Naar archief

 

Uit: Ravage #239 van 11 juli 1997  

Markt van het uitgaan (21)

De kunstervaring  

'Wie nu geen huis heeft bouwt het ook niet meer.' Wie vroeger op het Museumplein actie voerde, kan het voortaan wel vergeten. Waar ooit een haringkar stond (verse jus drie gulden), en een keet waar bijbels werden verkocht, staat nu een hek. Op dat hek hangen borden. En op die borden staan gedichten. Niet zomaar gedichten. Nee, gedichten van hele grote dichters. TS Eliot, Arthur Rimbaud, Kafavis. Seamus Heaney, C. Bodker, Edith Södergran, Ingeborg Bachmann, Fernando Pessoa, Paul van Ostaijen, Arto Melleri met 'Het vluchtelingenkamp is de woonvorm van deze tijd', en Rainer Maria Rilke van wie het openingscitaat afkomstig is. Wie nu geen huis heeft... zeer toepasselijk in kraakstad nummer 1, waar woningnood de pan uit rijst en alsmaar meer daklozen de straten bevolken. 

De dichtregels zijn aangebracht tegen een achtergrond van een blauwe hemel en witte wolken. De landsvlag van desbetreffende poëet wappert in de lucht. Het moet gezegd: wie bord na bord leest, vergeet even de directe omgeving. De meeste voorbijgangers snellen hier voorbij en zal het een worst zijn, maar een ware kunstervaring ligt hier voor het oprapen. Maar ja. Wat mag de vormgevers Mart Warmerdam en Richard Rooze hebben bewogen deze reeds lang overleden dichters op een hek te hangen waarachter een zoveelste consumptieparadijs in de maak is? Wie belt om commentaar bij Stadsdeel Zuid of het Rijksmuseum wordt van het kastje naar de muur gestuurd. 

Het ziet er in ieder geval uit alsof de gedichten als blikafleiders voor het bouwterrein fungeren. Onder het Museumplein komt een supermarkt annex gigantische parkeergarage te liggen. Maar ach, de muze wordt wel vaker voor de kar gespannen van het neo-liberale kapitalisme, dat als overwinnaar van de 20ste eeuw uit de strijd komt. We zijn er trouwens nog niet. Ieder dichtbord draagt het Euro-logo 'Amsterdam, Capital of Inspiration'. 

Wat bovengenoemde dichters te maken hebben met een Verenigd Europa voor en door de bazen mag iemand mij komen uitleggen. "Alles van waarde is weerloos", zullen we maar zeggen. Om met Rilke te eindigen: 'Wie nu alleen is, zal het nog lang blijven, zal waken, lezen, lange brieven schrijven, en rusteloos de lanen op en neer gaan als de wind de blaren voort zal drijven.'

Manik Marc

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997