●
Ravage ●
Archief
● Overzicht
2001 ● Overzicht
#2 Niet te stuiten woordgrappen Muziekblad Opscene is niet meer, maar dit tragische verlies heeft in ieder geval al één 'positief' slachtoffer opgeleverd. De verzamelde columns van Ex-zanger Goeroe Overflakkee lezen als een trein. Een column hebben in een blad, dat is iets heerlijks. Daar kan ik over meepraten: in Ravage mocht ik ooit tweewekelijks mijn gal spuien in de 'Markt van het uitgaan'. In een column kun je alles kwijt, op de manier die je zelf wilt. Je hoeft met niemand rekening te houden. Tuurlijk, je krijgt reacties, en je probeert in de geest van het blad te blijven, wat die geest ook moge zijn. Verder is de vrijheid totaal. Aan de columns die zanger G.W. Sok van het U allen bekende The Ex tweemaandelijks in de Opscene publiceerde, kun je wel zien dat het voor hem een hele prettige uitlaatklep was. Hij schaafde. Hij zwoegde. Hij verlustigde zich. Opscene bestaat niet meer, is weggeveegd door de dans om het grote geld. Maar dit tragische einde van Oor-junior heeft in ieder geval één 'positief' slachtoffer opgeleverd. Van god los zal voor Opscene-lezers van het eerste uur een feest der herkenning zijn. Net als voor de redactie-medewerkers, voor wie het iedere keer ook maar weer afwachten was waar de columnist nu weer mee op de proppen kwam. En de niet-ingewijden in het opsiense muziekgebeuren, die kunnen zich gewoon opperbest vermaken met de niet te stuiten woordgrappen waarin hij zijn weinig rooskleurige mensbeeld verpakt. "Het mag over van alles gaan", had de columnist te horen gekregen toen hij in de herfst van '92 aantrad op het columnistenschavot. In driehonderd woorden per keer, ga er maar aan staan. Overflakkee pakte tweemaandelijks 'een actueel nieuwsfeit' bij de horens en gaf daar op eigen wijze gestalte aan. Soms moet je even graven in je door Seks & Drugs & Drugs (typering van Herman Brood) verruïneerde geheugen, je weet niet altijd meteen waar het ook weer over gaat. Dan, zo halverwege of tegen het einde komt de herkenning, het 'aha! '-gevoel. 'Tobsport', 'Uit het dagboek van Anne Drank', 'Restaurantstad Uitzetburo' tot en met 'Proletariërs allerhande', waarin 's lands grootste kruidenier een veeg uit de pan krijgt: ieder onderwerp wordt op een originele manier in woorden gegoten. Een enkele keer put hij uit het eigen dagelijks leven, zoals in 'Een nieuwe lente en een nieuw gelul', over autogekte. Citaat: "Daar stond ik dan. Wel een papiertje, maar nog geen poen. Nog geen auto, maar wel een hoop te doen. Dus ik dacht ik neem de trein en ga naar het station. Waar ik aan begon! Ik koop een kaartje en loop naar het perron. Staan er zes uniformen, of ik een kaartje tonen kon. Welzeker, zeg ik, en ik pak m'n plattegrond. 'Niet zo grappig', zegt zo'n snor, of je krijgt van ons een bon'." Flakkee wordt op de bon geslingerd, en een conducteur voegt hem toe: " 'Wat een enorm gezeur, in veel landen is het heel normaal dat men al vóór de reis z'n plaatsbewijs kan tonen.' Is ie soms in de bonen? Als ze in bepaalde landen houten banden om hun wielen kwakken of zonder reden je kop afhakken, doen wij dat dan ook maar even, dan? Kijk, daar word ik nou een beetje helemaal gestoord van." Rijmelend, kankerend, onzin debiterend, stijgen de stukjes met gemak boven de waan van de tweemaandelijksheid uit. Jaren na dato kun je ze nog genieten. Langzaam lezen is geboden, want voor je het weet mis je drie, vier taalgrapjes. Die lijken soms aan de flauwe kant. Toch heb ik niet zitten gapen. Integendeel, steeds was ik benieuwd naar wat er om de hoek van een volgende bladzijde op me wachtte. Deze gebundelde columns (en in acht jaar maar één keer de deadline gemist, hulde!) staan mooi in de kast naast Sok's verzamelde songteksten Ex-Rated. Marc Hurkmans Van god los, Goeroe Overflakkee, fl.20,-, uitgeverij Druxat, postbus 14767, 1001 LG Amsterdam.
|
||