Naar archief

Uit: Ravage #247 van 28 november 1997  

Sinterklaas en het raadsel van het op hol geslagen paard. 

(Een verhaal over een slecht functionerend politieapparaat, waakzame burgers, racisme en een mysterieus complot) 

Midden in de herfst - terwijl de vullingen uit mijn kiezen vallen en de bommen bijna weer op Bagdad, Aartsen knock-out gaat, de bladeren voor het opvegen liggen, en het Banenboolvuilnisbakkenteam geniet van hun welverdiende bakje koffie bij de snackbar met de gouden bogen - lijken de voortekenen ongunstig. 

Ik denk aan de intocht van de Sint. Het verloop hiervan is voor mij altijd een belangrijke graadmeter. Ik zit van het begin tot het einde aan de buis gekluisterd. Wanneer er iets mis dreigt te gaan, bel ik met de politie ter plaatse. Dankzij mijn oplettendheid is er nog nooit écht iets misgegaan. Dit jaar echter zat ik in Engeland in het kader van mijn Dutch Comfort-tour. Zaterdag 15 november had ik mijn laatste optreden en terwijl de Sint aankwam in Enkhuizen, slenterde ik langs Covent Garden, Big Ben, Bobby, Leicester Square en Highgate. 

Ik droomde weg en dacht aan de stem van Aart Staartjes, wiens onnavolgbare verslaggeving van dit evenement de intocht tot een waar genot maakt. Ik liep dit alles mis en was dus niet in staat een oogje in het zeil te houden. 

Maandagochtend - vijf uur - passeerde ik vanuit België de Nederlandse grens. De bus stopte bij een wegrestaurant. Ik stapte uit, rende naar binnen en griste de krant van fout Nederland van de toonbank en wierp de kassa-arbeider een muntstuk toe. Opvallend midden op de voorpagina stond hét verslag, wat mijn angstige voorgevoel bevestigde: "Het paard van Sinterklaas sloeg vlak na de aankomst van onze goedheiligman op hol. De Sint betastte zijn pijnlijke ledematen en vloekte luidkeels. De pieten zetten een wilde achtervolging in. Uiteindelijk werd het paard op de ringweg rond Breda aangereden door een auto met daarin Piet Römer. De schimmel werd met snijwonden, gescheurde hoeven en geëpileerde manen opgenomen in het Diakonessenhuis en maakt het goed. 

Later die middag reed de Sint met koets een 4-jarig meisje aan, ze kwam er met wat blauwe plekken en een gekneusde lollie van af. De geur van onraad was onmiskenbaar; hier werd een complot van kinderhaters ten uitvoer gebracht! 

Enige weken gebeurde er ogenschijnlijk niets, niet één krant maakte melding van ongeregeldheden. Ik begon te twijfelen aan mezelf, misschien was ik gewoon te paranoïde. 

In de week voor 5 december echter, gebeurde er een aantal zaken die mijn aandacht trokken:

In Borchem (Drente) ontplofte een wortel in de mond van de schimmel. De wortel was afkomstig uit de schoen van de vijfjarige Berend Koert die de volgende ochtend op zijn linkerschoen naar school moest. (30-11)

In Pijnacker (Zuid-Holland) gleed de Sint van het dak. Onderweg naar het ziekenhuis overleed hij aan de verwondingen. Toen ik later op onderzoek uitging bleek dat het dak met groene zeep behandeld was. (30-11)

In Randwijk (Gelderland) - bij een boerderij op de Hemmenerstraatweg - werd de Sint aangevallen door een Duitse herder. In een interview zei de herder hierover: "Voor geen geld had ik doorgebeten, het idee alleen al maakt me misselijk. Ik heb zelden zulk droog vlees geproefd." (1-12)

In Oisterwijk (Noord-Brabant) werd de Sint van achteren op het hoofd geslagen door de bewoner van Julianastraat 25, die meende met een inbreker van doen te hebben. Hij was door een anonieme beller gewaarschuwd en was er onmiddellijk met zijn honkbalknuppel op afgegaan. De Sint was in één slag uit en werd met zwaar hersenletsel in het ziekenhuis in Tilburg opgenomen. (2-12) 

Mijn schoen stond reeds zes dagen op een verandering van inhoud te wachten. Zolang had de Sint me nog niet eerder op de proef gesteld. Hier was iets anders aan de hand. k meende dat het hoog tijd werd om de politie op de hoogte te stellen van de feiten.  

Ondertussen vond ik nog een vreemd bericht in de New York Times. Op twee december was er in de haven van New York een slingerende stoomboot binnengevaren. Aan het roer stond een man, die volhield Mr. Aart te heten en als adres bleef hij hardnekkig Sesamstreet opgeven. "Ask big bird, ask big bird", riep hij steeds. Verder was er volgens ooggetuigen een man bij die op de kerstman leek en die door honderden zwarte knechten werd begeleid. In Amerika waar de slavernij reeds meer dan honderd jaar geleden werd afgeschaft, beleefde menigeen een historisch déja vu.  

De verontwaardiging was dan ook groot. En toen de Sint woedend over deze slechte ontvangst, op zijn schimmel - met de staf in de aanslag - op de politie inreed, werd het vuur geopend. Sint en een aantal pieten, die de Sint probeerden te redden door zich in de baan van de schoten te werpen, kwamen daarbij om het leven. Na autopsie en bloedonderzoeken werd vastgesteld dat het hele gezelschap was gedrogeerd met zwaar hallucinerende drugs. Op het politiebureau was het dolle pret, maar niet voor mij. 

De agenten lieten mij rustig mijn verhaal doen en namen alles op. Ik praatte over complotten gesmeed door een bende van kinderhaters. Deze bende bestond, zo redeneerde ik, uit mensen die zich op vijf december wilden ontdoen van hun vervelende neefjes, nichtjes, zoontjes, dochtertjes en buurkinderen. 

In het volgende nummer wordt dit sinterklaasmysterie vervolgd. U zult er dan achter komen of de bende in zijn opzet slaagt, of de Nation of Islam betrokken was bij het bloedbad in New York en nog veel meer. Koop en/of lees het volgende nummer van Ravage om de spannende ontknoping mee te maken. 

Harry Zevenbergen

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997