Onder het motto 'Geen mens is illegaal, mensenrechten voor allemaal!' trok een groep vluchtelingen van 19 tot en met 26 september 1998 door het land. De karavaan, een initiatief van het Platform Illegale Vluchtelingen, heeft acht steden aangedaan. Gedurende de week vertelden vluchtelingen hun verhaal, maakten muziek, toonden hun kunstwerken en gingen in gesprek met iedereen die hen horen wilde. Speciaal voor de karavaan hadden zij een tentoonstelling gemaakt met foto's, verhalen en gedichten.

Zaterdag de negentiende september verlaat de actiebus van Tejaterstraat de straten van Utrecht met als eindbestemming Heerlen. De stemming onder de 23 passagiers, een mengelmoes van vluchtelingen zonder verblijfstatus en personen actief binnen de hulpverlening voor illegalen, zit er goed in. Joël Oghide is één van de deelnemers aan de karavaan. De 39 jarige Nigeriaan verblijft sinds 1995 in een asielzoekerscentrum en is z'n land ontvlucht vanwege het regiem. Hij loopt gevaar omdat hij deel heeft genomen aan oppositionele activiteiten.

Rond het middaguur doet de bus Den Bosch aan, waar een volgende groep vluchtelingen, merendeels illegale vrouwen, opstapt. De deelnemers aan de karavaan worden in Heerlen verwelkomd door wethouder Seijben, waarna Ahmed Pouri van de vluchtelingenorganisatie Prime het een en ander vertelt over het doel van de acht stedentocht. ,,Heerlen was heerlijk!,'' vertelt Joël enthousiast. ,,We hebben foldertjes uitgedeeld, verhalen uitgewisseld over onze illegaliteit en muziek gemaakt. Tevens vond er een discussie plaats over de omstreden koppelingswet die momenteel van kracht is.'' Die avond verzorgt het Missionair Centrum een solidariteitsmaaltijd.

Na een goede nachtrust wordt het pictoreske Limburgse landschap per fiets bezocht, waarna de bus het gezelschap naar Eindhoven voert. Joël presenteert zondagmiddag het ,,informatieve en verhelderende'' debat over de koppelingswet, waaraan deelgenomen wordt door de vluchtelingen advocaat Willemsen, het PvdA kamerlid N. Albayrak en Ahmed Pouri. Een asielzoeker laat de aanwezigen middels een toneelspel zien hoe het asielbeleid er in de praktijk uitziet. De nacht wordt doorgebracht in het gebouw van Emmaus.

Na het ontbijt in Emmaus wordt er gewerkt aan de voltooiing van een schilderij, dat later op de dag zal worden gepresenteerd in het stadhuis van Rotterdam. Het is maandagmiddag vier uur als wethouder Meijer het kunstwerk, dat als titel 'Overleven in de illegaliteit' heeft meegekregen, in ontvangst neemt. Aansluitend wordt er in de Pauluskerk gediscussieerd over de koppelingswet, met medewerking van De Pauluskerk, Platform Buitenlanders Rijnmond, politici en mensen uit het onderwijs, de gezondheidszorg en de rechtshulpverlening.

In Amsterdam, standplaats infocentrum August waar tevens het illegalenrestaurant No Pepers is gehuisvest, staat 's avonds het thema 'Schending van vrouwenrechten' op het programma. Actueler dan ooit door de dood van Sémira Adamu die Nigeria was ontvlucht vanwege een gedwongen huwelijk. Seksueel geweld tegen vrouwen, onderdrukking en achterstelling worden veelal niet opgevat als politiek, maar als iets persoonlijks of traditioneels wat een vrouw is overkomen. Aan de discussie wordt deelgenomen door medewerkers van onder andere het Bureau van Rechtshulp, Steungroep Vrouwen Zonder Verblijfsvergunning, Vrouwen tegen Uitzetting en de Witte Jas.

Eerder op de dag werden er op de Nieuwmarkt scenes uit het toneelstuk 'Met onbekende bestemming' van Toneelgroep Amsterdam opgevoerd maar gespeeld door anderen. De karavaan deed ook het Heinekenplein even aan.

'Kinderen zonder verblijfsvergunning, kind van de rekening', is het thema dat op 23 september in Den Bosch centraal staat. Rond het middaguur vindt er op het Kerkplein en in de Grote Kerk een programma van en met uitgeprocedeerde kinderen plaats. Aansluitend wordt er door de kinderen in het stadhuis een zelfgemaakt kunstwerk aangeboden. Na het eten, verzorgd door De Mengelmoes, vindt er die avond een groot stadsdebat plaats. Voor aanvang wordt er één minuut stilte gehouden ter nagedachtenis aan Sémira Adamu.

Illegalen en asielzoekers vertellen donderdag op het Stadhuisplein van Wageningen over hun ervaringen met vreemdelingendetentie. 's Avonds spreken verschillende Ethiopiërs over de zogenaamde vrijwillige terugkeerprogramma's. Verder is er muziek en een toespraak van Bahman, een Iraniër die maanden in een Nederlandse illegalengevangenis heeft doorgebracht "ter voorbereiding van zijn uitzetting". Over hetzelfde thema spreekt het Autonoom Centrum.

Nadat in Den Haag het thema 'Economische belangen en mensenrechtenschendingen' werd belicht, komt de karavaan op zaterdag in Utrecht aan haar eind. Daar wordt in de foyer van het onlangs geopende alternatieve budget hotel Strowis onder meer een videoregistratie vertoond van het verloop van de karavaan eerder die week. Eerder op de dag is er een afvaardiging van de karavaan vertrokken naar Brussel, om deel te kunnen nemen aan de eredienst voor Sémira Adamu. De dood van de Nigeriaanse heeft op de deelnemers van de karavaan een diepe indruk gemaakt.

..................................

