Uit: Ravage #246 van 14 november 1997  

Geen pak met foute glimlach 

De Heideroosjes uit Horst, Limburg. Wie kent ze niet, dat wil zeggen: wie heeft er niet een mening over? Punk, onpunk, cool, oncool...en hoe zit dat nou met het rode t-shirtconcert? Zanger Marco Roelofs zal het eigenlijk een Wurst zijn wat anderen vinden. Begrepen, kaaskoppen en worstvreters?! 

Tot voor kort kende ik slechts 'Our Own Vietnam', een Rage Against the Machine-achtig nummer waarin Roelofs het westerse echec in Bosnië vergelijkt met het Amerikaanse trauma ten opzichte van Vietnam. Kung-Fu, de vierde CD van de Heideroosjes, is een aangename verrassing. Mocht de band als melig te boek staan, Kung-Fu bevat humor maar is vooral een boze punkplaat vol goeie songs, gevarieerd genoeg om lang plezier aan te beleven. En mag dat a.u.b, pure fun?!  

Na jarenlang in iedere stal te hebben gespeeld, brak Heideroosjes in 1995 door na een geslaagd optreden op Pinkpop. 'Sjonnie & Anita' en 'Klapvee' hebben inmiddels mede via Radio 3 ook oren bereikt die normaal voor punk gesloten blijven. Van concerten maakt de band een feest voor jong en oud. Als er zich onverhoopt enkele opa's in de zaal bevinden, wordt zonder blikken of blozen 'Daar in dat kleine café aan de haven' ingezet.  

Door de populariteit is Heideroosjes onvermijdelijk in de major industrie terechtgekomen. Wat hun op veel kritiek van stalinpunks komt te staan. Concerten worden inmiddels geregeld door Double You, een afdeling van Mojo dat zo'n beetje de hele Nederlandse muziekindustrie overheerst. Hoe valt dat te rijmen met het punkdogma van 'Do It Yourself'?  

Roelofs: ,,We hebben nog steeds alles in de hand. Ik ben de manager, doe promotie, interviews enzovoorts. Maar je kunt niet alles zelf blijven doen als je groeit zoals wij. Boekingen hebben we in handen gegeven van Double You, onder voorwaarde dat de entreeprijs niet hoger dan fl.15,- is. Natuurlijk is Mojo big maar je moet zo'n organisatie in je eigen voordeel en principes laten werken. Da's juist een kick.'' 

Roelofs zegt nogal teleurgesteld te zijn in de punkscéne. ,,Als je vecht voor erkenning, lig je d'r uit, zo simpel is dat. Wat ik in punk zocht en zoek, is oprechtheid, nou dat valt dus zwaar tegen. De juiste dresscode, daar hebben die eikels het over. In Nederland lopen heel veel zogenaamde punkers rond die er een sport van maken om anderen zwart te maken.''  

Idealen 

Op de vierde Heideroosjes (in de goede punktraditie: 'Betaal niet meer dan fl.30,-') pakt Roelofs uiteenlopende, niet bepaald oppervlakkige onderwerpen aan als: het verlies van idealen, wancommunicatie, moffenhaat, kinderverkrachting, de dood en het gebrek aan beschaving in de westerse 'beschaving'. In een van de beste nummers 'Radikaal Kapitaal' hekelt hij voormalig wereldverbeteraars die naar de verrechtsing afzakken. "Oma riep: 'Gelijke rechten voor den Hollandschen vrouwen', maar trouwde toen een vent die z'n poten niet thuis kon houwe!" Het ultieme schrikbeeld wordt alsvolgt verwoord: 'een pak met foute glimlach'. 

Roelofs praat enthousiast over de sport Kung-Fu: ''Iedere beweging doet ertoe. Een combinatie van discipline en agressie, dat is precies wat wij met de Heideroosjes doen. Op het podium is het altijd een teringbende, maar daar zit een wereld van dag in dag uit geduldig oefenen achter.''  

In meerdere songs spreekt hij de angst uit om zelf kleinburgerlijk te worden. ,,Iedereen komt vroeg of laat op z'n idealen terug. Als je de provo's en hippies nu optrommelt, schrik je je een ongeluk. Ik ben bang om net zo'n Jan Patat te worden.''  

Soms komt Heideroosjes ietsje te belerend over, bijvoorbeeld door de korte commentaren die bij vrijwel ieder nummer staan afgedrukt. Zoals in 'Bereik-bar-barbaar' (overigens een fraaie woordspeling): "De vooruitgang op het gebied van communicatie is prachtig. De vraag is echter wat er belangrijker is: de mens of de economie?!" Of bij 'Wurst & Käse': "Niet ALLE Duitsers zijn fascistische kuilengravers en niet ALLE Hollanders zijn kaasvretende klompendragers."  

Roelofs geeft toe dat de teksten eigenlijk voor zich moeten spreken. ,,Maar je staat er versteld van hoe mensen mijn teksten vaak verkeerd interpreteren, vandaar dat ik het nodig vind die stukjes erbij te vermelden.'' 

Extreem 

Omgaan met de populariteit gaat Roelofs niet in de koude kleren zitten. ,,De reacties op Heideroosjes zijn alleen maar extreem. Of je bent een lul, of je bent een held. D'r zit niks tussenin. Als ik in een kroeg gewoon een biertje sta te drinken, vinden veel mensen het moeilijk om normaal tegen me te doen.'' 

Op 22 maart 1996 speelde Heideroosjes een uitverkocht Paradiso plat. Iedereen met een rood t-shirt van de band mocht gratis binnen. Gratis? Het t-shirt zou liefst fl.45,- kosten. Roelofs lacht: ,,Allemaal bullshit. Dat t-shirt was er al een tijd, het kostte een geeltje en liep als een trein. Op 'n gegeven moment maakten we de grap dat we Paradiso vol zouden kunnen krijgen met iedereen die dat t-shirt heeft. Zo gezegd, zo gedaan. We regelden tien gratis bussen voor fans van Groningen tot Maastricht. Kostte ons een hoop geld, maar de tent zat vol en iedereen had een geweldige avond.''  

Naast Heideroosjes heeft Roelofs een paar jaar geleden het label Dutch Windmill Records opgericht. In februari 1998 verschijnt de tweede verzamel-CD van Hollandse Herrie, waarop aanstormende Nederlandse punkbands figureren. Kan Heideroosjes eigenlijk leven van de muziek?

Roelofs: ,,Twee van ons studeren nog, maar wat bedoel je eigenlijk met 'ervan kunnen leven'? Zelf verdien ik te weinig om van te leven maar teveel om aan dood te gaan, hou het daar maar op.''  

Marc Hurkmans     

De Heideroosjes, Kung-Fu, distributie Play It Again Sam.