Naar archief

Uit: Ravage #240 van 8 augustus 1997  

From Belgium With Love 

In het plaatsje Wattrelos zet liefhebber van gitaarnoise Eric Loiseau sinds 1995 zijn favoriete bands bij elkaar en brengt deze op cd uit onder de naam 'From Belgium With Love'. Do It Yourself in de ware zin van het woord. 

In Nederland lijkt gitaarnoise in de geest van Sonic Youth, Big Black en Jesus Lizard z'n langste tijd te hebben gehad. De lekker in het gehoor liggende Britpop, dat doet het pas goed. Steeds minder muziekliefhebbers lijken te wachten op overstuurde gitaren, hysterische vocalen en monotoon voort beukende ritmesecties die zich niet storen aan de eis van 3 minuut 30. Terwijl dat toch uiterst charmant kan zijn.  

Concerten van noisebands zijn in Nederland dan ook dun gezaaid. In Frankrijk en België daarentegen kan een beetje noiseband wel een paar keer per maand de planken op. Niet voor niets speelt een van de huidige smaakmakers op noisegebied, het Amsterdams-Kroatische Gone Bald, een paar keer per jaar bij onze zuiderburen, voor volle kroegen en zalen. Gitaarnoise is daar hot en From Belgium With Love (FBWL) voorziet er dan ook in een behoefte. 

Het begon allemaal enkele jaren geleden. Eric Loiseau wilde meer doen dan twee, drie keer per week concerten aflopen in underground-tenten. Hij dronk na afloop een biertje met de muzikanten en vroeg of ze hem wat materiaal konden sturen. Zo gezegd, zo gedaan. Pure liefde voor oorstrelende kankerherrie die vrijwel nergens een kans krijgt, dat is zijn voornaamste drijfveer. Dat moet ook wel, want hij betaalt het allemaal uit eigen zak. Zijn brood verdient hij met werk in een openbare bibliotheek.  

Inmiddels hoeft de 33-jarige Fransman bands nauwelijks nog om werk te vragen; regelmatig ontvangt hij weer een pakketje met obscure klanken. FBWL is een begrip geworden in noise-kringen. "De eerste bands die me iets stuurden kwamen uit België", legt Loiseau uit. "Ik woon zelf vlakbij de grens, vandaar de titel. Die heb ik veranderd in het melige 'Fat Butt Without Love' omdat veel post naar België werd gestuurd in plaats van naar Frankrijk. Pas later drong tot me door dat 'Fat Butt...' ook kan betekenen: harde muziek waarin nauwelijks een hond is geïnteresseerd. Nu, daar ga ik juist hard op."  

Loiseau deed lange tijd alles in z'n eentje, tegenwoordig werkt hij samen met Xavier Benoit uit Gent, al een net zo fanatiek noiseliefhebber. Benoit (28), die bands boekt in het Kortrijkse De Pits, zorgt voor de verspreiding in Nederland, België en Duitsland. "Interesse is er zeker in Duitsland, waar dit soort muziekgenres nog altijd goed in de markt liggen," zegt hij. 

Over België, dat wil zeggen Vlaanderen is de Gentenaar opvallend minder enthousiast. "België is op sterven na dood. Alleen drum 'n bass doet het hier erg goed. Maar die hippie-mentaliteit hier van: 'alles kan, niks moet'...nee, Vlaanderen sucks big time!" In tegenstelling tot Loiseau speelt Benoit zelf ook in een band. Cower, dat voortborduurt op de (oude) Swans, Godflesh en Neurosis, brengt in november een CD uit. 

FBWL 1 wordt geopend door het Franse Voodoo Muzak met 'Accept to Smile'; Liefhebbers zullen er de gierende springerigheid van Donkey in herkennen. Het Groningse Skelter zorgt voor een ware stortval van gitaren. Steer Vegs (Fr,), No Tomorrow Charlie (B.) en Skullduggery (F r.) draaien je vervolgens de keel om. De hysterische zangeres in laatstgenoemd gezelschap bloeit als een soort cactus op de gitaarmuur. 

