Ravage   ● Archief    ● Overzicht 2001    ● Overzicht #16


Uit: Ravage #16 , 21 december 2001

'Stop met je werk, dierenbeul!'

De activist komt bij je thuis

Dierenrechtenactivisten gaan steeds vaker langs op privé-adressen van personen die door hen verantwoordelijk worden gehouden voor het doden en martelen van dieren. Onder meer met 'vreedzame huisdemonstraties' hoopt men te bereiken dat de geïntimideerde het werk neerlegt. De activisten worden hierbij niet gehinderd door morele dilemma's. Integendeel.

Zaterdagnacht 10 november, Willich-Schiefbahn, een plaatsje even over de grens met Duitsland. Ruim honderd betogers slin­geren haatdragende leuzen in de richting van de woning van Manfred Rossberger, een nertsenfokker. Diens vrouw, die huis­waarts keert, wordt belaagd. De actieleiding komt snel tussen­beide, er zijn immers grenzen.

Wat de campagnegroep 'Schliesst die nerzfarm Rossberger' betreft dient de nertsenfokker z'n bedrijf, waar nertsen onder abominabele omstandigheden verblijven, onmiddellijk te slui­ten. De man en z'n gezin hebben het de afgelopen twee jaar zwaar te verduren gehad. Tientallen malen bezochten demon­stranten de fokkerij, met het doel Rossberger stevig onder druk te zetten.

Minder opvallend, maar minstens zo doeltreffend, waren de heimelijke acties die tegen het bedrijf werden gevoerd. De omheining werd herhaaldelijk stukgeknipt, nertsen losgelaten, de gevel van het huis met verf besmeurd, de auto vernield. De gemeente heeft de vergunning van Rossberger inmiddels inge­trokken. De fokkerij moet per 1 januari dicht. De inzet van politie voor de demonstraties kost de gemeenschap te veel.

Huisdemo's

Demonstreren bij de woning van een persoon die verantwoorde­lijk wordt gehouden van het kwetsen danwel doden van dieren. Het is in Engeland al jaren de gewoonste zaak van de wereld. De laatste tijd wordt dit actiemiddel ook in Nederland mond­jesmaat toegepast. Bijvoorbeeld in het kader van de campagne tegen het proefdiercentrum BPRC.

Op internet staan de privé-gegevens genoteerd van medewerkers van het BPRC in Rijswijk: naam, toenaam, woonadres, telefoon­nummer en emailadres. Aan de hand van deze 'scumlijst' kunnen actievoerders zelf bepalen hoe ze 'de dierenbeulen van de apenhel' het beste op hun verantwoordelijkheden kunnen wijzen cq. lastig kunnen vallen. Er is ook een folder in omloop, waarin onder andere de gegevens van de directeur van het BPRC worden vermeld.

Het Burger-Initiatief organiseert sinds kort 'huisdemonstra­ties'. Op onverwachte momenten gaan groepjes activisten over­dag op adressen langs van het BPRC-personeel. Vanaf de stoep winden de betogers er geen doekjes om: hier woont een dieren­beul en de hele buurt mag dat ook weten. Verder dan het scan­deren van leuzen gaan de actievoerders niet.

De 'actiecampagne Koen' gaat nog een stapje verder. In plaats van overdag zoeken deze actievoerders bij voorkeur 's nachts hun doelwit op om ze uit hun slaap te houden. Naast deze huisdemonstraties zijn er ook gevallen bekend van het beklad­den van de directeurswoning van het BPRC. Wie hier achter zit, is onbekend.

Grenzen

Ook de eigenaar van een bontzaak in Amsterdam kan, gelet op de tekst van een campagne opgestart door de Animal Defense League, binnenkort huisbezoek verwachten. Er wordt letterlijk op de man gespeeld. "Wij zullen net zo vaak tegen Jonas Rabbie (naam eigenaar -red.) en z'n zaak demon­streren, totdat hij zich overgeeft en de bontwinkel sluit", aldus het ADL.

