Naar archief

Uit: Ravage #256 van 3 april 1998

HET WEEKBOEK

Gerard van Alkemade, Haags Vredes Platform

Sinds jaar en dag werkt Gerard van Alkemade (56) voor het Haags Vredes Platform (HVP), een in 1981 opgericht samenwerkingsverband van organisaties, groepen en personen vóór ontwapening. Een van de vaste activiteiten die het HVP organiseert is de jaarlijks terugkerende Paasmars 'voor vrede en ontwapening'. Gerard is, ondermeer in z'n kantoor gelegen in de Juffrouw Idastraat te Den Haag, druk bezig met de voorbereidende werkzaamheden. Tussen het getelefoneer, gefolder en gelobby door wist hij voor ons wat dagboekzinnen aan z'n gehate computer toe te vertrouwen.

Maandag 23 maart

M'n haantje kraait me heel vroeg wakker uit een lichte slaap. Ik voel me ongerust en paniekerig. Te veel hooi op m'n vork. Direct na intensief voorbereidingswerk voor de dertiende april, de Paasmars, alweer op de veertiende 's ochtends naar het Haagse stadhuis om te demonstreren tegen de 'Operatie Oranje Scheveningen', de militaristische megashow in Scheveningen op D-Day (6 juni) van vlieg-, vloot- en paradegeweld voor een ontelbaar groot publiek. Deze provocatie, gehuld in herrie en stank, moet zorgen voor vermaak in de 750-jarige Hofstad én jongeren imponeren teneinde de schaars bezochte ronselcentra eindelijk ruim te voorzien van kanonnenvoer. Zo'n miljoenenshow moet glans geven aan het soldatenberoep en is voor 'defensie' voordeliger dan de vele wervingscampagnes in de media.

Ik ben er niet gerust op dat we (het Haags Vredes Platform, waar ik het secretariaat van doe) in de korte tijd die nog rest voldoende mensen kunnen mobiliseren voor het protest bij het stadhuis. Hadden m'n kameraden zich maar niet op die 14de april vastgebeten... En ik, zwoegende vredesproletariër, moet ook nog zo'n vijf dagen vrijhouden voor het uitbrengen van 't aprilnummer van de Haagse Vredeskoerier.

Later in de ochtend is m'n opgejaagdheid verdwenen. Ik selecteer uit drie boeken over uraniummunitie, in 1991 gebruikt tegen Irak, zo'n 40 foto's van slachtoffers, meestal kinderen, van wie sommigen afschuwelijk mismaakt ter wereld kwamen. De Paasmars-voorbereidingsgroep-Tilburg plakt de foto's op en voorziet ze van onderschriften. Ze zullen op de dertiende april aan het hek gehangen worden bij de hoofdpoort van luchtmachtbasis Gilze-Rijen, te midden van bloemen en anti-nucleaire kruizen. Een passend decor voor noodzakelijk protest.

De Apache-gevechtsheli's op Gilze-Rijen functioneren op hun best met uraniumgranaten. Die zijn ideaal voor het kaltstellen van gepantserde doodskisten zoals tanks. Amerika heeft dit uiterst doeltreffende radioactieve spul over de hele wereld verkocht. Een reden voor de Paasmarsdemo om te eisen dat dit misdadige wapen wordt uitgebannen, te beginnen uit Gilze-Rijen.

Ik doe de foto's op de bus voor het Vredesburo Eindhoven. Paula kan ze daar morgen tentoonstellen op de info-avond over de Paasmars. Op de drie andere infobijeenkomsten in Brabant komen ze ook te hangen.

Dinsdag 24

M'n jongste kippetje, dochter uit het huwelijk van de haan met zijn zus, is begonnen met broeden op de door haar vader bezwangerde eieren. Kwadratische incest dus. Uit vrees voor gedeformeerde kuikens haal ik het broedsel weg: m'n geliefde eet 't graag want al zijn het bloedschennige eitjes, voor haar telt alleen dat ze biologisch zijn. Een half uur later zit het gemankeerde moedertje haar broedse verdriet uit te huilen.