"Are you okay?", roept de zanger van het Franse Peter Plane bij het optrekken van de zoveelste gitaarmuur, nu, dat kan worden bevestigd. 'Al Bundy' van Urge (Fr.), die naar eigen zeggen medical surfcore maken, lijkt in het riool opgenomen; de bandleden staan veelzeggend als pistolen afgebeeld. Na nog een keer hard No Tomorrow Charlie en loeihard Skelter beukt Rabbit Skins uit België erin, waarna hun landgenoten Rawfrucht genadeloos gierend tekeer gaan.  

One Arm uit Frankrijk doet denken aan Chumbawamba, hun slepende 'Stream' is saai, het tweede 'Dr. Slump' iets te feestelijk, zij zijn wat mij betreft de enige wanklank op FBWL 1. Groningen doet vervolgens weer enthousiast mee met 'Nomawashi' van Soom. Het Betty Blood Trio uit het land van Chirac mag ten slotte bijna tien minuten grommen, piepen en knarsen. 

Loiseau is het niet eens met de suggestie dat de opvolger, FBWL 2 (1996), behoorlijk anders is dan deel 1. "Ik zou niet zeggen anders, nee. Mijn keuze heeft zich eerder geëvolueerd, er zijn wat andere muziekstijlen bijgekomen. De meeste bands op FBWL 1 kwamen uit de hardcore scene. Maar de spirit is dezelfde gebleven."  

Naast enkele typische gitaarnoisebands bevat de tweede compilatie een aantal originele tracks die moeilijk in een hokje passen. Fragile uit Frankrijk opent op sfeervolle wijze, waarna Gone Bald erin hakt met het Jesus Lizard-achtige Miss '94. Het Finse Sweetheart brengt vervolgens overstuurde punkabilly, Guapo (Londen), Heliogabale en Munch (beiden Frankrijk) spoelen zwaar misvormde rock door je oorholtes. Razendsnel en retestrak zijn The Hangmen uit België, en Radiopuhelmet (Finland) dat vorig jaar nog schitterde in het Amsterdamse OCCI.  

De gekte neemt toe met nog een keer Sweetheart, waarna de Franse gezelschappen So Nicht, Oharu en Hint de duimschroeven nog wat verder aandraaien. Met Hint is erdan wel al een fikse stijlverandering ingetreden, je mag even ademhalen op de elektrische stoel: het betoverende 'The Process' weet de categorie 'noiserock' ruimschoots te overstijgen. Zo mogelijk nog betoverender is 'Brilliant Colours for Bright ideas' van het Finse Circle. Een ietwat bombastische titel, maar Circle laat inderdaad een kleuren landschap uit de bodem te voorschijn komen, zonder dat er een elektrische gitaar aan te pas komt.  

Het Belgische Tweng mag vervolgens twee keer fel uitpakken met twee instrumentale stukken voor gitaar en basklarinet. Hekkesluiter en tevens hoogtepunt is het tien minuten durende 'De Lijn' van het Groningse Plan Kruutntoone, dat gebruik maakt van trombones, saxofoon en viool. 

Beide cd-hoesjes zijn prikkelend vormgegeven met tekeningen van de Franse kunstenaar JP Follian, een vriend van Loiseau. In een zweterige stijl die doet denken aan Robert Crumb zien we een vrouw vastgebonden op een stoel, of een sigaret rokend op bed. In de boekjes bij de cd's vindt je de adressen van de verschillende bands, met bijbehorende bandfoto, of een anderszins passende afbeelding. Hier en daar een songtekst.
Net als bij de muziek geldt het motto: ontregeling en verstoring van je zintuigen. 

Loiseau zegt zijn compilaties vorm te willen geven als een afgerond geheel. "Normaal houd ik helemaal niet zo van verzamel-cd's. Al die bands worden lukraak bij elkaar gezet en klaar is kees. Zelf streef ik ernaar een compilatie zo samen te stellen dat het een echte elpee of cd is." Een derde compilatie is alweer in de maak. Loiseau verwacht dat deze eind 1997 verschijnt. Wat we kunnen verwachten? "Nog meer exotische bandjes uit nog meer exotische landen."

Marc Hurkmans

 

In Frankrijk worden de cd's van FBWl verspreid door Tripsichord.

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997