Binnen de radicaal-linkse actiebeweging werden met name in de jaren tachtig soms felle discussies gevoerd over de toelaat­baarheid van acties op het privé-adres van personen. Denk hierbij aan nachtelijke telefoonkannonades, dreigbrieven, het bekladden van de woning en het ingooien van ruiten en het vernielen van de auto. Met name speculanten, neofascisten en seksuele geweldsplegers liepen het risico thuis onder druk te worden gezet.

Tegenstanders van dit soort acties vinden dat je hiermee ook familieleden zoals kinderen de dupe laat worden voor hetgeen de vader of moeder des huizes in het dagelijks leven aanricht. Anderen zijn van mening dat je sowieso de grens van het toe­laatbare overschrijdt zodra je iemand thuis opzoekt en intimi­deert. Immers, verlaag je jezelf dan niet tot hetzelfde beden­kelijke niveau waarvan je je tegenstander juist beticht?

Effectief

Arnoud, sinds een jaar actief, is een van oprichters van Burger-Initiatief. In de maand november heeft deze campagne­groep maar liefst elf acties georganiseerd rondom het BPRC. Het personeel van het proefdiercentrum, waar 1600 apen vast worden gehouden voor medische experimenten, werd bij het verlaten van het bedrijf door de actievoerders met de neus op de feiten gedrukt.

Nieuw voor Burger-Initiatief zijn de huisdemonstraties op de woonadressen van het BPRC-personeel. Dit gebeurt meestal in de vooravond. ,,We houden ons bij die huisdemonstraties wel aan bepaalde afspraken'', vertelt Arnoud. ,,Ze moeten bij daglicht plaatsvinden, een vreedzaam verloop kennen en we blijven keurig op de openbare weg staan. Met spandoeken, huis-aan-huis pamfletten en leuzen maken we ons standpunt duidelijk.''

Dankzij de ervaringen van campagnegroepen rondom vivisectie­centra in Engeland, weet Arnoud inmiddels welke actiemiddelen­ je moet toepassen om een bedrijf gesloten te krijgen. Door bijvoorbeeld steevast op donderdag met protestborden voor de uitgang van het BPRC te gaan staan. ,,De werknemers gaan uit hun dak zodra ze ons weer zien staan. Het personeel gaat die dag met tegenzin naar het werk, dat hebben we toch mooi bereikt.''

Ook Mark, woordvoerder van het Dieren Bevrijdings Front in Nederland, zegt verheugd te zijn over de boze reacties van het BPRC-personeel. ,,Zodra ze agressief reageren op jouw aantij­gingen, betekent dit dat het ze persoonlijk raakt. Hieruit blijkt de effectiviteit van je actie. Als je eenmalig voor de poort zou gaan staan, zien ze je niet.''

Intimidatie

Arnoud is ook erg te spreken over de huisdemonstraties. ,,De buren komen zo ook te weten wat voor praktijken de werknemer van het BPRC die bij hen in de straat woont erop na houdt. Laat ze er maar op aan gekeken worden, kan nooit kwaad.''

Des te vaker er op het woonadres geprotesteerd wordt, des te beter, zo laat hij weten. ,,Zowel de werknemer als de buren moeten er bij wijze van spreken doodziek van worden. Het besef moet bij hen doordringen dat we er pas mee ophouden zodra het werk voor het BPRC wordt neergelegd.''

Burger-Initiatief karakteriseert de huisdemonstraties als strikt geweldloos. Gaat deze vlieger wel op zodra je iemand thuis psychisch onder druk zet, intimideert? Arnoud reageert getergd. ,,Iemand die van negen tot vijf dieren martelt en vervolgens relaxed naar huis kan gaan, dat is voor mij geen optie. Ik besef heus wel dat er bij huisdemo's psychische druk wordt uitgeoefend, maar ik stel dat niet gelijk aan psychisch geweld. En al helemaal niet aan fysiek geweld, hetgeen die man of vrouw dagelijks toepast op apen.''

Mark valt hem bij. ,,Het werk dat iemand in een proefdiercen­trum of op een nertsenfokkerij uitvoert, houdt niet op zodra zo iemand thuiskomt. Er blijft bloed aan de handen kleven. Daarom vind ik het gerechtvaardigd zo iemand ook thuis te wijzen op zijn verantwoordelijkheid.''