VREDESACTIVISTEN VRIJ, ACTIES GAAN DOOR

De vier vredesactivisten, waaronder Krista van Velzen, die op 29 september 1998 voor de Schotse rechtbank moesten verschijnen vanwege hun aandeel in de anti kernwapenacties op de marinebasis in het Schotse Faslane, zijn weer op vrije voeten gesteld. De rechter achtte hen weliswaar schuldig, maar liet het bij een vermaning. Eerder op de dag werd de Britse Helen John nog veroordeeld tot een boete wegens het beschadigen van rijkseigendommen.

Dinsdag 29 september moest de Nederlandse vredesactiviste Krista van Velzen voor komen voor de politierechter in het Schotse stadje Helensburg. Zij diende zich te verantwoorden voor haar actie op 25 augustus, waarbij zij zich door een gat te knippen in het hek toegang had verschaft tot de Britse atoomduikboten basis in Faslane, Schotland. Tegelijk met Krista verschenen ook twee Finse vrouwen, Katri Silvonen en Hanna Jarvinen en de Britse Helen John voor de rechter.

Krista, Hanna en Katri zijn aangesloten bij de internationale vredesorganisatie Voor Moeder Aarde, gevestigd in Gent. Zij voerden hun acties uit tezamen met leden van de Trident 2000 Ploegscharenbeweging (TP2000). De strikt geweldloze acties van de vredesactivisten richtten zich met name tegen de recente uitbreiding van het Britse nucleaire duikboten arsenaal.

Krista heeft in augustus drie pogingen ondernomen om een Britse atoomduikboot uit te schakelen. Daarvoor drong zij tweemaal, in duikerspak gestoken, door de streng beveiligde militaire zônes heen en slaagde er in een atoomduikboot tot op enkele meters te naderen. Ook voor deze acties werd zij gearresteerd, maar binnen enkele uren weer op vrije voeten gesteld, zonder dat er een aanklacht tegen haar werd ingediend.

Na haar vierde poging om tot de duikboten basis door te dringen werd zij gearresteerd en in voorlopige hechtenis genomen in de vrouwengevangenis HMP Cornton Vale in het Schotse Stirling. Tot voorarrest werd besloten nadat Krista weigerde het aanbod om op borgtocht te worden vrijgelaten te accepteren. Voorwaarde van de borgtocht was onder meer dat zij moest beloven zich te zullen onthouden van verdere acties. Daartoe was zij niet bereid.

Hongerstaking

In de gevangenis zijn de vrouwen doorgegaan met hun geweldloze acties. Op vrijdag 18 september gingen zij een dag in hongerstaking, weigerden te spreken en weigerden medewerking aan het gevangenisregime. Hun verzet was niet gericht tegen het gevangenispersoneel, maar richtte zich tegen de tewaterlating van een nieuwe Britse atoomonderzeeër.

De vrouwen werden vrijdagavond geheel ontkleed en vervolgens gefouilleerd, omdat zij van stroken krantenpapier, aan elkaar vastgeplakt met tandpasta, een banier hadden gemaakt met de tekst: 'NO ESCAPE . . FROM TRIDENT'. De bedoeling was om de tekst uit het raam van een van de cellen te hangen. De banier werd hen afgenomen.

Zaterdag bleven de vrouwen in hun cellen; ze weigerden te spreken en te eten. Hierop werden zij door het gevangenispersoneel in de boeien geslagen en afgevoerd naar gescheiden cellen, buiten de afdeling voor voorlopige hechtenis. Tot vrijdag deelden Krista, Hanna en Katri samen een cel. Angie Zelter weigerde haar medewerking. Ondanks haar passieve verzet en volstrekte geweldloosheid, werd haar kleding afgenomen en werd ze met geweld afgevoerd naar een strafcel, waar zij de zaterdag naakt en met pijn heeft doorgebracht.

De vijf vrouwen werd al hun geld afgenomen. Tot aan hun rechtszaken konden ze niet meer beschikken over geld om bijvoorbeeld telefoonkaarten, enveloppen en postzegels te kopen. Dat betekende bovendien dat ze geen toegang meer hadden tot essentiële communicatiemiddelen met hun familieleden en de rest van de buitenwereld. De vrouwen werd bovendien voor een periode van vijf dagen het recht op recreatie ontzegd. Amnesty International heeft inmiddels een dossier geopend om de behandeling te onderzoeken die de vrouwen hebben gekregen.

Verdediging

Als reactie op de uitgesproken bezorgdheid over het feit dat de vrouwen nu ook geen toegang meer zouden hebben tot de noodzakelijke middelen ter voorbereiding van hun verdediging, gaf gevangenis directeur Tony Quinn de verzekering dat Angie Zelter desgewenst over die middelen zou kunnen beschikken.

Quinn erkende ook volledig dat het protest op geen enkele manier gericht was tegen de gevangenis autoriteiten. Hij bevestigde dat het protest van de vrouwen was bedoeld om hun verzet tegen het Britse nucleaire Trident massavernietigingssysteem kenbaar te maken, nu Groot Brittannië dat systeem op 19 september verder heeft uitgebreid met de tewaterlating van een vierde Trident duikboot.

De aanklachten waarvoor Krista, Katri, Hanna en Helen zich op 29 september hebben moeten verantwoorden luiden: 'wangedrag' (malicious mischief) en 'overtreding van de plaatselijke wet' (breach of bye laws). Tijdens hun verdediging verwezen zij onder meer naar de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 8 juli 1996, waarin werd verklaard dat 'bedreiging met en gebruik van kernwapens in het algemeen in strijd (is) met het internationale humanitaire recht'. Tevens beriepen de vrouwen zich op de Nürenberg principes: ieder mens heeft het recht en de plicht om misdaden tegen de menselijkheid te voorkomen'. Tijdens de rechtszitting hielden sympathisanten buiten de rechtbank een indrukwekkende solidariteits actie.

