Uit: Ravage #246 van 14 november 1997  

Wapenbeurs incasseert gevoelige klappen 

Ondanks grote oppositie vond ook dit jaar weer de AFCEA-wapenbeurs in Brussel plaats. Een groot aantal actievoerders voelde zich hierdoor genoodzaakt de organisatie nogmaals het mes op de keel te zetten. Met succes. De driedaagse confrontatie resulteerde in een klinkende overwinning. 

AFCEA staat voor Armed Forces Communications and Electronics Association en is een club van bedrijven en militairen die ten minste een gezamenlijke interesse hebben, de oorlogvoering van de 21ste eeuw. Geen bommen en gevechtsvliegtuigen op deze beurs. Wèl de elektronica waarmee 'precisiebombardementen', zoals we die kennen uit de Golfoorlog, kunnen worden uitgevoerd.  

Daarnaast liggen hier de laatste ontwikkelingen op het gebied van de militaire spionage tentoongesteld, gericht op het in kaart brengen en ontregelen van 'vijandelijke' stellingen. In militaire termen wordt dit alles vaak onder de noemer C3I gebracht: Command, Control, Communication and Information. 

Deze dagen komen militairen en industrie in Brussel samen voor het nieuwste van het nieuwste op het gebied van de informatietechnologie. Onder de naam TechNet Europe '97 werd in het Congressenpaleis druk geconfereerd, geëxposeerd en genetwerkt. Opdat contacten leiden tot contracten. Naast gevestigde namen als British Aerospace en Lockheed Martin was Nederland dit jaar vertegenwoordigd door onder andere Philips Crypto, specialist in het versleutelen van informatie. Verder een groot aantal bedrijven als Digital, Bull en Hewlett-Packard die, hoewel voornamelijk actief op de civiele markt, een groeiende klandizie vinden in militaire hoek. 

Al vele jaren wordt met groeiend succes tegen deze wapenbeurs geprotesteerd. Het Vlaamse Forum voor Vredesactie, dat de acties ooit begon, heeft de AFCEA tot speerpunt gebombardeerd. Verder is er ieder jaar een groep mensen die met grote creativiteit prikacties voert. Naast veelal Belgen was er dit jaar ook een grote groep activisten uit Frankrijk, Engeland, Nieuw-Zeeland, de VS en Nederland op de acties afgekomen. 

Door middel van telefoon- en faxblokkades leerden de AFCEA en het Royal Windsor Hotel (waar de moordenaars in spe hun banket hadden) hoe eenvoudig doch effectief elektronische oorlogvoering kan zijn. Bijna traditioneel zijn de bloedbaden die ook nu weer voor de deur van het Congressenpaleis en de Royal Windsor werden aangericht.  

Voor het oog van de landelijke media wist een groepje ongeregeld door de linies van politie en rijkswacht heen te wandelen, om vervolgens besmeurd met 'bloed' de ingang van het vijfsterren hotel te blokkeren. Vol schrik constateerde een zojuist gearriveerde bus Japanse toeristen dat even well-dressed men can make dirty wars.  

Ondertussen zette een handvol in smoking of mantelpak gestoken actievoerders binnen in het hotel de boel op stelten. Nadat in voorgaande jaren het Sheraton en het Stripmuseum al waren afgehaakt lijkt het logisch dat ook het Royal Windsor zich geen tweede keer aan de AFCEA zal branden. 

Een dag eerder al toonde het BRT-journaal spectaculaire beelden van een bezoek dat enkele volksvertegenwoordigers aan de wapenbeurs brachten. Nadat een senator eerst door de security werd gevloerd, wist hij in een tweede poging alsnog een zaaltje binnen te dringen waar zojuist een of andere workshop was begonnen. Langs deze weg werden de aanwezige militairen en wapenboeren op de hoogte gesteld van resoluties van senaat en parlement die de organisatie van dergelijke evenementen uit politiek en ethisch oogpunt zouden moeten verbieden.  

Minister van Wetenschapsbeleid Ylieff ligt echter ieder jaar dwars. Als goede vriend van AFCEA-directeur generaal b.d. Greindl verzint hij ieder jaar weer een smoes om de AFCEA ruim baan te geven. Eerder al had Ylieff aangevoerd dat de beurs slechts een conferentie annex tentoonstelling was waar zeker niet gehandeld werd. Bij navraag bleek Sun Microsystems vorig jaar wel degelijk militaire apparatuur te verkopen.  

In plaats van de beurs te verbieden besloot Ylieff slechts het bedrijf de toegang te ontzeggen. Zo werd tenminste gezegd. De delegatie kamerleden ontdekte al snel dat Sun ook dit jaar weer gewoon vertegenwoordigd was. Bovendien bleek, nog steeds voor de camera's van de tv, dat welk bedrijf dan ook maar al te graag wapens wilde verkopen. 

Het Forum voor Vredesactie besloot daarop wraak te nemen. Na lange speurtochten door dikke wetboeken en het bureaucratisch labyrint werd een klacht ingediend bij het parket van Brussel omdat de wet op de wapenhandel zou zijn overtreden. De ochtend van de laatste dag werd AFCEA inderdaad onaangenaam verrast met een bezoek van zowel de Economische Inspectie als de douane.  

Voor het Congressenpaleis werden in de uren die volgden een voor een vrachtwagens volgeladen met hoogtechnologische militaire apparatuur. Het merendeel van de standhouders bleek niet over de vereiste exportvergunningen te beschikken. Het resultaat was dat de beurs voortijdig werd gesloten. Voor de gastheer ongetwijfeld een gênante ervaring. Bovendien domineerden de inval en de acties prominent het binnenlandse nieuws. 

Het jaarlijkse 'spitsmoment tegen spitstechnologische wapens' trok op woensdag ruim tweehonderd tegenstanders van de beurs. Zij trakteerden de bezoekers binnen gedurende een klein half uur op een oorverdovend fluitconcert. Daarmee werd ook afgerekend met een lachwekkende manoeuvre van het gemeentebestuur dat plotseling had besloten dat demonstreren in Brussel voortaan op woensdag was verboden.  

Nadat de aanwezige Rijkswacht, die een front had gevormd voor de ingang van het congrescentrum, zich kennelijk bedreigd begon te voelen door het snerpende gefluit en de soms licht oprukkende demonstranten, leek het nog even spannend te gaan worden. Een nieuw blik Rijkswachters werd opengetrokken, maar de activisten wisten zich te beheersen. Zo blijft onze NAVO-hoofdstad inspireren.  

Frank Slijper