Naar archief

Uit: Ravage #256 van 3 april 1998

Bericht Buitenpost
editie no. 2

Martin S. Past maakt deel uit van de Buitenpost van het Vredesburo Eindhoven, een ondersteuningsproject van de wederopbouw in voormalig Joegoslavië. Hij verzorgt maandelijks een kort verslag over zijn belevenissen en vorderingen.

Eind maart 1998.

Zoals eerder al vermeld wordt er keihard gewerkt in Sarajevo om de stad weer op te bouwen. Soms is het zo dat je echt goed moet kijken waar de destructie plaats heeft gevonden. Dit terwijl de stad er twee jaar geleden nog volledig gehavend bij lag. Sommige mensen bezwijken onder het tempo van de veranderingen en trekken zich terug in de eigen schulp.
Ook de Buitenpost heeft deze maand een drukke maand gehad. Er zijn twee nieuwe medewerkers ingewerkt. Armin, die mee werkt aan de vormgeving van het Internet magazine dat volgens planning 5 april op de server staat. En Darko, een jonge muzikant, die meewerkt om de nieuwsbrieven gestalte te geven.

In de komende nieuwsbrief richten we ons op Dobrinja, een nieuwe wijk nabij het vliegveld die zwaar onder vuur heeft gelegen. Onderwerpen zijn deze keer: Het vliegveld als infrastructurele bedrijvigheid, Hitna roddels, ouderen in Sarajevo, SOS kinderdorp, Studio 99 en onafhankelijke media in Bosnik, De Heideroosjes en CRASH en de lokale organisatie Bridge of Peace.

De Buitenpost heeft naast de reguliere programma's (informatie en culturele uitwisseling) ook nog een derde taak. Zij houdt een oogje op het zeil bij organisaties aan wie materialen gedoneerd werden. Zo rijdt er in Sarajevo een busje rond dat vorig jaar door het Eindhovens Vredesburo is gedoneerd aan CoMuSa. Deze organisatie werkte met muziek educatie aan kinderen, aan gehandicapten en in psychiatrische klinieken. En je raadt het probleem al. Werkte. Dat is verleden tijd.

CoMuSa heeft, zoals zovelen kleine organisaties, eieren voor hun geld moeten kiezen: sommige medewerkers gaan terug naar huis, anderen vinden een andere werkplek waar ze eventueel hetzelfde werk gaan doen als dat zij voorheen deden, en de lokale medewerkers worden over het algemeen slechts gebruikt als speelbal. Na een ongelukje met de bus heeft deze geen meter meer gereden en omdat de organisatie uiteen is gevallen is er geen sterke invloed meer, die de knoop doorhakt en beslissingen maakt die er voor zorgen dat de materialen gerepareerd worden en weer gebruikt worden voor hun doeleinden.

De Buitenpost heeft zich hier de afgelopen maand sterk voor ingezet. De doelstellingen daarbij zijn: Zorgen dat de materialen weer bruikbaar zijn en ingezet worden volgens eerdere afspraken en doelstellingen. Het komt er op neer dat de bus wordt gerepareerd, geregistreerd en uitgeleend aan een organisatie van gehandicapten. Tevens heeft de Buitenpost op deze manier een voertuig ter beschikking waarmee artiesten 200 DM per dag kunnen besparen indien men deze bus huurt. Stompzinnig en onnodig werk dat gedaan moet worden voor een maximum resultaat.

In feite is de Buitenpost een Ekster. Het ruimt de sprankelende brokstukken van anderen op. En het is maar goed ook dat een ekster vleugels heeft want zoals je misschien in Nederland ook wel eens ziet; mensen zijn niet zo blij met de vrijheid van een ander. De racistische en fascistische oorlog die zich onder auspiciën van de internationale gemeenschap in Bosnik Hercegovina heeft afgespeeld laat haar sporen niet alleen bij de lokale bevolking na. Ook Britten, Duitsers, Italianen, Amerikanen en alle andere internationalen gooien er te pas en te onpas racistische prietpraat uit. Tenzij deze personen politieke ambities hebben, dan wordt zoiets niet verteld, maar het blijkt ondertussen erg duidelijk uit de daden.

Niet dat ik hier nu veel zinnigs over kan vertellen. De oorlog is nog niet over, want die kan alleen maar over zijn als het monster wordt verslagen. De oorlog is alleen maar voorbij als er vrede behaald is. In voormalig Joegoslavik heeft het racisme haar grootste Europese overwinning behaald. En zolang de kapitalisten hier over zwijgen is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt hen te vertrouwen.

Laat dit geen ontmoediging zijn dit prachtige land te bezoeken. Je kunt je misschien voorstellen hoe je je voelt in een situatie waarvan je denkt dat die puur en puur slecht is, zonder dat je kunt vertrekken of iets kunt veranderen. Dat maakt je als mens niet slecht of slechter, al zul je immer dat interne gevecht vol moeten houden.

En laat ik hierover duidelijk zijn. Vele mensen in Bosnik Hercegovina zullen het hierover met mij eens zijn. Ook al laten de media ons in Nederland een tiental jaren het meest ongelooflijke en stompzinnige nieuws uit de Balkan zien, dat wil nog niet zeggen dat de mensen daar ook ongelooflijk stompzinnig zijn. Zij weten wat er met hun gebeurd is en zij weten dat de internationale gemeenschap het zo wil. Hopelijk kan ik jullie een volgende keer berichten vanuit een meer positieve werkelijkheid.

Martin S. Past