Jekku Leire

Karttula, een beagle fokkerij midden op het Noord Finse platteland, is al jaren doelwit van het Finse dierenbevrijdingsfront EVR. Op 1 juni hebben activisten er een permanent actiekamp opgericht. De actievoerders zijn vastbesloten om de fokkerij dicht te krijgen.

Op Karttula worden per jaar ongeveer 100 tot 200 beagles en 1300 konijnen gefokt. De dieren worden alleen gebruikt voor pijnlijke (zogenaamde eerste klas) experimenten. Het kamp Jekku Leire (Jekku was een van de beagles die vorige jaar uit Karttula werd bevrijd en later terug werd gepakt) maakt deel uit van de PKK campagne. Dit staat voor Pelastakaa Karttula Koirat of Bevrijd Karttula Honden. Het is de bedoeling dat het kamp tijdens de zomer drie maanden stand houdt. Hiervoor zijn vanaf de eerste dag twaalf activisten uit heel Finland aanwezig.

Deze vorm van actievoeren, veelvuldig door milieu activisten gebruikt, is een nieuwe tactiek binnen de dierenrechtenbeweging en heeft vorig jaar in Engeland al haar succes bewezen. Het is een vorm van gericht en intensief actievoeren, met een duidelijk doelwit.

Op 1 juni, 11 uur 's morgens komt iedereen aan. Wij hebben gekozen voor een stuk land in de buurt van de fokker. Het was niet mogelijk, na onderhandelingen, om een stuk land dichter bij de fokker te huren en dus besloten we een stuk land van de papiermultinational UPM Kymmene te kraken. UPM is verantwoordelijk voor het kappen van Fins woud en ook voor het vernietigen van woud in Azië. Twee keer raak.
Om half twaalf is de Finse pers al aanwezig. Wij hebben nog niet eens de eerste tent opgezet en zij zijn al druk aan het fotograferen en interviewen Het regent en wij hebben het erg koud, bovendien mogen we geen kampvuur bouwen. Toch is de sfeer vrolijk en opgewonden.

Om 12 uur komt iemand van UPM ons zeggen dat wij het land meteen moeten verlaten. Een uur later komt de politie ons melden dat we wel een nacht kunnen blijven (het is wel duidelijk dat er nog steeds geen overleg is geweest tussen UPM en de politie). Tegen zessen merken we dat de beveiliging al tenminste is verdubbeld.
Die nacht is het hartstikke koud. Wij kunnen niet koken, maar gelukkig hebben wij veel brood en ander eten meegenomen. Iedereen in het kamp is veganist. Omdat wij voor de rechten van de dier opkomen zou het niet toelaatbaar zijn om voor de beagles op te komen en niet voor de koeien of de schapen..

Nerveus

Het is erg koud als wij de volgende morgen om kwart voor zeven opstaan voor een demonstratie. Het is de bedoeling om twee keer per dag te demonstreren bij de fokkerij. 's Morgens wanneer de acht medewerkers aankomen en 's avonds als ze weer naar huis gaan. Later ook 's nachts om de beveiligingsambtenaren lastig te vallen.

We merken dat de medewerkers last hebben van onze aanwezigheid. Ze zijn nerveus, vooral als wij foto's van hun nemen en de registratienummers van hun auto's noteren. Zo willen we achter de namen en adressen van elke medewerker proberen te komen. Een prima manier om mensen te intimideren die hun brood verdienen met dieren die uiteindelijk gemarteld worden door dierproefnemers.

De veiligheid wordt alweer verhoogd. Er komt meer verlichting en nieuwe camera's. De politie is bijna de hele tijd aanwezig. Iemand heeft aan de directeur gevraagd hoeveel geld de aanwezigheid van het kamp hun gaat kosten. Ze schatten het op ongeveer 4 miljoen gulden. Het is de bedoeling dat het kamp drie maanden zal blijven. Alleen door onze aanwezigheid, zonder illegale sabotage en zonder felle demo's, richten we grote economische sabotage aan.

Op 4 juni wordt een activist uit het kamp gearresteerd wegens huisvredebreuk omdat hij steeds aanwezig was buiten het hek van de beagle fokker. Hij wordt 24 uur vast gehouden. Als wij de volgende dag na veertig kilometer rijden bij het politiebureau arriveren horen wij dat ze hem langer vast willen houden. Na geruzie worden twee aanwezige actievoerders gedwongen om mee te doen aan een politieverhoor. Ze weigeren iets te zeggen, toch krijgen ze ook een boete voor huisvredebreuk.

Een week later gaat het nog steeds goed op het kamp, ondanks de voortdurende regen. Er is verrassend veel plaatselijke steun voor de campagne. Dagelijks komen mensen op bezoek om vragen te stellen en uit te zoeken wat er aan de hand is. Veel, vooral jongere, mensen blijken het walgelijk te vinden dat hier in hun buurt honden worden gefokt voor dierproeven. Er komen twee hoogbejaarde mensen op bezoek die ons zeer fel steunen. Ze vinden economische sabotage wel aanvaardbaar en staan 100% achter het Dierenbevrijdingsfront. Iedereen is hartstikke verbaasd. Ze blijven urenlang kletsen. Vandaag werd nog iemand gearresteerd: dit keer voor criminele schade. Zij wordt 9 uur vastgehouden en dan vrijgelaten.

14 juni is eindelijk een warme dag. Wij gaan in het meer zwemmen, de omgeving hier is hartstikke mooi. Soms is het wel nodig om de fokker even te vergeten. Al op de tweede dag moest ik huilen na urenlang buiten het hek te hebben staan kijken naar de zielige beagles die in kleine lege kooien blaffen, huilen en hopeloos rondlopen.

