Uit: Ravage #15, 22 nov 2002

De geheimen van Gucci

Het modemerk Gucci staat voor rijkdom, luxe en kwaliteit. Maar de omstandigheden waaronder haar kleding geproduceerd wordt, zijn schrijnend. Twintig 'Gucci-modellen' van de Schone Kleren Kampagne hielden daarom een modeshow voor de Gucci-winkel in de Amsterdamse PC Hooftstraat.

De kleding van Gucci wordt gemaakt door Pinault Printemps Redoute (PPR), een multinational die ook voor veel andere topmerken de kleding vervaardigt. Dit gebeurt voornamelijk in Oost-Europa en Azië, onder omstandigheden die in strijd zijn met internationaal aanvaarde arbeidsnormen en rechten. Dit blijkt uit een onderzoek van maatschappelijke organisaties en vakbonden in de bewuste landen.

Volgens het onderzoek is er sprake van onbetaald overwerk, extreem lange werkdagen, onhygiënische arbeidsomstandigheden, agressie tegen werknemers en het onderdrukken van vakbonden. Er is soms zelfs sprake van kinderarbeid.

Zoals in Bandung in Indonesië. Kinderen jonger dan vijftien jaar verdienen daar ver onder het bestaansminimum. Ze moeten soms meer dan veertien uur per dag werken, zeven dagen per week.

In een fabriek in Rizal op de Filippijnen worden werknemers aangesteld als leerling. Zij krijgen hierdoor 65 procent van het minimumloon van 5 euro per dag. Ze maken geen aanspraak op sociale verzekeringen, pensioenen of hulp bij huisvesting.

In Bombay naaien voornamelijk vrouwen de kleding thuis in elkaar. Vaak werken kinderen daaraan mee. Ze krijgen vaak niet meer dan een paar cent per stuk. De vrouwen worden verbaal en seksueel bedreigd door opzichters.

In de fabrieken in Bangkok werken meisjes zo'n 16 à 17 uur per dag. Zij moeten een groot deel van de 5 euro die ze daarvoor krijgen afstaan aan het bedrijf. Dit om hun uniformen, gereedschappen en huisvesting te betalen. Ze mogen geen bezoek ontvangen, zelfs niet van familie.

"Het loon is nooit genoeg om mijn familie van te onderhouden", vertelt een werkneemster. "Ik leen geld tegen een rente van 20 procent per maand. Ik heb niets om uit te geven want al mijn loon gaat direct weer op aan aflossingen en rente. Dus moet ik weer lenen... De cirkel is dan rond."

Het bedrijf PPR schuift alle verantwoordelijkheid van zich af. Ze produceert niet zelf, maar besteedt dit werk uit aan toeleveranciers. "We kunnen niet 2000 toeleveranciers en even zoveel onderaannemers op de huid zitten", aldus Thomas Khan van de PPR in het Franse dagblad Le Monde.

Tijdens de modeshow van 31 oktober werd het verbaasde publiek geïnformeerd over de 'dirty secrets' van Gucci en PPR. Er werden handtekeningen verzameld en ansichtkaarten uitgedeeld, die de mensen naar de president-directeur van Gucci kunnen sturen. Met de protestkaart wordt de directeur gevraagd 'direct contact op te nemen met de president-directeur van PPR' om zo spoedig mogelijk maatregelen te treffen .

De Schone Kleren Kampagne (SKK) vindt dat Gucci zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Ze wil dat Gucci zich uitspreekt tegen de uitbuiting van arbeiders bij bedrijven van moederconcern PPR en alles in het werk stelt om PPR te overtuigen van haar verantwoordelijkheid voor de arbeidsomstandigheden bij de toeleveranciers van PPR en de dochterbedrijven.

Ook wil de SKK dat PPR en Gucci een gedragscode aannemen die in overeenstemming is met internationale arbeidsnormen. Zo'n code heeft alleen zin als er vervolgens een onafhankelijke controle is op de naleving hiervan.

Middels een ingezonden brief in het Algemeen Dagblad en in het Financieel Dagblad ontkende Gucci in Azië en Oost-Europa te produceren. "Wij maken al onze producten in Italië, Frankrijk en Zwitserland. En wij hebben uitstekende relaties met onze werknemers en de vakbonden. We betreuren het dat wij doelwit worden van een campagne die totaal niets met ons bedrijf te maken heeft", aldus de directeur van Gucci, Tomaso Galli.

In een reactie laat de Schone Kleren Kampagne weten dat haar kritiek vooral de PPR betreft. De SKK zegt niet zeker te weten of Gucci inderdaad alleen in West-Europa produceert.

Irene Kosman

Meer info: www.cleanclothes.org