Compleet uit haar doen produceert ze een nog niet eerder gehoorde hysterische kakel, exact na-geëcho'd door de vijf andere hennen én Cantecleer. Echt leed; zodra ze weer broeds is vraag ik kippen-Hans, m'n collega in woon-/werkpand de Blauwe Aanslag, om bevruchte eitjes en vervang daarmee de incestueuze. Dan kan ze haar broedinstinct ongestoord volgen.

De Paasmars zou incompleet zijn zonder een strijdkoor. Ik schrijf uitnodigingen naar het 1-Mei-koor in Wageningen (zongen in '97 bij de poort van vliegbasis Soesterberg) en naar 'Koorts' in Delft. Van dit koor heb ik 't telefoonnummer: zondag hoor ik of ze meedoen.

Het Landelijk Beraad van VredesOrganisaties (LBVO) vraagt me een ontwerpverklaring op te stellen over de krijgsmachtshow in Scheveningen. Het lukt me om 'm vandaag nog te schrijven en op te sturen. De organisatie die ik in het LBVO vertegenwoordig, het Anti-Interventie Komitee, behoort daar tot de linkervleugel. Doordat het IKV en Pax Christi er geen lid van zijn, krijgen progressieve geluiden in het LBVO een kans.

Vredesvriendin Mien werkt in m'n kantoortje de hele dag aan het adresseren en stempelen van 1500 enveloppen die volgende week met Paasmars-oproepen de deur uitgaan. Op het Paasmarsstempel moet hard worden geslagen. Dat doet al na tien keer pijn, dus trekt ze een dikke handschoen aan.

Naamgenoot Gerard, ook van het Haags Vredes Platform (HVP), komt binnen voor overleg over Kosovo. Hij was op een vergadering in Utrecht met Kosovaren en onder andere ook Pax Christiërs en IKV-ers. Laatstgenoemden verwierven van diverse aanwezigen steun voor een verklaring waarin gepleit wordt voor het zenden van een vredesmacht, ter ontwapening van Serviërs én het verzet. De verklaring zou wel eens de inzet van een demonstratie kunnen worden. Op de aprilvergadering van het HVP wordt besloten of we aan zo'n demo meedoen.

Verschillende leden, onder wie ikzelf, zullen daar niet voor voelen: ze staan kritisch tegenover militaire interventie en zien het pleidooi voor ontwapening als een belangrijke taak van hun club. Voor hen is het duidelijk dat militaire interventie strijdig is met ontwapening. Het sturen van een vredesmacht betekent waarschijnlijk oorlog met Servië. Daarentegen is de eerzame en geduldige taak van een vredesorganisatie in een land als Nederland juist de preventie van oorlog: pleiten voor dé-militarisering, vóór sluiting van wapenfabrieken en tegen de NAVO, ongetwijfeld de spil van zo'n zogeheten vredesmacht.

Willem Veldhoven, van Holanda pro Cuba, heeft in Cuba containers afgeleverd met door hem ingezamelde hulpgoederen van o.a. Gered Gereedschap. Hij is teruggekomen met fraaie bedankbrieven, vol lijsten van de gedoneerde goederen. Hij wil de gevers de bedankbrieven toesturen. Ik vertaal ze en krijg van Willem een mooie Che Guevara-kalender.

De stapel geschriften, persknipsels en foto's die ik heb verzameld van en over Kees Koning bedekt al maandenlang een tafel in het kantoortje. Eind komende zomer wil ik Kees Konings biografie geschreven hebben. De Papieren Tijger wordt de uitgever. Zo ongeveer alle eerstelijns collega-activisten van Kees heb ik in februari 32 pagina's met een chronologisch actie-overzicht ter correctie opgestuurd. De actielijst begint in 1985, toen Kees vredesactivist werd en eindigt bij z'n dood, juli 1996.