Krista van Velzen moet op 10 november opnieuw voor de Schotse rechter verschijnen in verband met andere acties, onder andere het in een duikerspak naar een atoomonderzeeër toe zwemmen, gewapend met hamers, met het doel dit wapentuig buiten gevecht te stellen. Meteen na haar vrijlating reisde Krista naar Nederland, alwaar ze te kennen gaf ook in dit land een Ploegscharengroep op te willen richten. Op 1 oktober zal ze deelnemen aan een 'burgerinspectie' van de militaire vliegbasis Kleine Brogel in België. Samen met een groep vredesactivisten wil ze de Amerikaanse kernwapens die op de basis liggen 'kritisch onderzoeken'. Op dezelfde dag betreden actievoerders in het Brabantse Volkel de vliegbasis met hetzelfde doel.

..................................

HYPOCRIETE DIERENVRIENDEN

Zaterdag 19 september 1998 was het actiedag in Zwolle. De mensen van Animal Rights Activists (ARA) namen het initiatief om hun blijk van ongenoegen uit te spreken over de vogelmarkt die werd gehouden in de IJsselhallen. Na afloop van het ludieke protest werd de plaatselijke McDonald's nog even aangedaan.

De markt in Zwolle is de grootste vogelmarkt van Europa. Er waren dan ook zeer veel belangstellenden aanwezig die een 'leuk vogeltje' wilden kopen voor de gezelligheid en natuurlijk om naar te kijken tijdens het koffiedrinken. De bijeenkomst der 'vogelliefhebbers' (hoe kun je ze nou liefhebben en opsluiten tegelijk) werd in de war geschopt door een twaalftal, in zwarte lakens gehulde en geschminkte figuren.

Compleet met stokken, sikkels en een draagbaar met daarop een vogelkooi waarin een doodskist was geplaatst, passeerde de groep de eerste terreinwachters. In een stille 'dodenmars' togen ze naar de ingang van de IJsselhallen waar de weg werd geblokkeerd door iemand die blijkbaar autoritair bevoegd was. De actievoerders, die eruit zagen als een kruising tussen zwarte raven en Magere Hein, posteerden zich daarop vlakbij de ingang alwaar zij leuzen riepen. Bijgestaan door vogelgeluiden, die uit een meegebrachte radio te horen waren, gaf het geheel een lugubere aanblik.

Nogal wat handelaren hadden waarschijnlijk de recente ongeregeldheden bij de Paardenmarkt in Antwerpen gevolgd waar enkele activisten van Gaia in elkaar geslagen werden. Zinnen als 'mooi volk om kapot te schoppen' en 'allemaal de kop insloan' werden, in heus vogelhandelaars dialect, naar de hoofden van de activisten geslingerd. Enkelen schreeuwden terug dat ze 'een baan moesten gaan zoeken', om de rollen maar eens om draaien.

Een man, met z'n dochtertje op zijn arm, wilde gaan slaan en werd nog net op tijd tegengehouden door een andere, verstandigere man. Na anderhalf uur opvallend op het terrein van de vogelmarkt te zijn geweest arriveerde de politie. De actievoerders van ARA hadden toen inmiddels hun standpunt voldoende duidelijk gemaakt, waarna de dodenmars zich weer in beweging zette.

Op het hoofdkwartier van ARA werd de 'surprisedemo' besproken die uiteraard plaatsvond bij het alom gehate McDonald's filiaal. Eerder dit jaar waren er ook al acties geweest bij McDonald's in Zwolle. De politie had hier toen onvakkundig op gereageerd door de ARA infostand, die in de stad stond vanwege Bevrijdingsdag, meteen te willen ontruimen.

Ook dit keer was de politie er als de kippen bij om de dierenactivisten duidelijk te maken dat ze hun protest moesten staken. Voor het uitdelen van anti McDonald's pamfletten was nu eenmaal geen vergunning aangevraagd. Een voorbijganger mengde zich in het gesprek omdat hij zich afvroeg of hij dan ook strafbaar was omdat hij vrijwillig een folder had aangenomen. De agent stond met zijn bek vol tanden en de discussie verzandde. Hierna vertrok iedereen weer naar het ARA hoofkwartier om een warme maaltijd te consumeren na een geslaagde actiedag.

(Mark)

..................................

FRUITARISME VERSUS VEGANISME?

Na de anarchistische Pinksterlanddagen in Appelscha leek het een aantal mensen van de dierenrechtenorganisatie Alle Dieren Vrij! een zinnig idee om de onderwerpen anarchisme, veganisme en dierenverdedigingsacties eens gedurende een weekend op de agenda te zetten en er over te discussiëren met anderen die daar ook serieus mee aan te slag willen. In de gekraakte school 'Concrete Jungle' in Rheden kwamen in het weekeinde van 12 en 13 september 1998 zo'n zestig mensen bijeen.

Binnen veel dierenactiegroepen is het opkomen voor dieren het onderwerp waar alles om draait, maar wordt er zelden vanuit een politieke visie actie gevoerd. Het inmiddels ter ziele gegane Peta Nederland meende bijvoorbeeld dat het dragen van anarchistische buttons bij hun acties niet gepast was. Politieke statements hadden volgens Peta niets met het het opkomen voor dieren te maken. Alle Dieren Vrij! meent echter dat het wel degelijk van belang is om vanuit een anarchistisch perspectief bezig te zijn met de vrijheid van dieren. Een andere dierenactiegroep, Animal Rights Activists uit Zwolle, werkt vanuit eenzelfde achtergrond.

Het eerste programmaonderdeel van het weekend bevatte dan ook een inleiding en een discussie over de linken tussen anarchisme, veganisme en dierenstrijd. Wat is het belang van het strijden tegen elke vorm van onderdrukking, en waarom is het ook belangrijk om naast het opkomen voor de vrijheid van dieren op te komen voor de vrijheid van bijvoorbeeld asielzoekers? Binnen actievoerend Nederland lijkt er een beweging gaande te zijn om zich ook meer met dierenstrijd bezig te gaan houden. Zo is het aantal politieke veganisten gelukkig allang niet meer op de vingers van een hand te tellen, terwijl deze activisten zich tegelijkertijd niet alleen willen bezighouden met acties voor dieren.

