Naar archief

Uit: Ravage #241 van 5 september 1997  

Colofon - Lady Di-Inn 

Het valt warempel niet mee om als medewerker van dit tweewekelijkse lichtelijk controversiële periodiekje ongedwongen door het dagelijkse leven te moeten gaan. De schijnwerpers blijken continu op jouw doen en laten gericht te zijn. Je wordt geacht je aan de elf geboden van het politiek-correcte boekje te houden, terwijl dat in de praktijk toch werkelijk niet meevalt. Nondeju! Zonder vermomming naar een openlucht optreden van Marco Borsato kan dus niet, stel je voor dat men je op tv herkent. 

En dan Lady Di. Menig traantje weggepinkt de afgelopen dagen. Ook zo genoten van haar videobrief uit Angola, waar ze voor het Rode Kruis de ziekenlokalen bezoekt, volgepropt met door landmijnen ontbeende mensen? Een prachtprinsesje, wis en waarachtig. De wereld stond zondag even stil. Of ze werkelijk dood is? Geloof het zelf! De verdwijning van Jim Morrisson is er niks bij vergeleken. Dat ze nog lang, lekker en gelukkig mag zijn, anoniem ergens op de wereld. 

Duizend bommen & granaten! Alsof we nog niet genoeg ellende over ons heen gestort hebben gekregen tijdens de Eurotop, presteren die halvegare hotemetoten het om op 2 oktober Amsterdam opnieuw aan te zullen doen. "Op die dag komen alle regeringsleiders, die juni jl. hebben zitten kloten in dat afgrijselijke kille kapitalistische gebouw aan het Frederiksplein, opnieuw bijeen in het Paleis op de Dam om een krabbel te zetten onder een verdrag dat een belangrijke bijdrage aan de verarming/verstarring/vereenzaming/uitsluiting in de Europese samenleving", aldus een vertegenwoordiger van de RVD. Nee, wij stellen geen demonstraties meer voor maar een Lady Di-Inn bij het Paleis van Justitie. Onze lichamen kunnen ze opsluiten, maar ons zelfrespect nooit. Je zal maar 'Spencer' heten met een dronken luchtmachtpiloot achter het stuur, wat jij 'Frank?' (lees Frenk).

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997