- Home - Archief - 1998 |
Uit: Ravage #272 van 27 november 1998
Weerwolf bij volle maan
Donderdag 19 november 1998, Amsterdam. Half overgevend schuif ik aan in de gezellige Volkskeuken Ratjetoe. Aan mijn tafeltje lepelen een nihilist, een links radicale activist en een burgerlijk journalist hun bordje soep naar binnen.
De drie bespreken het hot item van de week: het verbod van de extreem-rechtse partij CP'86. De nihilist (t-shirt: 'better to live insane then to live in vain') doorspekt zijn betoog met kreten als sieg heil!, de parlementaire schijndemocratie über alles!, en meer van dat fraais. "De enige goeie fascist is een dooie fascist!" hoor ik de activist (t-shirt: Chumbawamba) de discussie tot aardse proporties terugbrengen, terwijl hij een homp Turks brood in de komkommersoep doopt. De journalist (geen t shirt, dus geen identiteit) wrijft over zijn bierbuik. "Jongens toch, niet zo luidruchtig. Zo komen we nergens. Laten we tolerant blijven, genieten van de soep en zo." De nihilist schiet uit z'n slof: "Het gaat om het principe, soeplullen! Een partij verbieden... Als Nederland een democratie is dan ben ik Anne Frank Sinatra." "Weg met fascisme en racisme!" roept de activist in een spontane vlaag van zelfbevestiging. "Wij vechten al jaren voor een verbod. Dit is onze overwinning." "Sieg heil," roept de nihilist zoals te verwachten viel, "jullie anti fascisten knappen alleen maar het vuile werk op voor de burgerlijke politiek." "Laten we tolerant blijven," filosofeert de journalist. "Democratie is immers het minst slechte systeem. Laten we tolerant blijven." "Voelt lekker zeker," vraagt de nihilist aan de activist, "om één front te vormen met de staat, de smeris, de politiek?" "Als het om fascisten gaat, maken wij antifascisten inderdaad graag een uitzondering." "Dat is je reinste opportunisme!" "Je reinste wat," vraagt de activist. De journalist: "Laten we tolerant blijven." "Als je dat woord nog één keer in je bek neemt..." De journalist maakt met z'n handen een pausgebaar. "Het gaat om de vraag: wat is de zin van het voortbestaan van een partij die steeds weer de openbare orde verstoort en de rechten van anderen om niet gediscrimineerd te worden, schendt?" De nihilist maakt een geluid als van een weerwolf bij volle maan. De geschokte Voku valt stil. De nihilist gaat door. "Politiek is sowieso fascisme. Allemaal idioten. De klakkeloze acceptatie door het volk...aargh!" "Geen fascisten in de raad, dat blijft ons principe," beslist de activist. "Laten we tolerant blijven," zegt de journalist en duikt half onder tafel om de kaakslag van de nihilist te ontwijken. Deze verzucht met een Kurt Cobainblik: "Dit is hopeloos." De journalist: "Hopenloos." "Ik denk dat ik ga emigreren. Naar een onbewoond eiland. De piraat uithangen. Niksdoen. Niemand zijn. Meer dier worden en minder computer." De rest van zijn depri monoloog gaat verloren omdat vanachter de bar, niet geheel toevallig, een keiharde tape met Drum 'n Bass wordt opgezet. Ik drink mijn glaasje water op, leg het exemplaar van De Jubelkrant! terug tussen Radikal en Searchlight en zoek buiten de koude weer op. De BVD missie (pols reaxies in radicaal linkse kringen op verbod CP'86) mag geslaagd worden genoemd. Manik Marc Naar boven Naar Jaargang 1998 |