Binnen de straight-edge beweging lopen bosjes mensen rond die zich met dierenverdedigingsacties bezighouden: je bent straight edger, dus dan ook veganist. Een grote groep discussieerde hierover op de zaterdagmiddag, terwijl de regen buiten maar bleef vallen. Ook ik vind tabak, drank, dope, paddo's en dergelijke onzinnige en overbodige zooi, maar bij straight edge voel ik weinig aansluiting. Waarin zit dan het verschil? Is straight edge toch te veel een clubcode en het houden van een zekere muzieksoort, een muzieksoort die overigens absoluut niet de mijne is?

Sommige mensen beschouwen fruitarisme als een radicale invulling van veganisme. Fruitariërs zijn er in drie 'soorten' - de ethische , de ecologische- en de gezondheids variant - en ook nog eens in drie uitvoeringen enkel fruit etend, een mengvorm, waarin ook bepaalde groenten gegeten worden, of een alles rauw etende veganist , al is een mix van de drie uitvoeringen natuurlijk ook mogelijk.

Het essentiële verschil met andere veganisten is dat fruitariërs ook aan planten gevoel toekennen, of ze in ieder geval niet willen uitbuiten of gebruiken. Het 'planten hebben gevoel' is overigens ook een populair argument waarmee sommige niet-veganisten op de proppen komen om veganisten eens de oren te wassen hoe inconsequent ze wel niet zijn door wel planten te eten, waarmee ze menen te kunnen aantonen dat veganisten niet serieus genomen hoeven te worden. Fruitarisme is een idee dat serieus bekeken kan worden, maar de lezing deed me niet tot de conclusie komen dat planten gevoel hebben.

Zondag presenteerden zich de actiegroepen Alle Dieren Vrij!, Animal Rights Activists, Snoek en Baars (een anti hengelgroep) en SAMA (Steunpunt Anti McDonald's Akties). In een discussie over meer samenwerking vonden de meeste aanwezigen naast meer samenwerking het met name belangrijk om regionaal actief te zijn. De samenwerking zal in ieder geval tot uiting komen bij een actie op 4 oktober, niet geheel toevallig op werelddieren dag (zie rubriek Lokkertjes). Zondagmiddag stond het thema "Vrijheid voor mens en dier" op het programma, de strekking daarvan mag duidelijk zijn: het strijden voor de vrijheid van mensen is net zo belangrijk als het strijden voor de vrijheid van dieren, en vice versa.

Het vega-weekend bevatte goede inhoudelijke discussies over diverse onderwerpen, veel video's, optredens van de free jazz/anarcho rapband Heel Bop en de eco coreband Seminal, en mobiele vega bio keuken Scheurbuik uit Rotterdam bleek het koken niet verleerd te zijn. Bovendien, en dat is niet eens zo vanzelfsprekend, was de sfeer gedurende het weekend perfect.

(P'tje)

In het kader van de Duitse parlementsverkiezingen vond tussen 13 en 20 september 1998 in de Twentse grensstreek de Euregionale actieweek 'Wann, wenn nicht jetzt!' plaats. Er werd gepleit voor het stoppen van de aanmaak en verspreiding van kernafvaL omdat op dit ogenblik nergens ter wereld een verwerkingsmethode of bergingsconcept bestaat dat voldoende garanties biedt voor de volgende generaties om de verdere productie en behandeling van kernafval te verantwoorden. In het Nederlandse deel van de regio kreeg de week nog een staartje in Zuidoost Drente.

Terwijl in de binnenstad van Lingen op 27 september ruim 150 mensen vredig demonstreerden tegen de kerncentrale en de splijtstofstaven fabriek van de stad, kwamen op deze eerste zondag van de actieweek vier fietsende deelnemers van de milieugroep Ahaus Overleg aan bij de kerncentrale Emsland II. Na een kleine zoektocht in het naaldbos bleek de splijtstofstaven fabriek Advanced Nuclear Fuel (ANF) zeer dichtbij. De 45 kilometer werden niet voor niets gefietst; eindelijk konden we de drie stralende objecten van Lingen met eigen ogen bekijken.

Maandagochtend vond, vanuit het 'Tussen Uranium- en Castortransporten' actiekamp te Gronau, een blokkade plaats voor de poorten van de uraniumfabriek Urenco Deutschland. Zo'n 50 personen hebben dit van 5.00 uur tot 11.00 uur volgehouden. Rond half elf voerden werknemers van Urenco een geregisseerde tegendemonstratie uit met fluitjes en petjes die door de bedrijfsleiding verstrekt werden.

Vrijdag werd per fiets de 30 kilometer tussen Urenco Gronau en Urenco Almelo overbrugt, in de 'Von Pforte tot poort' fietstocht. Hierbij werd ook een bezoekje gebracht aan het Nederlands Centrum voor Laser Research op het terrein van de Universiteit Twente. Hier wordt onderzocht hoe uranium kan worden verrijkt door toepassing van lasertechnieken. Bij Urenco Almelo was men zo arrogant zeven BNFL vrachtwagens klaar te zetten voor het transport van de gereedstaande blauwe opleggers met witte tonnen uranium. Uit een interne memo bleek dat het personeel wel op de hoogte was van onze komst. Volgens één van de Britse chauffeurs draaide het transport nog dezelfde avond bij hotel Van der Valk Hengelo de Al op richting de Rotterdamse haven, om daar verscheept te worden naar Rusland. Ook dit protest verliep zonder incidenten.

Net als iedere derde zondag van de maand startte op 2O september om 12.30 uur vanaf het NS station Enschede een fietstocht naar de kernafval opslag van Ahaus. Ruim duizend demonstranten werden verwelkomd met een optocht van zo'n vijftig tractoren. Tijdens één van de vele toespraken werd opgeroepen om de aanvoer van nucleair materiaal te stoppen door de uraniumkraan van Urenco Almelo en Gronau definitief dicht te draaien. De demonstranten liepen daarna vanuit de binnenstad langs de vier kilometer privé rails naar het opslagterrein. Op de, door de plaatselijke actiegroep gepachte weide tegenover het depot vonden de erwtensoep en koffie gretig aftrek.

