Naar archief

Uit: Ravage 248/249 van 19 december 1997 (Thema: Oorlog tussen de seksen)

Wanneer je geslacht je wrok legitimeert

Onder de dekens was het behaaglijk. Al ruim een uur hield ik krampachtig mijn plas op. Ik moest te nodig om weer in te doezelen. "Ben ik zo'n miet dat ik de koude wandeling van acht passen niet aandurf?" vroeg ik me af. Om mezelf te overtuigen dat ik niet (zgn.) verwijfd was, kronkelde ik ruggelings uit mijn scheepsbed en sjokte slaapdronken naar het watercloset. Wijdbeens lichtte ik de bril op en greep mijn piemel mis. Een ferme urinestraal spetterde tegen de vloertegels. Mijn onderbroek zeeg het zomaar. Ik knikte mijn knie tegen mijn borstbeen en bemerkte de gitzwarte lokken die tot over de pronte boezem hingen. "Whoa", slaakte ik, "ik ben een meisje."

Wat ingrijpend. Elke beweging is een eerste belevenis. Ik zal me voorlopig wel niet vervelen. Een geheel nieuw referentiekader is ingetreden nu ik een mogelijk 'drager van de vrucht' ben. Zouden mannetjes me betuttelen? Willen ze weten dat 'de vrouw' wellicht slechts anatomisch verschilt van 'de man'? Is de doorsnee man niet alleen langer dan zijn vrouwelijke pendant, omdat hij gemiddeld meer sport in zijn jeugd en dus meer groeihormonen teelt? Ik heb nog een boel overpeinzingen te gaan. In mijn 'virtuele harnas' was ik er nooit op gekomen. Ik mag me nu ergeren aan de disfunctioneel schaarsgeklede dames in reclamespotjes, zonder voor homofiel uitgemaakt te worden. Ik mag me ongegeneerd storen aan 'he-men' die geen bazinnen boven zich dulden. Ik zal het niet pikken als ik tot edel lichaamsdeel wordt teruggebracht. Vermoedelijk berust ik helemaal niet in mijn onmacht. Nee, zodra ik wen aan mijn welvingen zal ik trappen tegen 'onze' tijdloze patriarch. De muilen van mysoginistische grapjassen zal ik snoeren met een draadje en het ultiem feminiene werktuig: de naald. "Elke snoeshaan naar de maan," zal ik op openbare gebouwen kalken. Ik hoef me niet schuldig te voelen over deze geldingsdrang; seksisme kent nog een alibi en roldoorbreking is nastrevenswaardig.

Het is best fijn om ook eens een meisje te zijn. Mocht ik onverhoopt terugkeren in mijn vorige gedaante, dan heeft het op z'n minst een pedagogisch effect gehad. "Yee haw".

Bart van Dijk
??

 

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997