Vandaag stuurde Henk me het actie-overzicht retour, met correcties in de kantlijn. Ik wacht nog op die van een paar andere collegae. Het overzicht verschaft me vaste grond voor het schrijven over Kees' laatste elf jaren. Werktitel van de biografie: Kees Koning, van aalmoezenier tot vredesactivist. Kees' vele sociale activiteiten uit de periode van vóór 1985 moeten in 't boek ook aan de orde komen, zoals z'n jarenlange werk onder Indiase landlozen.

's Avonds laat een telefoontje van Paasmarster Yvonne, met een enthousiast verslag van de belevenissen in Ahaus. Klasse!

Woensdag 25-3

Op de biomarkt, centrum Den Haag, koop ik sla- en kruidenplantjes voor in het tuintje. Compost met kippenmest zorgt voor de vruchtbaarheid.

Naar de drukker, 10.000 A5-Paasmarspamfletten ophalen. In een paar wijken van Tilburg en Breda zal huis-aan-huis worden gefolderd. Regionale media als Omroep Brabant, het Brabants Dagblad en De Stem hebben de Paasmars al aangekondigd.

Telefonisch overleg met Bredase activisten leidt tot een tekst voor een bouwplaatsbord dat de Paasmarsers bij de KMA om half twaalf die ochtend zullen neerplanten ter ombouw van deze oorlogsuniversiteit tot vredesinstituut. Koos Geweldloos is de architect.

'De Brandnetel' uit Winschoten bestelt twee infokramen voor de infomarkt op 'De Heuvel' in Tilburg. Fijn dat ze er 's middags op 13 april bij zijn met hun onvolprezen collectie actie-prentbriefkaarten, boeken en brochures. De persberichten en het Paasmarsprogramma zijn rond; de eerste zending gaat vandaag naar de opinie-weekbladen. Alex van Ravage is in Den Haag en neemt 1100 pamfletten mee ter invouwing.

's Avonds is er vergadering van het LAC, 't Latijns Amerika Centrum in Den Haag, waar ik de secretaris van ben. We bespreken de inhoud van onze nieuwsbrief, LAConiek geheten.

Donderdag 26

De dag begint met Paasmarstelefoontjes uit Friesland en Noord-Holland: waar moeten we hoe laat zijn? Voor het gezin uit Friesland is het moeilijk al om tien uur in de kraakkerk te zijn, gelegen aan de Bredase Baronielaan.

Het columnistencollectief 'De Groeten uit Den Haag!' belt me, en even later ook GroenLinks-Den Haag en de Stadspartij: alle drie de clubs doen mee met het protest op 14 april tegen 'Operatie Oranje Scheveningen'. GroenLinks is pissig omdat het stadsbestuur ook hun tweede brief met bezwaren tegen de militaristische show bot van de hand wees. Ik denk: de tijd zal leren of dit een aanzet wordt tot een meer activistische koers van deze partij.

De GroenLinksers in Breda en Tilburg hebben, door voor de Paasmars op te roepen, hun eerste schrede gezet -zo valt te hopen- in de richting van strijdbare vredesactie, weg van hun IKV- en Pax-leidslieden, die bij de partijtop jarenlang gehoor vonden voor de interventiedoctrines van hun militaire vrienden.
In de avond bereid ik me voor op een praatje morgen in Breda, tijdens de Paasmars-infobijeenkomst in die stad.

Vrijdag 27

Parvin, Iraans vluchtelinge, zal tijdens de Paasmars spreken over het thema 'Vluchten voor Geweld'. Ze vraagt me info over ontwapening en wil overleg over haar toespraak.

's Middags meldt mijn moeder (85) dat de cardioloog haar operabel vindt voor een nieuwe hartklep. Met wat geluk kan ze daartoe in juni terecht in Leiden. Ze is dolblij, wilde altijd al honderd worden en haar werk voortzetten: het geven van zangles. Nu, met dat hartgebrek is ze eigenlijk te zwak voor lesgeven; de dokter gaf haar nog hoogstens twee jaar te leven. Ze is momenteel gedwongen te bestaan op een zacht pitje, vindt dat niet de moeite waard, beseft dat de operatie haar dood kan zijn maar neemt dat risico in de hoop op hernieuwde vitaliteit. M'n zussen en ik zijn niet gerust op de operatie. Maar, moeder is wilsbekwaam en dus moeten we in de ingreep berusten.