Woensdagavond 23 september was de laatste van de zeven kerninstallaties in de Euregio aan de beurt. De nucleaire wasserette ENS te Coevorden probeert haar vergunningen opnieuw te verkrijgen, die de Raad van State begin dit jaar op twee vormfouten heeft vernietigd. De nieuwe beschikking, opgesteld door de ministeries SZW, VROM, VWS in samenwerking met de ministeries VW en LNV, geeft toestemming voor het lozen van radioactieve deeltjes in de lucht en in het water. De ministeries laten het Amerikaanse vijfmans bedrijf al een halfjaar illegaal draaien. Een gedoogbeschikking hiervoor moet binnenkort nog verschijnen.

Voor het begin van de hoorzitting over de ontwerpbeschikking ontrolden leden van Greenpeace en Milieudefensie gezamenlijk een spandoek. Een logische keuze, omdat beide organisaties deelnemen aan het vorig jaar september gestarte Nederlands Euregionaal Nucleair Overleg (NENO). Aan de actieweek namen in totaal twee duizend van de twee miljoen inwoners van de Euregio deel. (Bart Meinen, Milieudefensie Kerngroep Hengelo)

De zwarte activist Mumia Abu Jamal wacht in een dodencel in de Amerikaanse staat Pennsylvenia al zeventien jaar op zijn executie. Mumia wordt ervan beschuldigd in 1981 de politieagent Daniël Faulkner te hebben doodgeschoten en werd na een politiek showproces ter dood veroordeeld. Een vonnis dat nu elk moment ten uitvoer gebracht kan gaan worden.

Mumia Abu Jamal was als zestienjarige medeoprichter en secretaris van de Black Panther Party (BPP) in Philadelphia. Na de vernietiging van de BPP door het omstreden Counter Intelligence Program van de FBI, werd hij een nationaal bekende journalist. Hij werkte voor verschillende landelijke radiostations zoals National Public Radio, National Black Network en de Associated Press. Zijn betrokkenheid en aandacht voor de strijd van de onderdrukten leverden hem de naam "stem der stemlozen" op. In 1980 werd hij gekozen tot voorzitter van de Association of Black Journalists afdeling Philadelphia.

Rond 1980 werd hij door zijn kritische journalistiek het doelwit van Philadelphia's politiekorps van burgemeester Frank Rizzo. Mumia's gedreven verslaggeving over de voortdurende bedreigingen en intimidaties van de politie aan het adres van MOVE, een radicale zwarte organisatie, provoceerde Frank Rizzo tot de uitspraak: "deze nieuwe vorm van journalistiek moet met alle middelen worden uitgebannen".

De mogelijkheid om Mumia Abu Jamal het zwijgen op te leggen kwam in december 1981. Toen Mumia zag dat zijn broer werd mishandeld door de politie, probeerde hij tussenbeide te komen. Er volgde een schotenwisseling met als resultaat dat een agent dood achterbleef en Mumia zwaar gewond werd gearresteerd en in het ziekenhuis terechtkwam. Nog diezelfde avond verklaarde de politie Mumia tot cop-killer.

Showproces

Het proces tegen Abu Jamal werd een politiek showproces. Hem werd zowel de advocaat van zijn keuze als toegang tot het grootste deel van het proces ontzegd, getuigen werden onder druk gezet om tegen Mumia te verklaren.

In zijn pleidooi voor de doodstraf legde de aanklager veel nadruk op Abu Jamal's Black Panther verleden. Hij verwees onder andere naar een artikel uit 1970 waarin Mumia de slogan "Political power grows out of the barrel of a gun" had gebruikt. Dit maakte een grote indruk op de jury die bijna geheel uit blanke oudere middenklassers bestond. De veroordeling tot de doodstraf liet dan ook niet op zich wachten. Sindsdien heeft een groep advocaten stapels nieuw bewijsmateriaal boven water gekregen om Mumia's onschuld te bewijzen en probeert daarmee een nieuw proces te krijgen.

Na een machtswisseling in Pennsylvania ondertekende de nieuwe gouverneur Thomas Ridge Mumia's doodvonnis op 17 Augustus 1995. Slechts tien dagen voor de executie werd deze onder andere door wereldwijd protest en een gerechtelijke uitspraak tegengehouden.

Op het moment wacht Mumia op de uitspraak van een hoger beroep in Pennsylvania. Deze rechtbank bekijkt de eerdere uitspraken van de onlangs gepensioneerde rechter Sabo die in 1995 besloot Mumia geen nieuw proces te geven. Sabo staat bekend als de 'hanging judge' omdat hij van alle rechters de meeste doodstraffen heeft gevonnist. In 1995 kreeg Sabo, die Mumia in 1982 veroordeelde de mogelijkheid zijn eigen rechtspraak te beoordelen. Dat hierbij geen onafhankelijk recht te verwachten viel, was duidelijk. Ook nu weer valt geen gerechtigheid te verwachten, daar de zaak wordt bekeken door rechter Castille. Hij was in 1995 nog lid van het team van openbare aanklagers dat streeft naar Mumia's snelle executie en Man of the year van de rechtse Fraternal Order of Police (F.O.P.)

De Gouverneur van Pennsylvania, Thomas Ridge, heeft al verklaard dat hij bij een negatieve beslissing het vonnis direct weer zal ondertekenen. Dit vonnis wordt elk moment verwacht.

Mogelijkheden

Op dit moment zijn er nog vijf mogelijkheden waaruit de rechtbank kan kiezen. Ze kan tot de conclusie komen dat rechter Sabo zijn laatste zaak zo slecht heeft uitgevoerd dat deze maar moet worden overgedaan. De rechtbank verwijst het proces dan terug naar een lagere rechtbank. (Sabo is onlangs met verplicht pensioen gegaan dus komt de zaak dan voor een nieuwe rechter). Ze kan ook oordelen dat het gehele proces dat Mumia achter zich heeft zo slecht uitgevoerd is dat hij in vrijheid moet worden gesteld en dat de aanklachten tegen hem moeten worden ingetrokken.

