Uit: Ravage #15, 22 nov 2002

De marine heeft geen manieren

Het personeel van de militaire Marinebasis Kattenburg in Amsterdam werkt gewoonlijk achter gesloten deuren. Onttrokken aan het oog van de bevolking. Daar moest nu maar eens een einde aan komen, vonden zo'n tachtig burgers. Zaterdag 16 november meldden zij zich aan de poort voor een inspectie van het complex.

Met deze burgerinspectie wilden zij nagaan in hoeverre er op de militaire basis meegewerkt wordt aan de voorbereiding van een aanval op Irak. De groep verontruste burgers zag het als hun recht en plicht om uit te zoeken wat er, mede in hun en uw naam, door de Nederlandse marine aan oorlogsvoorbereidingen wordt getroffen.

Met name het op het terrein gevestigde afluistercentrum (inclusief 'gecompartimenteerde' ontcijferings-eenheden, die elders afgetapte informatie moeten vertalen en ontcijferen zonder te weten waar het vandaan komt en voor wie het bestemd is) had de bijzondere aandacht van de burgerinspecteurs.

De inspecteurs hadden hun komst ruim van tevoren bij de basis aangemeld, maar troffen desondanks de poort gesloten. Een geuniformeerd persoon met een indrukwekkend grote witte pet stond de inspecteurs enige tijd te woord, maar wilde op geen enkele vraag omtrent de activiteiten op de basis ingaan.

Intussen klommen enkele inspecteurs op hun ladders om over de hoge poortdeuren heen te kunnnen kijken. Kort daarop verplaatsten zij zich naar een ander stuk muur om ook daar vanaf hun ladders met verrekijkers over de muur te kunnen kijken.

Intussen was de maritieme afdeling van de inspectie, in een kameleon-achtig bootje, in de slag met de politie te water. Door listig manoeuvreren wist het bootje twee inspecteurs op het terrein af te zetten. Helaas werden deze personen vrijwel direct door de marechausee overmeesterd. Zij zouden later een boete krijgen van 28 euro voor het betreden van verboden terrein maar ze betalen deze toch lekker niet.

Een andere inspectrice werd door vier marechaussees een busje ingesleurd omdat zij het waagde met een tangetje aan wat prikkeldraad te friemelen. De hulpofficier van justitie vond dit echter nergens op slaan (hoe durft ie!) en liet haar weer gaan.

Intussen was het bootje, zij het met minder bemanning, volop bezig met een zeer vermakelijk kat-en-muis spel met twee logge boten van de waterpolitie. Tot groot ongenoegen van de laatsten slaagden de burgerinspecteurs te water er steeds maar weer in om bij de kant te komen, of de bemanning van de politieboten 'vervelende' vragen te stellen van de vragenlijst die de inspecteurs bij zich hadden.

De inspectie werd besloten met een overigens hilarisch telefoongesprek met een van de poortwachters op de basis. De burgerinspecteurs hadden zich weer bij de hoofdpoort verzameld, dit keer om informatie te vragen over de drie gearresteerde inspecteurs. Ze kregen te verstaan dat ze maar met de basis moesten bellen.

Dat deed een van de inspecteurs dan ook, die met z'n microfoon op een ladder stond en kon zien wat zich in het wachthokje afspeelde. Hij deed zijn collega-inspecteurs rechtstreeks verslag van het verder weinig verhelderende telefoongesprek.

De oproep om ook naar de eerstvolgende burgerinspectie op vliegbasis Volkel te komen, zodra er een aanval op Irak plaatsvindt, vormde het strijdbare slot van de Amsterdamse inspectie. Wordt vervolgd.