Naar archief

Uit: Ravage #256 van 3 april 1998

GROEN EN RECHTS

Nederland kent sinds een aantal maanden een nieuwe politieke 'groene' partij, Groen Rechts geheten. Maar groen staat niet altijd gelijk aan rechtvaardig. Integendeel. Dat blijkt wel als we de standpunten van Groen Rechts wat nader bekijken. Groen Rechts is kortgeleden ontstaan na een fusie tussen de Partij voor Milieu en Recht en de Realisten Nederland. De Partij voor Milieu en Recht dong bij de Kamerverkiezingen van 1994 voor het eerst mee naar een zetel. Dat mislukte.

In wervingsfolders stelt de Partij voor Milieu en Recht (PMR) dat het nu "ook voor rechts denkende mensen mogelijk is om te stemmen op en/of lid te worden van een milieupartij". Naast een aantal aardige standpunten over milieu en dieren, laat de PMR zich vooral kennen als een uitermate rechtse partij. PMR stelt dat "de stabiliteit van onze samenleving wordt ondergraven door de multiculturele illusie-politiek" en pleit voor beperking van de immigratie en actieve bevordering van remigratie, "want Nederland is overbevolkt".

Men wil stopzetting van ontwikkelingshulp aan "landen die niet willen meewerken aan gezinsplanning of repatriëring van eigen onderdanen". Over de multiculturele samenleving zegt lijsttrekker R. Kaatee in 1994 het volgende: "Dat is niet probleemloos, zorgwekkend zelfs." Verder wil de PMR meer agenten met ruimere bevoegdheden, een strenge aanpak van misbruik van sociale voorzieningen, selectie in het onderwijs en een voor rijken voordelig belastingsysteem.

Kletspraatjes

De milieubeweging richt zich vaak te eenzijdig op het milieu. Andere maatschappelijke problemen worden daardoor soms niet of minder scherp geformuleerd. Zo kan het gebeuren dat 'groene' mensen kunnen vallen voor kletspraatjes van dubieuze partijen als de PMR. Dat overkwam in 1994 ook H. Schoch en J. Hartstra, kandidaten voor LWG/De Groenen bij de Leidse raadsverkiezingen eerder dit jaar. In 1994 zetten zij een ondersteunende handtekening voor de PMR bij de Kamerverkiezingen. Beiden verklaren nu daar met spijt op terug te kijken. "De PMR had goede milieuplannen. Daarom tekenden we. Achteraf drong het pas goed tot ons door welke andere, rechtse, standpunten die partij huldigt. We willen er niets meer mee te maken hebben."

De andere fusiepartner binnen Groen Rechts is de Realisten Nederland (RN). Eind 1997 besluit de RN tijdens een ledenvergadering in Alphen a/d Rijn tot de fusie. In 1989 doet de RN mee aan de Kamerverkiezingen met een programma dat extreem rechts genoemd kan worden. Enkele leuzen zijn 'De maat is vol' en 'Wij streven naar het behoud van onze Nederlandse cultuur en onze Nederlandse identiteit'.

De partij richt zich vooral op de bestrijding van de criminaliteit en wil een algehele legitimatieplicht. Asielzoekers zijn slechts welkom als ze werkelijk vervolgd en ontheemd zijn. En "asielzoekers die hun land ontvlucht zijn doordat ze politieke misdaden hebben gepleegd zijn hier niet welkom". Dit betekent feitelijk dat Nederland geen asielzoekers meer op mag vangen omdat iemand die "werkelijk vervolgd" wordt, dergelijke "politieke misdaden" gepleegd heeft, zoals het lidmaatschap van een oppositionele of mensenrechtenorganisatie. De RN wilde zelfs ten tijde van het Zuidafrikaanse apartheidsbewind met dat regime samenwerken. Verder pleit de partij voor een krachtig politie apparaat en een autovriendelijker beleid, en is men tegen het kiesrecht voor niet Nederlanders en positieve discriminatie.

Ranzig

Een van de eerste deelnemers aan de RN was H. de Roode. Hij was bestuurslid van de voormalige Centrumpartij en probeerde vanuit die positie een knokploeg op te zetten. Toen de eerste RN voorzitter in 1989 naar De Roode's activiteiten binnen de RN gevraagd werd, reageerde hij met de opmerking "Wij zijn op de hoogte van het politieke verleden van De Roode. De Centrumpartij was in beginsel een goede partij, later gleed hij af naar extreem rechts." Je moet maar durven. Th. M. van Baarle is sinds 1991 voorzitter. Hij is vooral actief geweest in het ultra conservatieve Oud Strijders Legioen (OSL).

Andere betrokkenen bij de RN zijn actief geweest voor de CP, CP'86 en andere extreem rechtse partijen. In 1992 voert de RN nog besprekingen met de CP'86, CD en Nederlands Blok over de mogelijkheden van een fusie.

In de fusie tot Groen Rechts lijkt de RN aan het langste eind getrokken te hebben. Van Baarle wordt voorzitter en Kaatee bestuurslid. Voorts is een aantal relatief progressieve standpunten met betrekking tot milieu en dieren uit de kernpunten van het verkiezingsprogramma verdwenen. Het ultra rechtse gedachtengoed ten aanzien van asielzoekers en law and orde' staat nog 'fier' overeind. In hun eerste partijblad pleit Van Baarle voor het bevorderen van de terugkeer van vreemdelingen, "zelfs als ze al een permanente verblijfsvergunning hebben".

En als je op Groen Rechts stemt, dan roep je een halt toe aan de "enorme verkwisting van belastingeld en de onnodige uitbreiding van het multi raciale karakter van de bevolking". Het partijblad staat bomvol met soortgelijke bijdragen. Het moge duidelijk zijn: het milieu is niet gebaat met ranzige partijen als Groen Rechts. Een strijd voor een schonere leefomgeving kan alleen gepaard gaan met strijd voor rechtvaardigheid en gelijkheid.

Gerrit de Wit
Medewerker van Stichting De Fabel van de illegaal

Met dank aan onderzoeksgroep Kafka