Ten derde kan de rechtbank beslissen dat de aanklagers zoveel fouten hebben begaan dat het laatste proces overnieuw moet worden gedaan. (Wederom niet meer onder Sabo). Ook kan ze concluderen dat er een verkeerde straf is toegekend. Dit betekent dat er een nieuwe straf moet worden bepaald, waarbij er van wordt uitgegaan dat Mumia schuldig is. Een nieuwe jury zal dan moeten kiezen tussen levenslang of wederom de doodstraf.

Tenslotte kan de rechtbank beslissen dat er niets mis ging in Mumia's zaak. De eis wordt afgewezen. Mocht dit laatste het geval zijn, dan zullen Mumia's advocaten in hoger beroep gaan en proberen een kort geding aan te spannen om een executie tot aan de uitspraak van dat hoger beroep te voorkomen.

Actie

De campagne voor de vrijlating van Mumia, die na het uitstel van executie in 1995 op een laag pitje is komen te staan, leeft weer op. Over de gehele wereld zijn mensen actief om de executie tegen te houden. Naast actiegroepen, advocaten, mensenrechtenorganisaties, vakbonden, politieke organisaties en kerken heeft zelfs het Europees Parlement onlangs verklaard voor een nieuw proces te zijn.

Ook de F.O.P. en hun vrienden zitten niet stil. Zij voeren al jaren campagne voor een snelle executie van Mumia. Deze goed gefinancierde en agressieve campagne is georganiseerd rondom de weduwe van de gesneuvelde politieman, Maureen Faulkner. Op 14 juni jl. kochten ze een hele pagina in de New York Times en onlangs openden zij een web site waarop zij hun achterhaalde feiten publiceerden.

Op dit moment wordt er door de voorstanders van onmiddellijke vrijlating internationaal gewerkt aan een alarmlijst om wanneer nodig snel in actie te kunnen komen. Onder het motto "laten we niet op de grote instituties wachten" is er in Nederland ook een begin gemaakt met het opzetten van zo'n lijst.

..................................

'BOUWBEDERVERS' SABOTEREN WERKTUIGEN

HOORN - De actiegroep 'Bouwbedervers' eist de verantwoordelijkheid op voor het saboteren van graafmachines, een hei installatie en een bouwketen in het Julianapark in Hoorn. Ze deden dit door de sloten van de deuren dicht te lijmen. Hiermee protesteert de actiegroep tegen "het volbouwen van het park, waardoor alle bomen moesten worden omgezaagd."

De actie, die met tien secondenlijm werd uitgevoerd, vond plaats in de nacht van 23 op 24 september '98. "Wij zijn boos, omdat er door het college van Hoorn niet naar de belangengroepen die pleiten voor het behoud van het Julianapark geluisterd wordt", zo schrijven de Bouwbedervers in hun persverklaring. "Het is zoals altijd weer de projectontwikkelaar die zijn plannen via allerlei smerige wegen erdoor weet te drukken."

Het park is intussen door de aannemer met de grond gelijk gemaakt. "Er wordt gezegd dat het allemaal weer in de oude staat teruggebracht moet worden, maar ondertussen wordt het volgebouwd met huizen voor de rijken, een brandweerkazerne en een parkeerplaats voor 600 smerige blikken." Vandaar de sabotageactie, zo stellen de Bouwbedervers.

ROTTERDAM - De Rotterdamse politie heeft 19 september '98 al na tien minuten een einde gemaakt aan een protestactie van een drietal milieuactivisten van Greenpeace voor de deur van de speelgoedwinkel Early Learning Centre op de Rotterdamse Lijnbaan. Volgens de agenten hadden ze een vergunning nodig voor het uitdelen van hun pamfletten.

De actievoerders probeerden het winkelend publiek met folders en uitklapbord te wijzen op de schadelijke effecten van weekmakers voor de gezondheid van kinderen. Weekmakers worden gebruikt om het plastic van de in de winkel verkochte populaire Teletubbiepoppen zacht en knuffelbaar te maken.

Volgens Greenpeace komen de weekmakers vrij als er wordt gesabbeld of gekauwd op het pvc. De stoffen kunnen tot nier en leverbeschadiging leiden. In Denemarken, Oostenrijk en Zweden staan al wetten op stapel om het gebruik van weekmakers in speelgoed te verbieden. De meeste Nederlandse speelgoedketens hebben inmiddels toegezegd het gewraakte speelgoed niet meer te verkopen.

 

STOEPKRIJTACTIE BIJ MILITAIRE BANENWINKEL BREDA

BREDA - Een vrolijke antimilitaristische stoepkrijtactie bij het BanenInformatieCentrum (BIC) van de Landmacht op zaterdag 26 september '98 in Breda werd door het personeel van de Landmacht gezien als een ernstige verstoring van de openbare orde en bevuiling van de winkelstraat. Met het nodige machtsvertoon werd de straat in brede straal rond het BIC met de brandspuit schoongespoten.

De actievoerders lieten zich daar natuurlijk niet door weerhouden en probeerden het opnieuw. Dit ging zo een aantal keer door, tot groot vermaak van het winkelende publiek. Daarna kwam de marechaussee eens polshoogte nemen en vond dat de actie dermate heftig was dat er nodig een einde aan gemaakt moest worden.

In gezelschap van oom agent werden na herhaalde 'vorderingen om weg te gaan' met vereende krachten twee mensen op vrij hardhandige wijze gearresteerd. Dit in het kader van het negeren van een ambtelijk bevel. Na verhoor door politie en marechaussee werden de twee weer vrijgelaten; degene van wie de identiteit bekend was kreeg een dagvaarding mee. Wordt vervolgd!

