Uit: Ravage #244 van 17 oktober 1997  

Het succesverhaal van GroenFront 

Een flinke portie idealisme, een duidelijk doel, wilskracht, lef maar bovenal een lange adem. Zie hier de vijf ingrediënten die voor een actiegroep nodig zijn om op den duur iets te kunnen bereiken. De actievoerders van Groen Front! timmeren momenteel niet voor niets flink aan de weg, na anderhalf jaar geleden voor het eerst in actie gekomen te zijn. 

De oprichters van Groen Front! hebben elkaar voor het eerst ontmoet in het voorjaar van 1996 tijdens de protestacties in het kader van de herdenking van de ramp in Tsjernobyl. Genïspireerd door het gedachtegoed en de succesvolle actiemethodes van de radicale milieubeweging Earth First! in Engeland, besloot men in hier iets soortgelijks in gang te zetten. "We moeten eerst werken aan onze naamsbekendheid", zei één van de oprichters destijds in actieblad Ravage. Dat doel lijkt inmiddels bereikt.

Geweldloze directe acties, zonder compromissen aan te gaan met de tegenstander. Actie dáár waar de juridische strijd tevergeefs zou blijken te zijn geweest. De werkzaamheden voor milieuvernietigende projecten traineren door jezelf vast te ketenen aan bouwmachines. De aannemer en projectontwikkelaar op kosten jagen, zo vaak en langdurig als maar mogelijk, zodat men op termijn afziet van verdere werkzaamheden. Of dat de lokale overheid in de toekomst geen nieuwe projecten meer ontwikkelt waarbij het milieu in het geding is. 

Op 24 mei 1996 duikt de naam Groen Front! voor het eerst op. In de vertrekhal van Schiphol verstoren actievoerders de tv-opnames van het quizprogramma 'Fasten Seatbelts', waarbij een gratis vliegreis valt te winnen. De deelnemers aan de quiz worden vanuit diverse plaatsen in Nederland per vliegtuig opgehaald, hetgeen op weerstand stuit bij de milieuactivisten.  

Vier weken later ketent een tiental actievoerders van Groen Front! zich in alle vroegte vast aan een bouwponton en een heistelling in Amsterdam-Oost. De bouwvakkers dienen noodgedwongen hun werkzaamheden een daglang stil te leggen. De actie is een protest tegen de bouwwerkzaamheden aan de Panamabrug, een verkeersbrug die de verbinding zal gaan vormen tussen de A10 en het centrum van Amsterdam. Als gevolg hiervan verwacht de buurt Zeeburg een grote toename van het autoverkeer. 

Deze bezettingsactie wordt op 4 september 1996 nog eens dunnetjes overgedaan. Wederom klimmen verschillende actievoerders de hijskranen in om vanuit de hoogste positie al koukleumend de omgeving gade te slaan. Op 25 september organiseert de actiegroep een openbare boomplantactie op de bouwlokatie. Ditmaal is de actie openlijk aangekondigd. Vijftig actievoerders nemen deel aan de ludieke actie die wederom tot gevolg heeft dat de bouwvakkers hun werkzaamheden stil moeten leggen. 

Vervolgens is het tot de maand april van dit jaar langdurig stil rondom Groen Front! De actiegroep staat echter niet stil en benut deze periode ondermeer door in samenwerking met activisten van het Britse Earth First! een tournee door Nederland te organiseren. Men hoopt hiermee te bereiken dat er plaatselijke groepen ontstaan die, al dan niet onder de naam Groen Front!, directe milieuacties op touw zullen gaan zetten. 

Op 15 april doet Groen Front!, nu weer in de hoedanigheid van actiegroep, van zich spreken. Ditmaal bezet men een bouwterrein van een viaduct voor de aanleg van de verkeersweg A4 bij Delft. Voor dag en dauw ketenen actievoerders zich vast aan het toegangshek, terwijl anderen zich een plek verschaffen in de aanwezige bouwkranen. Laat in de middag houden de activisten het voor gezien. 

In diezelfde periode vindt er in Ravage een briefwisseling plaats tussen het Groen Front! en het Earth Liberation Front (ELF). Deze laatste ondergrondse groepering placht zich voornamelijk bezig te houden met het voeren van nachtelijke sabotageacties tegen bedrijven die het milieu verpesten. Zo werd in mei 1996 het kantoor van BASF in Arnhem het doelwit van een aanslag, terwijl begin maart van dit jaar een mislukte poging werd ondernomen om een afdelingsgebouw van Rijkswaterstaat in Utrecht in brand te steken. "Laten we elkaar niet aanvallen maar aanvullen", schrijft het ELF in Ravage. 

Begin juni houdt Groen Front! een ludieke actie op het bouwterrein voor de verbreding van een verkeersweg nabij Utrecht. De actievoerders bouwen hutten en andere fraai uitziende kunstwerken, hetgeen zoveel bekijks trekt dat er spontaan files ontstaan op de nabijgelegen snelweg. 

Woensdag 16 juli is een gedenkwaardige dag voor Groen Front! Ruim een jaar na de oprichting betreedt een twintigtal mensen het natuurgebied nabij het dorpje Ruigoord. Met bijeen gesprokkeld hout en andere spullen wordt een begin gemaakt met de bouw van een actiekamp, dat vrijstaat Groenoord wordt genoemd. Dankzij de zomerperiode en de verplichte vakantie voor de werknemers van de bouwbedrijven, slagen de actievoerders erin zich flink te nestelen in het mulle zand. Honderden mensen bezoeken voor korte of langere tijd het actiekamp, dat gemiddeld uit vijftig bewoners bestaat. 

Op 24 augustus vindt de openlijk aangekondigde 'omkeeractie' plaats. Enige honderden mensen ondernemen een poging om de reeds uitgegraven sleuf, die uiteindelijk zal gaan uitmonden in de Afrikahaven, weer dicht te gooien met zand. De actie trekt veel aandacht in de media, hetgeen weer leidt tot nieuwe dorpsbewoners. Met het bouwen van hutten in de bomen en het graven van tunnels, waarvan sommigen wel dertig meter lang worden, stagneert men gedurende tenminste vijf weken de verdere afgraafwerkzaamheden. Uiteindelijk moet er duizend man overheidspersoneel aan te pas komen om Groenoord te ontruimen. Wordt vervolgd.