In Breda, 's avonds, luisteren vijftien merendeels jonge mensen naar de uiteenzetting van Henk (stichting LAKA) over uraniummunitie en vervolgens naar mijn Paasmars-oppeppraatje. In Breda zit meer pit dan we aanvankelijk vreesden. Toch is de actieve groep in Tilburg groter.

Zaterdag 28

Ik overhandig Rob uit Amsterdam op het station in Den Haag een eerste doos met 3000 pamfletten. Hij gaat in Breda aan de slag en volgende week in Tilburg. We zijn benieuwd wat dit de Paasmars oplevert. Zoals Kees Koning priesterlijk opmerkte tijdens huis-aan-huis-folderen in Assen en Soesterberg: 'op dorre grond moet je veel zaaien om toch iets te kunnen oogsten'. Zal Brabant dor blijken?

Een Friese kameraad komt Paasmarsoproepen steken in de al eerder geadresseerde enveloppen. Om middernacht staan er volle dozen in het kantoor; morgen gaat hij ze bundelen op postcode. In de enveloppen zit nog een tweede oproep, namelijk voor de demonstratieve piketline bij het Haagse stadhuis. Het is een affiche dat behalve tekst een verlaten slagveld toont met kruizen voor gesneuvelden, geplagieerd van tekenaar en anti-Nazi George Grosz. Ons affiche doet Grosz weinig eer aan: het werd vanmiddag in allerijl gemaakt en op 't laatste moment voor sluiting van de Copyshop 1500 maal gereproduceerd. Een haastklus en dat is er vanaf te zien. Het demo-programmaatje kwam 's middags rond; toen was de tekst voor de oproep pas compleet en kon 't affiche worden gemaakt.

's Avonds spreek ik Jamal, van het Netwerk van Marokkaanse Democratische Organisaties. We ontmoetten elkaar op 21 februari in Amsterdam, op het podium van een demonstratie tegen de toen acute oorlogsdreiging in de Golf. De maandag erop schilderden sommige media de demo af als pro-Saddam, zich wellicht alleen baserend op het zich uitspreken van de organisatie en de 2000 demonstranten, hoofdzakelijk afkomstig uit de Arabische wereld, vóór opheffing van het embargo tegen Irak. Ik attendeer Jamal op een derde vergadering van het Comité tegen Oorlog in de Golf, dit keer bij AMOK, Obrechtstraat 43, Utrecht, op 15-4 om 19 uur. Ik hoop dat Jamal komt. Hij kan dan op goede gronden tegenwicht bieden aan GroenLinks, waarvan de vertegenwoordiger tijdens de eerdere vergaderingen het komen tot gezamenlijke standpunten bemoeilijkte
door zich vóór het embargo en vóór de Unscom-inspecties te verklaren.

Ik ben nu bijna klaar met het week-dagboek en tiep het op floppy. Dat doe ik met weinig plezier. Ik heb sinds een jaar een computer, ik, die gezworen had me nooit aan de techno-religie te zullen bezondigen. M'n reden om nu toch te computeren zal iedere even lafhartige herkennen: de jarenlange weinig tolerante en aanhoudende druk van vele collega's; de daaruit ontstane behoefte van die druk af te willen om zonder problemen mee te draaien in de gecomputeriseerde redactie van de Haagse Vredeskoerier. Kortom, ik ben vanwege m'n ambitie om mee te blijven doen, niet in een isolement te geraken -daarmee misschien de actiemogelijkheden die zo'n isolement biedt onderschattend-, gezwicht voor het werken met een glanzend topinstrument voor en van het geautomatiseerde kapitalisme, een instrument dat de uitbuiting van mens en milieu versnelt. Breek me de bek niet open!