 

RACISTISCHE INCIDENTEN IN OSS

OSS - De politie van Oss heeft zondagnacht 20 september '98 acht jongeren in de leeftijd van 21 tot 31 jaar aangehouden omdat ze luidkeels 'sieg heil' en 'vieze vuile joden' hadden geroepen. De acht komen uit Oss, Herpen, Rotterdam, Voorburg, Berkel en Rodenrijs, Delft en Den Haag.

De politie sluit niet uit dat de acht te maken hebben gehad met racistische teksten die een nacht eerder werden aangebracht op vijf panden in Oss. Het ergst besmeurd werd de moskee aan de Watertorenstraat, waarop onder meer 'Nederland MOET blank blijven' stond geschreven. De groep naziskins werd twee weken eerder ook al in een café aan de Oostwal in Oss gesignaleerd. Toen zongen ze nazi liederen en deelden pamfletten uit.
(Bron: Brabants Dagblad)

 

AUTOBRANDEN NIEUWSTE ECORAGE?

CUYK - Op diverse plaatsen in Nederland lijkt de jacht op geparkeerd blik geopend te zijn. Nadat het afgelopen jaar een autopyromaan in Hengelo de toon zette door ruim zestig auto's in de fik te steken, is nu in diverse gemeenten de jacht op dat record geopend. Ze opereren met name in het weekend.

De pyromaan in het Brabantse Cuijk lijkt het record het dichtst genaderd te zijn, nadat in het laatste weekend van september de 37 ste auto in vlammen opging. In hetzelfde weekend werd in Gorinchem een andere brandstichter gearresteerd, die voor de hekken van een garagebedrijf werd aangehouden met een fles brandbare vloeistof, een lapje katoen en een doosje lucifers. Hij bekende na aanhouding zeven branden, waaronder diverse auto's en autodealers.

De autopyromaan van Enschede zit momenteel op 24 uitgebrande auto's. Ook in de Zaanstreek is de afgelopen weken een aantal auto's in vlammen opgegaan. Maandagnacht 28 september '98 werden er in Veenendaal tien auto's in brand gestoken. Naar verluidt is de verkoop van aanmaakblokjes in het gehele land ondanks de slechte (barbecue )zomer fors gestegen.

 

FEESTELIJK PROTEST TEGEN SPD

BERLIJN - Lang niet iedereen is zo gelukkig met de verkiezingsoverwinning van de SPD. In de Berlijnse wijk Kreuzberg bijvoorbeeld, waar op zondag 27 september '98, de verkiezingsdag, honderden mensen bij elkaar kwamen om een streetparty te houden voor het gebouw van de SPD.

Of het nu de CDU is of de SPD dat met de scepter zwaait, kerncentrales en auto overlast zullen er altijd zijn. 'Wiederstand hat keine wahl' ('stemmen heeft geen zin'), dat was het thema van de streetparty waartoe verscheidene organisaties hadden opgeroepen. Voor het Willy Brand gebouw, het hoofdkwartier van de SPD in Berlijn, huppelden zo'n 750 mensen, voornamelijk jongeren, op de vrolijke klanken van het soundsystem. Een druk kruispunt werd zodoende gedurende twee uur bezet gehouden.

De politie, die in groten getale aanwezig was, bemoeide zich aanvankelijk slechts met de barricades, onder meer een 'driepoot', waar wat schermutselingen plaatsvonden. De straat werd met opvallende kleuren en teksten beschilderd. Rond vijf uur werd de sfeer wat grimmiger, hetgeen mede veroorzaakt werd door de te verwachten terugkomst van de partijleden van de SPD die in het partijhuis hun overwinning kwamen vieren. Nadat zo'n tweehonderd agenten zich in hun gevechtstenue hulden, vertrok de wagen met het soundsystem, gevolgd door de feestende meute.

De ME vond dit mobiele festijn aanmerkelijk minder geslaagd en joeg de groep een zijstraat in. Hierbij ging het er bij tijd en wijlen hard aan toe, er werden verscheidene arrestaties gemaakt. Elders in de wijk hield de Anarchistiese Pogo Party Deutschland, een allegaartje van punks, hippies en krakers dat voor de eerste maal had deelgenomen aan de verkiezingen, een groot feest waar gratis bier werd geschonken. Omdat de meeste ravers én onze verslaggever hier terecht kwamen, bleef het verder rustig in Berlijn.

 

MCLIBEL CONTRA POLITIE

LONDEN - Helen Steel en Dave Morris, beter bekend als de McLibel 2, hebben op 17 september '98 een klacht wegens machtsmisbruik en schending van de privacy tegen de Londense politie ingediend.

Volgens Steel en Morris heeft de politie van Londen vertrouwelijke informatie over het tweetal aan de particuliere veiligheidsdienst van McDonald's doorgespeeld. Bovendien zou de politie informatie als hun huisadres en dergelijke aan privé detectives hebben doorgegeven, die het tweetal in opdracht van McDonald's bespioneerden.

Een en ander kwam aan het licht tijdens het McLibel proces, dat overigens op 12 januari 1999 in hoger beroep vervolgd gaat worden. Volgens Sid Nicholson, chef van de McDonald's veiligheidsdienst en ex politiecommissaris van de Londense politie, bestaat de gehele hamburgerveiligheidsdienst uit voormalige politiefunctionarissen. Alle politie informatie, maar ook rapporten van de Britse geheime dienst, zouden hierdoor vrijelijk hun weg naar de McDonald's veiligheidsdienst vinden.

 

OKTOBERACTIES IN ASPEVALLEI

UTRECHT - De maand oktober wordt een spannende maand voor de mensen van actiecentrum la Goutte d'Eau in de Aspevallei, gelegen in de Franse pyreneeën. De lokale bevolking voert reeds jarenlang een bikkelharde strijd tegen de aanleg van een verkeersweg dwars door de natuurrijke omgeving. De laatste tijd heeft men het met name gemunt op de bouwwerkzaamheden.

Op 8 oktober behandelt de rechtbank in Pau de zaak van vier milieuactivisten die in juli opgepakt werden bij een blokkade van een vrachtwagen. Ze worden tevens beschuldigd van vernielingen op de bouwplaats van de snelweg. Een van die vier is Eric Petetin, het wordt al zijn 52e strafzaak!

