat mensen hem niet anders benaderen. Ieder op zijn eigen wijze; vriendelijk, boos, oplettend, afwachtend, neutraal en ga zo maar door.
Waar Amin zich wel zorgen over maakt is dat het de eerste keer is dat iemand wordt vermoord door een radicale moslim. Hij vraagt zich af wat voor ontwikkeling dit geeft in Nederland en Europa. Amin ziet de moord op Van Gogh als een extreme en bizarre daad. Zelfs in Afghanistan heeft hij zoiets niet eerder meegemaakt. Hij is er slechter door gaan slapen.
Al pratende komt Amin met een suggestie voor het oplossen voor het wereldwijde (moslim)extremisme en geweld. ,,Buitenlandse inmenging werkt niet zolang er expliciet één groep wordt gesteund met het doel andere groepen zwakker te maken c.q. te elimineren. Zoals de Amerikanen hebben gedaan met de Moedjehaddin en vervolgens de Taliban.''
Aansluiting
Het aansluiten bij de wensen van de bevolking en de burgers hierin te onderwijzen zodat zij zichzelf zelfstandig kunnen bedruipen en weer trots kunnen zijn op de eigen mogelijkheden, ziet Amin als dé oplossing van het probleem in zijn land. En niet alleen voor Afghanistan, maar voor vele mensen en landen die zich in een crisis- of overgangssituatie bevinden.
Hoopvol loop ik het asielzoekerscentrum uit. Ben aangenaam verrast door de milde verhalen en ervaringen van mensen die als één van de eersten de klappen moeten opvangen van een restrictiever migrantenbeleid. Ik hoop dat beleidsmakers meer naar dit soort geluiden en ervaringen zullen luisteren, in plaats van hard te schreeuwen via de media. De tijd voor nuance is aangebroken.