Ook Yonina, campagnemedewerkster van het Animal Defense League en pas sinds kort actief, wil niets weten van de kritiek. ,,Mensen moeten zich eerst aangevallen voelen voordat ze gaan nadenken. Daarom vind ik die huisdemonstraties zo sterk, het raakt ze veel meer dan dat je voor hun bedrijf gaat staan.''

Familie

Mocht het 'target' samenwonen met een partner en kinderen hebben, dan worden ook die mensen geïntimideerd voor iets waar ze zelf niet debet aan zijn. Ze houden er misschien wel een trauma aan over, wat hun vader wordt voor moordenaar uitgemaakt. Valt dát dan nog wel te rechtvaardigen?

Mark: ,,Dat is dan uiteindelijk de verantwoordelijkheid van de man in kwestie. Mochten de buren last van ons hebben, dan moeten ze hem erop aanspreken.''

Arnoud: ,,Als de werknemer geen conclusies trekt uit de acties die we voeren en daarmee z'n familie in de narigheid be­trekt...

Yonina: ,,...Dan is dat zijn keus.''

Arnoud: ,,Inderdaad, zijn eigen keus. Hij kan ook z'n werk­zaamheden stopzetten, waarmee hij van al het gezeik af is. Als hij daarentegen concludeert dat z'n gezin eronder mag lijden, en met hen de hele buurt, dan zegt dat voldoende over de per­soon die hij is.''

Yonina: ,,Nogmaals, de dieren lijden het meest. Ja, wij houden soms kinderen uit hun slaap, maar wat denk je van al die apen die door hun vader of moeder dagelijks worden gemarteld en gedood?''

Deze dierenrechtenactivisten kennen ook voor nertsenfokker Rossberger geen enkel mededogen. Dat de man in kwestie de afgelopen twee jaar zwaar is afgetakeld door de druk die er op hem is uitgevoerd, deert hen niet. Als ik hen de vraag voorleg wat ze ervan zouden vinden indien Rossberger als gevolg van de druk zelfmoord zou hebben gepleegd, schiet Yonina zelfs in de lach. ,,Dat is toch niet mijn probleem'', is haar antwoord.

Volgens Arnoud heeft Rossberger toch alle tijd gehad om tot de conclusie te komen dat het beter is het bedrijf zelf te slui­ten. ,,Ik begrijp niet dat je je als nertsenfokker twee jaar lang het leven zuur laat maken. Is dat het wel waard? Aan de andere kant, overdrijf je niet een beetje? We vergassen die man toch niet? Hij daarentegen vergast jaarlijks tienduizenden nertsen die zichzelf niet kunnen beschermen?''

Oude man

DBF-woordvoerder Mark erkent dat sommige methodes drastisch overkomen, maar zodra je de beweegredenen van de actievoerders kent en je probeert in te leven in de situatie van het bedreigde dier, dan valt het allemaal wel mee. ,,Bovendien, als je de moeite neemt om op een normale manier met een die­renbeul in discussie te treden, word je toch in je gezicht uitgelachen. Ze worden pas aan het denken gezet zodra je ze onder druk zet.''

De Animal Defense League is nu een campagne gestart om de Bontcouture, een bontwinkel in Amsterdam, gesloten te krijgen. Hierbij worden huisdemo's niet uitgesloten. Los van de vraag of je een man van 75 wel thuis lastig moet vallen, kun je anderen op het idee brengen om verdergaande actievormen toe te passen op het woonadres.

Volgens Arnoud hoeven we niet bang te zijn voor gewelddadige actievormen. ,,De meeste dierenrechtenactivisten respecteren het leven, waardoor de kans klein is dat iemand daadwerkelijk fysiek zal worden aangepakt.'' Maar gesteld dat iemand een molly door het raam gooit. ,,Het is ieders eigen verantwoorde­lijkheid om middelen toe te passen uit naam van dieren. Ik ben niet degene die hen de wet voorschrijft'', antwoordt Mark nuchter.

Alex van Veen

 

.Terug naar boven