Op 15 oktober vindt het proces plaats van actiecentrum la Goutte tegen de spoorwegmaatschappij SNCF. De Franse spoorwegen, nu nog eigenaar van la Goutte, is van plan het actiecentrum te verkopen aan de vereniging van gemeentes, dat langs de toekomstige snelweg een eco museum wil beginnen. Waar halen ze de moed vandaan? De bewoners hopen nu op een verklaring van onvermogen, die hun minstens een half jaar tijdwinst op zal leveren. Tot slot is er op 16 oktober een proces tegen iemand die beschuldigd wordt van het vernielen van een vrachtwagen. Daar staat een forse straf op.

Ondertussen wordt er bij la Goutte hard gewerkt aan de bouw van boomhutten. Ook zijn er plannen voor een tweede actiekamp, in de buurt van Bedous, waar over enige tijd de werkzaamheden aan een nieuw deel van de snelweg zullen beginnen. Gelukkig met veel vertraging door geldgebrek, zodat er nog tijd is om goede acties te verzinnen.

Iedereen die wil meewerken om la Goutte d'Eau te behouden en de snelweg tegen te houden is meer dan welkom. La Goutte d'Eau, 64490 Cette Eygun, tel. 0033-559345341 of 559347883. (Info: Aspegroep, tel. 030-2722650, Rymke).

 

AUTOVRIJE DAG IN FRANKRIJK

PARIJS - Franse voetgangers hadden een dagje rust tijdens de eerste Franse autovrije dag, die op 22 september '98 in 35 steden tegelijk plaatsvond. De Franse regering riep de bewoners op hun auto thuis te laten en eens zonder auto de stad in te gaan.

Veel Franse steden zijn erg vervuild door het autoverkeer. De Franse minister van verkeer ondersteunde het initiatief en zei in de krant Le Monde: "Tientallen jaren werden de steden gebouwd voor auto's. We kunnen dit niet uit de hand laten lopen nu we bijna stikken van de smog". In Parijs vonden actievoerders de maatregelen van de overheid onvoldoende en richtten een driepoot op op de Champs Elysees tijdens de ochtendspits. Deze straat is normaliter maar één keer per jaar autovrij en wel tijdens de finale van de Tour de France.

Omdat de lokale overheid van Lyon niet mee wenste te doen aan het landelijke initiatief, hebben actievoerders hun eigen straten maar autovrij gemaakt met van de stad 'geleende' hekken en borden. Vervolgens strooide men zand over de weg en ging men over tot een spelletje Jeu de Boules. Aan de ander kant van de straat werd een volleybalwedstrijd gespeeld. Bewoners brachten appeltaart en cake en het werd een gezellig buurtfeest. In Dijon werd er een grote fietsdemo gehouden voor meer autovrije dagen.

 

HOUTHAKKERS DODEN MILIEUACTIVIST

VERENIGDE STATEN - Op 19 september '98 is in de Amerikaanse staat Californië een activist van de milieuorganisatie Earth First! om het leven gekomen. David Chain, die in een protestkamp in Headwaters Forest bij Grizzly Creek bivakkeerde, werd door een boom geraakt nadat houthakkers in het gebied waren begonnen met het omzagen van bomen. Chain liep ernstige hoofdwonden op, en overleed in een helicopter waarmee hij naar een ziekenhuis werd vervoerd.

 

ALF ONDER VUUR

LONDEN (UK) - Robin Webb, de 53 jarige woordvoerder van de Britse tak van het Animal Liberation Front, is op 23 september '98 gewond geraakt nadat hij een dreigbrief met een giftige chemische substantie had ontvangen en geopend. Volgens Webb, die door zijn huisarts behandeld moest worden, zou het poeder wat zich in de brief bevond een van de bestanddelen van CS gas zijn. Ook in Finland en de Verenigde Staten liggen de dierenbevrijders, die onverminderd doorgaan met hun strijd, steeds meer onder vuur.

Drie met bivakmutsen vermomde en met geweren bewapende Finse nertshouders lieten op 19 september '98 via een Finse krant weten dat bewapende burgerwachten de activisten een warm onthaal zullen geven. Volgens een bericht van 20 september '98 van de Amerikaanse New York Times News Service escaleert de strijd ook in de staat Wyoming. Pas onlangs werd bekend dat in deze agrarische staat de laatste drie jaar vele malen het hekwerk van de ranches is doorgeknipt. In een verwijzing naar 'het Wilde Westen', toen zo'n knipactie goed was voor een ouderwetse lynchpartij, meldden diverse ranchers dat zij zich bewapend hebben. ,,Eens zullen de terroristen een fout maken,'' aldus één van hen.

Ondertussen gaan over de hele wereld de bevrijdingsacties door. Op 19 september '98 bevrijdde de groep 'Wilde Minken', de Zweedse tak van het ALF, 500 nertsen nabij de Zweedse stad Ormaryd. Bij een nachtelijke actie bij een vossenfarm in Norberg, Zweden, werden videobeelden gemaakt van de omstandigheden waarin de vossen zitten opgesloten. De activisten stuurden de video en honderden foto's op naar de grootste Zweedse dierenrechtenorganisatie, die op haar beurt weer de diereninspectie inschakelde. Nadat deze onder politiebescherming een kijkje op de farm kwam nemen, besloten de autoriteiten dat gezien de overtreding van vele regels de vossenfarm per 31 december van dit jaar gesloten zal worden.

In de Verenigde Staten kregen enige legbatterijen bezoek van het ALF. Bij een legbatterij in de staat Washington werden op 19 september '98 elf kippen meegenomen, slogans gespoten en videomateriaal gemaakt van de legbatterijen. Bij een andere legbatterij werden 80 kippen meegenomen. In Groot Brittannië werden onlangs 8000 nertsen in North Staffordshire bevrijd. Een dag later werd de auto van de eigenaar van deze bontfarm grondig vernield.