Twee dagen later is het een drukke dag op het kamp. Er is een TV ploeg van een van de grote zenders aanwezig en iedereen wordt geïnterviewd en gefilmd. 's Avonds worden vijf mensen gearresteerd wanneer ze bomen over de weg naar de fokker leggen. Ze worden 's nachts vastgehouden en ze krijgen ook boetes.

Activisten

Eija Ripatti (36) is een van de meest bekende en oudste activisten in Finland. Zij is in de milieubeweging begonnen en zet zich nu 100 procent in voor de dieren. Ze woont op het platteland, kweekt haar eigen groenten, fruit en granen en is een felle tegenstandster van auto's, zij doet alles op de fiets. Eija kwam in het nieuws toen haar man verklikte dat zij en vijf andere activisten meededen aan de bevrijding en opvang van zes beagles na drie afzonderlijke bevrijdingsacties bij de Karttula fokker. Tijdens interviews zei ze niets en ging zelfs in hongerstaking om aandacht voor de beagles te krijgen.

In totaal zijn er zes beagles van Karttula bevrijd. Een in november 1996, een in juli 1997 en 4 in september 1997. Van de zes bleven er maar twee vrij. Op verschillende manieren zijn de beagles weer teruggepakt. Bijvoorbeeld toen de Eija's buren naar de politie gingen nadat ze een 'verdachte' beagle zagen.
Eija is bijna de hele tijd aanwezig op de kamp, zij gaat alleen naar huis omdat ze de tomaten moet planten.

Saara (18) is een van de jongste en meest aanwezige activisten op het kamp. Ze heeft jaren in Schotland op het Faslane Peace Camp gewoond. Hier deed ze veel ervaring op. Een kamp oprichten is niet moeilijk maar met een beetje kennis wordt alles een stuk makkelijker. Leven in een kamp is moeilijk en vergt veel energie en toewijding, die twee eigenschappen heeft ze volop. Zij heeft geen uitkering, geen adres en kiest er bewust voor om op deze manier te leven.

,,Mijn levenswijze is een uitdrukking van mijn politieke ideeën'', zegt Saara. ,,Tien activisten geven hun moderne leven op om drie maanden lang in een actiekamp te wonen. Het is een prima manier om de aandacht op iets te vestigen. Voor mij gaat dit niet alleen over dierproeven maar om respect voor alle leven. Jekku Leire is een mogelijkheid om in een gelijke, veganistische gemeenschap te wonen (al is het bijzonder primitief), om nieuwe mensen te leren kennen en ervaring op te doen voor de volgende campagne.''

Joni Purmonen (24) is de bekendste en langst actieve grass roots activist in Finland. Hij kreeg bekendheid als woordvoerder en activist van de dierenrechtenbeweging in Finland. Sinds vorig jaar is hij vooral bekend als EVR activist toen hij werd opgepakt na een hennepverfactie op een vossenbontboerderij. Joni en vijf andere activisten werden betrapt toen de boer door een alarm wakker werd en op hen begon te schieten. Hij is vijf keer in zijn armen en benen geschoten.

Een andere activist, Jani Seppala (28), is negen keer beschoten, een keer door de long. Daardoor verkeerde hij een weeklang in levensgevaar. Hij is ook een van de activisten die in de zomer voor de rechter moet verschijnen voor een van de Karttula bevrijdingen. Net als voor Saara is de campagne nu een groot deel van zijn leven. Hij is zelfs naar het noorden verhuisd om intensief aan de campagne te werken.

Volgens Jani zal de fokkerij binnen twee jaar dicht zijn: ,,Het is in Engeland, bij de fokkerij Consort Beagles ook gelukt. Door veel verschillende manieren van actievoeren: kleine demo's dagelijks voor de medewerkers, maandelijks grote demo's waar 400 500 mensen aan meedoen, het schrijven van nieuwsbrieven enz. Het klinkt gek, maar twee jaar is hartstikke lang en wij zullen echt niet opgeven voordat de fokkerij dicht is. Vandaar dat ik hier ben komen wonen. Als het kamp weg is, gaan wij gewoon op een andere manier door.''

Succes

Tijdens de derde week van de campagne wordt er meer druk op Timo Nevalainen, een bekend Finse dierproefnemer en directeur van de beaglefokkerij uitgeoefend. Er worden dierenrechtenluizen in de buurt van zijn huis aangebracht. Tegen journalisten heeft hij zich laten ontvallen dat het kamp voor hem veel stress oplevert.

De campagne is tot nu toe een groot succes. Er wordt nu gediscussieerd over wat er nu moet gaan gebeuren. UPM Kymmene heeft gezegd dat het kamp nog een maand mag blijven, dan zullen ze ons ontruimen. Er zijn elke week meer problemen met de politie. Ze komen 's avonds laat aan om foto's van het kamp en de activisten te nemen en mensen worden voor de kleinste dingen gearresteerd en vastgehouden. Toch is iedereen vastbesloten om te blijven.

Tijdens de tweede week van juli maken we een rel bij de fokker. Bewegingsdetectoren en ramen worden kapot gegooid. Een activist word opgepakt. De volgende dag worden alle acht aanwezige activisten opgepakt door de politie. Ze worden 24 uur vastgehouden en dan weer vrijgelaten. Alweer gearresteerd zonder bewijs. Het oog van de Finse dierenrechtenbeweging blijft voortdurend op Karttula beaglefokker gericht en zal openblijven tot de laatste beagle vrijkomt.

Rochelle